Wielojądrowa komórka olbrzymia typu Langhansa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Przykłady ziarniniaków z komórkami olbrzymimi typu Langhansa
Nieco na lewo od środka słabo wykształcony ziarniniak w przebiegu leczonego zakażenia skóry Mycobacterium ulcerans. W obrębie ziarniniaka widoczna wielojądrowa komórka olbrzymia typu Langhansa.
Ziarniniaki w chorobie Leśniowskiego-Crohna.
Komórki olbrzymie Langhansa:
1) w lewym górnym rogu, 2) na prawo i ku dołowi od środka
Ziarniniak gruźliczy.
Kilka komórek olbrzymich Langhansa,
głównie w lewym dolnym kwadrancie
.

Wielojądrowa komórka olbrzymia typu Langhansa (komórka olbrzymia Langhansa, ang. Langhans giant cell) – duży twór komórkowy powstały z połączenia komórek nabłonkowatych (makrofagów aktywowanych wskutek przewlekłego działania cytokin w nadwrażliwości typu opóźnionego), charakterystyczny dla wielu chorób ziarniniakowych. Na przekroju położone obwodowo jądra komórkowe tworzą okrągławy lub podkowiasty kształt, co (wraz z mniejszą zawartością chromatyny) różni komórki olbrzymie typu Langhansa od komórek olbrzymich typu około ciała obcego[1].

Nazwa honoruje niemieckiego patologa Teodora Langhansa. Nie należy jej mylić z komórkami lub wysepkami Langerhansa.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]