Watra (ognisko) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Watra – słowo pochodzenia wołoskiego[1] – duże ognisko, nad którym rozstawiony jest wysoki drewniany trójnóg. Nazwa spotykana szczególnie w Karpatach, ale także poza ich obszarem. Rozpalenie watry ma na celu przywołanie pamięci o ludziach, którzy odeszli, wspominanie dawnych czasów, obudzenie poczucia wspólnoty, przywołanie tradycji, zwołanie sąsiadów, a czasami po prostu wywołanie specyficznego nastroju. Przy watrze często śpiewano, snuto opowieści lub w milczeniu spędzano razem czas. Na trójnogu można przyrządzać posiłki, suszyć ubrania itd.
Dawniej termin ten dotyczył ognisk rozpalanych w bacówkach lub szałasach.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Por. hasło watra Brückner A. (1957)
Literatura
[edytuj | edytuj kod]- Brückner A. (1957). Słownik etymologiczny języka polskiego. Warszawa: WP