Wołma (dopływ Isłoczy) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Kontynent | |
---|---|
Państwo | |
Rzeka | |
Długość | 44[1] km |
Powierzchnia zlewni | 177[2] km² |
Źródło | |
Miejsce | Szczepki[1] |
Współrzędne | |
Ujście | |
Recypient | Isłocz[1] |
Miejsce | |
Współrzędne | |
Położenie na mapie Białorusi | |
Położenie na mapie obwodu mińskiego |
Wołma (biał. Волма, Валмянка, Wołma, Wałmianka; ros. Волма, Волмянка, Wołma, Wołmianka) – rzeka na Białorusi, w obwodzie mińskim. Lewy dopływ Isłoczy. Należy do zlewiska Morza Bałtyckiego dorzecza Niemna.
Dolina
[edytuj | edytuj kod]Terasa zalewowa szeroka na 20–50 m w górnym biegu, 120–200 m w dolnym biegu. W górnym biegu częściowo skanalizowana, dalej meandruje naturalnym korytem. Brzegi strome, szczególnie w dół od Iwieńca, obfitują w łąki[2][3].
Przebieg
[edytuj | edytuj kod]Powstaje z kilku strumieni w pobliżu wsi Szczepki i Jankowce, w rejonie dzierżyńskim. Następnie rzeka płynie na południe, gdzie w okolicy Wołmy znajdują się na niej dwa położone blisko siebie zbiorniki zaporowe. Za Wołmą rzeka skręca na zachód, na części przebiegu wyznaczając granice pomiędzy rejonami dzierżyńskim i wołożyńskim oraz wołożyńskim i stołpeckim. Później skręca na północny zachód, płynąc przez rejon wołożyński, gdzie mija osiedle typu miejskiego Iwieniec. Przez ostatnie kilometry biegnie na północ. Poniżej chutoru Rudnia uchodzi do Isłoczy[3][4].
Jej łączna długość wynosi 44 km, z czego na rejon dzierżyński przypada 15 km, stołpecki 5 km i wołożyński 30 km[a][1]. Przepływa przez Wysoczyznę Mińską[2].
Dopływy
[edytuj | edytuj kod]Zasilana jest przez niewielkie strumienie i potoki[3][4].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ kilometry nie sumują się do 44, gdyż rzeka częściowo stanowi granice rejonów
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Общая характеристика речной сети Минской области. Описание истоков рек в Минской области. [dostęp 2023-03-26]. (ros.).
- ↑ a b c Волма река (Минская область, левый приток реки Ислочь). [dostęp 2023-03-26]. (ros.).
- ↑ a b c d Wołma (1), dopływ Isłoczy, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 880 .
- ↑ a b Дзяржаўнага цэнтра картографа-геадэзічных матэрыялаў і даных Рэспублікі Беларусь. [dostęp 2024-03-26]. (ros.).