Wojciech Gołębiowski (lekkoatleta) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
|
Wojciech Gołębiowski (ur. 18 grudnia 1946 w Łodzi, zm. 7 stycznia 2018 tamże[1]) – polski lekkoatleta, specjalizujący się w skoku wzwyż.
Czterokrotny medalista mistrzostw kraju, wieloletni reprezentant Polski. Uczestnik ME 1971 w Helsinkach (7 miejsce). Rok wcześniej zajął również 7 miejsce podczas HME 1970 w Wiedniu. Podopieczny trenera Jerzego Wilkoszyńskiego. Bronił barw ŁKS Łódź. Rekord życiowy: 2,18 m (3 września 1970, Warszawa).
Jest pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim przy ulicy Ogrodowej w Łodzi[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia Finałów Lekkoatletycznych Mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008. ISBN 978-83-61233-20-6.
- Lekkoatletyka w Polsce.. Warszawa: Polski Związek Lekkiej Atletyki, 1971.