Wodociąg śródmózgowia – Wikipedia, wolna encyklopedia
Wodociąg śródmózgowia (łac. aquaeductus mesencephali)[1][2][3], wodociąg mózgu (aquaeductus cerebri)[4], wodociąg Sylwiusza[5], wodociąg Sylviusa (aqueductus Sylvius)[6] – w anatomii kręgowców część układu komorowego mózgowia, należąca do śródmózgowia i łącząca III komorę z IV komorą. U wielu ssaków, w tym u człowieka, stanowi wąski kanał[5]. U człowieka ma długość 15–20 mm i przebiega łukowato pomiędzy blaszką pokrywy a konarami mózgu. Pokryty jest wyściółką otoczoną istotą szarą okołowodociągową[4]. Przez IV komorę połączony jest z kanałem kręgowym.
Wodociąg wypełniony jest płynem mózgowo-rdzeniowym. Jego zablokowanie powoduje wodogłowie niekomunikujące, a w efekcie poszerzenie układu komorowego.
Nazwa eponimiczna upamiętnia Franciszka de le Boë Sylviusa, medyka i uczonego holenderskiego.
Dodatkowe ilustracje
[edytuj | edytuj kod]- Przekrój czołowy śródmózgowia.
- Przekrój poprzeczny śródmózgowia w poziomie wzgórków dolnych.
- Przekrój poprzeczny śródmózgowia w poziomie wzgórków górnych.
- Przekrój strzałkowy mózgu w linii pośrodkowej.
- Schemat przedstawiający położenie komór względem powierzchni mózgu.
- Rysunek komór. Widok z boku.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Maciej Ciołkowski (red.), Mianownictwo neuroanatomiczne, wersja polska Międzynarodowego mianownictwa neuroanatomicznego Międzynarodowego Programu do spraw Mianownictwa Anatomicznego Międzynarodowego Zrzeszenia Towarzystw Anatomicznych, Warszawa 2019, s. 58, ISBN 978-83-916931-5-5 .
- ↑ Zygmunt Urbanowicz , Współczesne mianownictwo anatomiczne, Lublin: Wydawnictwo Czelej, 2002, s. 326, ISBN 83-88063-91-X .
- ↑ Jan Henryk Spodnik , Mianownictwo anatomiczne polsko-angielsko-łacińskie, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2022, s. 290, ISBN 978-83-66960-76-3 .
- ↑ a b Adam Bochenek , Michał Reicher , Anatomia człowieka. Tom IV. Układ nerwowy ośrodkowy, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 223, ISBN 978-83-200-4203-0 .
- ↑ a b Maria Śmiałowska: wodociąg Sylwiusza. W: Encyklopedia biologiczna. Czesław Jura, Halina Krzanowska (red). T. XI: Tk–Wr. Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 2000, s. 382. ISBN 83-85909-55-9.
- ↑ Bogusław Gołąb , Słownik eponimów morfologicznych, Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1974, s. 95 .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1993. ISBN 978-83-200-4251-1.