Wiluki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wiluki
	wieś
	; Wjazd do wsi od Wojnówki
Państwo	Polska
Województwo	podlaskie
Powiat	hajnowski
Gmina	Dubicze Cerkiewne
Liczba ludności (2011)	39
Strefa numeracyjna	85
Kod pocztowy	17-204
Tablice rejestracyjne	BHA
SIMC	0028085
	Położenie na mapie gminy Dubicze Cerkiewne Wiluki
	Położenie na mapie Polski Wiluki
	Położenie na mapie województwa podlaskiego Wiluki
	Położenie na mapie powiatu hajnowskiego Wiluki
	52°36′37″N 23°30′57″E/52,610278 23,515833
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wiluki (białorus. Вілюкі^[6]; w miejsc. gwarze Wyluky^[7]) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie hajnowskim, w gminie Dubicze Cerkiewne^[5]^[8]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.

Integralne części wsi Wiluki^[5]^[8]
SIMC	Nazwa	Rodzaj
0028091	Sołohuba	część wsi

Historia

Według Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności, przeprowadzonego w 1921 roku, wieś Wiluki zamieszkiwało 49 osób (24 kobiety i 25 mężczyzn) w 9 domach, wszyscy mieszkańcy wsi zadeklarowali wówczas białoruską przynależność narodową oraz wyznanie prawosławne. W owym czasie miejscowość znajdowała się w gminie Białowieża w powiecie białowieskim^[9].

11 maja 1945 roku wieś została napadnięta, a następnie splądrowana i doszczętnie spalona przez samodzielny (już wówczas nie podporządkowany AK) oddział pod dowództwem Romualda Rajsa (pseudonim Bury). Podczas obławy ludzie Rajsa zastrzelili 1 mieszkańca wsi^[7]^[10]^[11].

Inne

Prawosławni mieszkańcy wsi należą do parafii Podwyższenia Krzyża Pańskiego w Werstoku^[12], a wierni kościoła rzymskokatolickiego do parafii św. Zygmunta w Kleszczelach^[13].

Wieś w 2011 roku zamieszkiwało 39 osób^[2]^[3].

Przypisy

↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 148218
↑ ^a ^b Wieś Wiluki w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2021-01-07] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
↑ ^a ^b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1457 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
↑ ^a ^b ^c GUS. Wyszukiwarka TERYT
↑ Вілюкі, вёска. Radzima.net. [dostęp 2016-11-10].
↑ ^a ^b Jerzy Hawryluk. Wiluki 1945 - pamięć i słowo. „Над Бугом і Нарвою”. 5, 2003. Związek Ukraińców Podlasia. ISSN 1230-2759. [dostęp 2016-11-10]. (pol.).
↑ ^a ^b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych.. T. 5: Województwo białostockie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. 17 (8).
↑ Michał Bołtryk. Przedtem były Wiluki i Potoka. „Przegląd Prawosławny”. 12 (306), grudzień 2010. Fundacja im. Księcia Konstantego Ostrogskiego. ISSN 1230-1078. [dostęp 2016-11-10].
↑ Walentyna Łojewska. Bohaterowie czy bandyci? WILUKI. „Przegląd Prawosławny”. 2 (212), luty 2003. Fundacja im. Księcia Konstantego Ostrogskiego. ISSN 1230-1078. [dostęp 2016-11-10].
↑ Kalendarz Prawosławny 2015, Wydanie Warszawskiej Metropolii Prawosławnej, ISSN 1425-2171, s.162
↑ Opis parafii św. Zygmunta na stronie diecezji

Linki zewnętrzne

Wiluki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 534 .

[prng-1] Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 148218

[pwl-2] Wieś Wiluki w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2021-01-07] , liczba ludności na podstawie danych GUS.

[nsp-3] GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..

[poczta-4] Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1457 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .

[teryt-5] GUS. Wyszukiwarka TERYT

[6] Вілюкі, вёска. Radzima.net. [dostęp 2016-11-10].

[Hawryluk-7] Jerzy Hawryluk. Wiluki 1945 - pamięć i słowo. „Над Бугом і Нарвою”. 5, 2003. Związek Ukraińców Podlasia. ISSN 1230-2759. [dostęp 2016-11-10]. (pol.).

[roz-8] Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)

[Spis1921-9] Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych.. T. 5: Województwo białostockie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. 17 (8).

[PP12/2010-10] Michał Bołtryk. Przedtem były Wiluki i Potoka. „Przegląd Prawosławny”. 12 (306), grudzień 2010. Fundacja im. Księcia Konstantego Ostrogskiego. ISSN 1230-1078. [dostęp 2016-11-10].

[PP2/2003-11] Walentyna Łojewska. Bohaterowie czy bandyci? WILUKI. „Przegląd Prawosławny”. 2 (212), luty 2003. Fundacja im. Księcia Konstantego Ostrogskiego. ISSN 1230-1078. [dostęp 2016-11-10].

[12] Kalendarz Prawosławny 2015, Wydanie Warszawskiej Metropolii Prawosławnej, ISSN 1425-2171, s.162

[13] Opis parafii św. Zygmunta na stronie diecezji

[2]

[3]

[4]

[5]

[1]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

Wsie	Czechy Orlańskie Długi Bród Dubicze Cerkiewne Górny Gród Grabowiec Istok Jagodniki Jelonka Koryciski Rutka Stary Kornin Starzyna Tofiłowce Werstok Wiluki Witowo Wojnówka
Kolonie	Jodłówka Klakowo Kruhłe Wygon
Osada	Bobinka
Osada leśna	Czechy Orlańskie
Części wsi	Melanin Sołohuba Za Groblą
Przysiółki wsi	Jakubowo Kraskowszczyzna Nikiforowszczyzna Pasieczniki Małe Piaski Siemiwołoki Zabagonie
Inne	Bachmaty