Wskaźnik znaczenia ekologicznego – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wskaźnik znaczenia ekologicznego Q – wskaźnik stosowany w badaniach ekologicznych i zoocenologicznych do opisu zgrupowań zwierząt (zoocenoza).

Wskaźnik znaczenia ekologicznego spotykany jest w niektórych podręcznikach ekologicznych. Z założenia ma integrować informacje o liczebności (dominacja) i częstości (frekwencja) występowania. W badaniach faunistycznych jest dość rzadko wykorzystywany. Uśredniać się mogą wyniki: podobne wartości u gatunków rzadkich a licznych (niska frekwencja, duża dominacja) oraz gatunków pospolitych a mało licznych (duża frekwencja, niska dominacja). Niemniej jednak w obu przypadkach zakładać możemy dużą rolę ekologiczną gatunku – w pierwszy w wyniku dużej liczebności, w drugim pospolitości występowania. Dla uniknięcia pomyłek stosuje się oznaczenie Q (Kasprzak i Niedbała 1981) dla odróżnienia od Wze – (zob. Wskaźnik naturalności):

${\displaystyle Q={\sqrt {DF}}}$

lub

${\displaystyle Q={\sqrt {CD}}}$

oraz w ujęciu procentowym (wzór Dziuby, za Kasprzakiem i Niedbałą 1981):

${\displaystyle Q={\frac {CD}{100}}}$

gdzie:

${\displaystyle D}$ – dominacja,

${\displaystyle F}$ – frekwencja,

${\displaystyle C}$ – stałość występowania.

Wartości wskaźnika podzielono na klasy:

• Q5 – bardzo wysoki > 30,00%,
• Q4 – wysoki 15,01–30,00%,
• Q3 – średni 10,01–15,00%,
• Q2 – niski 5,01–10,00%,
• Q1 – bardzo niski <5,00%.

Źródło: Czachorowski S., 2004. Opisywanie biocenozy – zoocenologia, skrypt elektroniczny dla magistrantów. Maszynopis dostępny w formacie PDF