Wielkie Rycerowe – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wielkie Rycerowe (słow. Veľké Licierovo, Zadné Licierovo) – lewe odgałęzienie Doliny Wierchcichej w słowackich Tatrach. Jest to bardzo stroma dolina zawieszona w Liptowskich Kopach. Od wschodu jej ograniczenie tworzą: Zadnia Rycerowa Kopa, Zadni Rycerowy Zawracik i Wielka Garajowa Kopa, od południa Wyżnia Garajowa Przełęcz, Wielka Kopa Koprowa, od zachodu Wyżni Rycerowy Zawracik, Wyżnia Magura Rycerowa, Niżni Rycerowy Zawracik i Rycerowa Kopa^[1].

W słowackich źródłach Wielkie Rycerowe ma różne nazwy. Według mapy Vysoké Tatry (1993) jest to Zadné Licierovo. Ivan Bohuš podaje nazwę Veľké Licierovo^[1], taka sama nazwa jest na polskiej mapie Polkartu^[2].

Dolna i porośnięta lasem część doliny jest bardzo wąska, grzędy Rycerowej Kopy i Zadniej Rycerowej Kopy zbliżają się tutaj do siebie. Górą dolina rozszerza się i tworzy kocioł lodowcowy rozdzielony grzędą na dwie części^[1]. Kocioł ten powstał w czasie ostatniego zlodowacenia^[3]. Z obydwu jego części spływają dwie oddzielne, zwykle ubogie w wodę strugi, łączące się z sobą w dolnej, wąskiej części doliny^[1]. Jest to Wielki Rycerowy Potok (Veľký Licierov potok) uchodzący do Wierchcichej Wody^[2]. W zachodniej części kotła lodowcowego znajduje się kilka niewielkich oczek wodnych. Nie wiadomo jednak, czy są one stałe, czy okresowe, aby to rozstrzygnąć należałoby prowadzić długoletnie obserwacje w różnych porach roku^[1].

Wielkie Rycerowe było dawniej wypasane przez pasterzy ze słowackiej miejscowości Kokawa. Od 1949 wraz z całymi Liptowskimi Kopami stanowi obszar ochrony ścisłej Tatrzańskiego Parku Narodowego^[3]. Jest dobrze widoczne od polskiej strony, z czerwonego szlaku biegnącego główną granią Tatr od Kasprowego Wierchu na Świnicę.