Wielki Bacuch – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wielki Bacuch[1], Wielki Bacug[2] – strome północno-zachodnie zbocza Grzybowca w Tatrach Zachodnich, opadające do Doliny Strążyskiej. Od południowego wschodu sąsiaduje z Małym Bacuchem, zaś od strony północnej jego zbocza opadają do Doliny Grzybowieckiej[3]. Dawniej wypasano tutaj owce i bydło, a przez górali zwany był Bacuchem, Bacufem, Bacukiem. Zdaniem Mariusza Zaruskiego nazwa Bacug pochodzi od niemieckiego słowa Bahnzug. Na początku XVI w. prowadzili bowiem tutaj i w okolicach Giewontu prace niemieccy górnicy. Według Wielkiej encyklopedii tatrzańskiej prawidłowa nazwa to Wielki Bacuch, pochodzenie nazwy jest nieznane[4]. Obecnie jest to rejon porośnięty lasem i niedostępny turystycznie[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2022-04-29].
  2. ↑ Tatry Polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wydawnictwo „WiT” S.c., 2009, ISBN 83-89580-00-4.
  3. ↑ Geoportal. Mapa topograficzna 1:10 000 [online] [dostęp 2022-04-02].
  4. ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wielki_Bacuch&oldid=71140890”