Wielokrążek potęgowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2018-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Wielokrążek potęgowy – maszyna prosta, składająca się z szeregowego ciągu krążków przesuwnych.

Zależność opisująca działanie wielokrążka potęgowego:

${\displaystyle P={\frac {Q}{2^{n}}},}$

gdzie:

${\displaystyle n}$ – liczba krążków przesuwnych,

${\displaystyle P}$ – siła poruszająca,

${\displaystyle Q}$ – siła użyteczna (np. od podnoszonego ciężaru).

Powyższa zależność określa wartość siły poruszającej układ wielokrążka by podnieść ciężar ${\displaystyle Q.}$

W układach rzeczywistych dochodzą zjawiska dynamiczne, związane z inercją układu oraz straty mechaniczne związane z oporami ruchu. W naszym przypadku przyjmujemy, że ruch w układzie jest ruchem ustalonym.

Wtedy spełnione jest równanie:

${\displaystyle P={\frac {Q}{\eta _{wkp}{2^{n}}}},}$

gdzie:

${\displaystyle \eta _{wkp}=\left({\frac {1+\eta }{2}}\right)^{n}}$ – sprawność wielokrążka potęgowego,

${\displaystyle \eta }$ – sprawność pojedynczego krążka.