Wody przypowierzchniowe – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wody przypowierzchniowe^[a], wody hipodermiczne – wody podziemne występujące tuż pod powierzchnią Ziemi.

Zwierciadło wód przypowierzchniowych znajduje się do kilkudziesięciu centymetrów od powierzchni gruntu. Strefa aeracji często nie występuje, a jeżeli się pojawia to jest znacznie ograniczona. Wody te często nie tworzą ciągłego poziomu wodonośnego. Gromadzą się w zagłębieniach terenu, na terasach zalewowych lub w strefie przybrzeżnej jezior. Lokalnie mogą tworzyć zabagnienia.

Wody przypowierzchniowe są silnie zależne od warunków pogodowych – opadów (są zasilane głównie przez wody opadowe) i temperatury (intensywnie odparowują). Charakteryzuje je duże zanieczyszczenie organiczne.

• Elżbieta Bajkiewicz-Grabowska: Hydrologia ogólna. Wyd. V. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2020, s. 62. ISBN 978-83-01-21300-8.