Wieża ciśnień w Płocku – Wikipedia, wolna encyklopedia
nr rej. 587 z 22 marca 1988 | |
Wieża przed remontem | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres | ul. Warszawska 26, |
Architekt | Selerok Cheson |
Wysokość całkowita | 24 m |
Wysokość do dachu | 24 m |
Kondygnacje | 6 |
Rozpoczęcie budowy | 1814 |
Ukończenie budowy | (dts) 26 maja 1814 |
Zniszczono | ostrzelana (dts)[a] 17 października 1914 |
Pierwszy właściciel | Towarzystwo Wodociągów Płockich |
Obecny właściciel | Wodociągi Płockie Sp. z o.o. |
Położenie na mapie Płocka | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
52°32′21,2489″N 19°41′52,8454″E/52,539236 19,698013 | |
Strona internetowa |
Wieża ciśnień w Płocku – wieża ciśnień zbudowana w 1894 roku na mocy koncesji na budowę nowoczesnych wodociągów miejskich, którą otrzymał Selerok Cheson z Moskwy. Pięciopiętrowy, ośmioboczny budynek z czerwonej cegły wzniesiono przy końcu ulicy Warszawskiej (obecnie plac J. Dąbrowskiego). Zbiornik umieszczony na najwyższej kondygnacji miał pojemność siedmiu tysięcy wiader. Stacja pomp i filtrów powstała u podnóża skarpy nad Wisłą. Wieża ciśnień jest najdalej na wschód wysuniętym zabytkowym budynkiem Starego Miasta.
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wieża ostrzelana została przez Niemców od strony Radziwia z broni maszynowej i armat.