French
DeutschWyżnia Sucha Przełęcz – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Wyżnia Sucha Przełęcz po lewej stronie Suchej Czubki | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość | ok. 1550 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°15′18,3″N 19°56′38,4″E/49,255083 19,944000 | |
Wyżnia Sucha Przełęcz (ok. 1550 m) – przełączka pomiędzy Długim Giewontem a boczną, odbiegającą od niego na północ granią oddzielającą Dolinę Strążyską od Doliny Białego. Znajduje się pomiędzy podnóżami północnej ściany Długiego Giewontu (w linii spadku ścian Juhaskiej Kopy) a Suchą Czubką. Wschodnie stoki przełęczy opadają do Doliny Suchej (górna część Doliny Białego), na zachodnią stronę spod przełęczy opada żleb Banie należący do Doliny Strążyskiej[1].
Wyjście na Wyżnią Suchą Przełęcz jest łatwe z obydwu dolin i znane było od dawna. Pasterze wypasali tutaj owce zarówno w Dolinie Suchej, jak i w leżącej po zachodniej stronie przełęczy Dolince pod Banie, a górnicy w środkowej części żlebu Banie wydobywali rudę żelaza. W początkach turystyki przez przełęcz tę chodzono także do Jaskini Juhaskiej, później chodzili tędy taternicy wspinający się na północne ściany Długiego Giewontu[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Tatry polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wyd. „WiT” s.c., 2006, ISBN 83-89580-00-4.
- ↑ Władysław Cywiński, Tatry. Giewont, Poronin: Wyd. Górskie, 1994, ISBN 978-83-7104-002-3, OCLC 749766988.