Wotum zaufania – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł należy dopracować:

od 2024-02 → treść artykułu należy opracować w taki sposób, aby nie była polonocentryczna,
od 2024-02 → dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł,
występuje w innych krajach, o czym ani słowa.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Wotum zaufania – podjęta w specjalnym głosowaniu uchwała parlamentu w systemie rządów parlamentarno-gabinetowych, wyrażająca zaufanie do działalności rządu (bądź pojedynczych jego członków) kończąca proces powoływania rządu lub aprobująca jego bieżącą działalność.

Wotum zaufania to jedna z form kontroli Rady Ministrów oraz konkretnych jej członków przez Sejm. Powołany przez Prezydenta (w drodze art. 154 ust. 1 lub art. 155 ust. 1 Konstytucji RP) lub Sejm (art. 154 ust. 3 Konstytucji RP) Prezes Rady Ministrów musi uzyskać dla swojego rządu wotum zaufania. W warunkach systemu parlamentarno-gabinetowego funkcjonowanie rządu jest uzależnione od uzyskania zaufania parlamentu (w Polsce Sejmu). Dlatego, niezależnie od tego, w którym kroku konstytucyjnym Prezydent powołał rząd, musi on ubiegać się o aprobatę Sejmu.

Ubieganie się o wotum zaufania może przybierać różne formy. Nowo powołany rząd obligatoryjnie musi uzyskać wotum zaufania, jednak Prezes Rady Ministrów może w każdej chwili wystąpić do Sejmu z wnioskiem o powtórne udzielenie wotum zaufania.

Po powołaniu rządu przez Prezydenta (art. 154 ust. 1 Konstytucji RP) premier ma 14 dni na uzyskanie wotum zaufania dla siebie i ministrów od Sejmu, wyrażonego bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów. Jest to tzw. "pierwszy krok konstytucyjny".

Jeżeli nie dojdzie do uchwalenia wotum zaufania w tym trybie, premier podaje rząd do dymisji, a Sejm ma 14 dni na znalezienie nowego kandydata na premiera (art. 154 ust. 3 Konstytucji RP). Musi on uzyskać wotum zaufania dla siebie i swoich ministrów wyrażone bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów. Jest to tzw. "drugi krok konstytucyjny". Prezydent RP powołuje tak wybraną Radę Ministrów i odbiera przysięgę od jej członków.

Jeżeli jednak w poprzednim trybie także nie dojdzie do wybrania Rady Ministrów, inicjatywa powraca do Prezydenta (art. 155 ust. 1 Konstytucji RP). Powołuje on w ciągu 14 dni Prezesa Rady Ministrów i na jego wniosek pozostałych członków rządu. Sejm w ciągu 14 dni od powołania udziela wotum zaufania zwykłą większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów. Jest to tzw. "trzeci krok konstytucyjny".

Jeżeli jednak i w tym trybie nie uda się rządowi uzyskać wotum zaufania Sejmu, Prezydent RP skraca kadencję Sejmu i zarządza wybory (art. 155 ust. 2 Konstytucji RP).

W każdym momencie Prezes Rady Ministrów może zwrócić się do Sejmu o udzielenie wotum zaufania. Dzieje się tak w przypadku, gdy np. rząd chce uzyskać większą aprobatę dla prowadzonej przez siebie polityki zagranicznej czy krajowej. Sejm udziela wotum zaufania zwykłą większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów. Niepoparcie przez Sejm wniosku o udzielenie wotum zaufania obliguje Prezesa Rady Ministrów do złożenia dymisji na ręce Prezydenta RP.

W historii III RP miało miejsce 6 głosowań nad wotum zaufania na wniosek Prezesa Rady Ministrów (w kolejności głosy za, przeciw, wstrzymujące się, nie głosowało):

• konstruktywne wotum nieufności
• wotum nieufności