Wawrzyniec Mazany – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wawrzyniec Mazany

„Wawrzyn”, „Krüger”, „Jankowski”

kapitan administracji
Data i miejsce urodzenia	3 sierpnia 1891 Krotoszyn
Data i miejsce śmierci	1942 nieznane
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Związek Walki Zbrojnej
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa Kampania wrześniowa
Odznaczenia

Wawrzyniec Mazany ps. „Wawrzyn”, „Krüger”, „Jankowski” (ur. 3 sierpnia 1891 w Krotoszynie, zm. w 1942) – kapitan administracji Wojska Polskiego i Związku Walki Zbrojnej.

Urodził się w rodzinie chłopskiej Michała i Franciszki z domu Głowackiej. W latach 1898–1905 uczęszczał do szkoły powszechnej w Krotoszynie. W 1917 powołany do armii niemieckiej, skąd zdezerterował w momencie wybuchu Powstania wielkopolskiego. W latach 1922–1924 uczył się w szkole średniej oraz mianowany został na stopień podporucznika^[1]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 75. lokatą w korpusie oficerów administracji, grupa administracyjna^[2]. W marcu 1939 pełnił służbę w 58 pułku piechoty na stanowisku oficera administracyjno-materiałowego. W sierpniu 1939 delegowany został do Ośrodka Zapasowego 14 Dywizji Piechoty w Strzelcach koło Kutna. W czasie Kampanii wrześniowej w jego składzie^[1].

W październiku 1939 powrócił do Poznania i włączył się w działalność konspiracyjną. Tworzył oparte na żołnierzach 57 i 58 pułku piechoty struktury Związku Walki Zbrojnej. W kwietniu 1940 został oficerem sztabu komendy okręgowej Związku Walki Zbrojnej w Poznaniu. Po krótkotrwałej działalności w pionie wywiadowczym ZWZ, został inspektorem rejonowym w inspektoracie Poznań–teren^[1]. Do jesieni 1940 tworzył sztaby komend obwodowych. Prowadził rozmowy scaleniowe z powiatowymi komendami Stronnictwa Narodowego – Armii Narodowej w Śremie i Środzie z ZWZ. Utrzymywał również łączność z przedstawicielami Stronnictwa Ludowego. W 1941 rozwijał inspektorat rejonowego ZWZ w Gnieźnie^[1].

9 września 1941 został aresztowany przez gestapo. W lipcu 1942, wraz z grupą oficerów ZWZ i funkcjonariuszy Delegatury Rządu wywieziony z Fortu VII w nieznanym kierunku. Zginął w nieznanych okolicznościach^[1].

Żonaty z Marią Wiśniewską, miał dzieci: Stefana (ur. 1922), Halinę (ur. 1925) i Krystynę (ur. 1928)^[1].

• Krzyż Niepodległości – 20 lipca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[3][4]
• Krzyż Walecznych^[5]
• Srebrny Krzyż Zasługi – 1938^[6]

• kapral – 1918
• chorąży – 1919
• porucznik – 1924
• kapitan - 1937

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski (red.): Wielkopolski słownik biograficzny. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 507. ISBN 83-01-02722-3.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.