Wyższa Szkoła Oficerska im. Feliksa Dzierżyńskiego w Legionowie – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data utworzenia | [1947], 1972 |
---|---|
Data likwidacji | 1989, [1990] |
Siedziba | |
Komendant - Rektor | płk dr Henryk Lewandowski |
Adres | |
ul. Zegrzyńska 121, Legionowo |
Wyższa Szkoła Oficerska im. Feliksa Dzierżyńskiego – utworzona w 1972 r.[1] na bazie Szkoły Oficerów Bezpieczeństwa Resortu Bezpieczeństwa Publicznego PKWN w Lublinie (1944-1945), Centralnej Szkoły MBP w Łodzi (1945-1947)[2], oraz Centrum Szkoleniowego MBP/KdsBP/MSW w Legionowie (1947–1972) uczelnia prowadząca działalność dydaktyczno-wychowawczą (studia zawodowe, kursy doskonalenia zawodowego) w zakresie prawa, administracji oraz ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, kształcąca kadry na potrzeby Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (głównie Służby Bezpieczeństwa), przygotowywane do objęcia stanowisk oficerskich. Siedziba szkoły mieściła się w Legionowie, w obiektach zajmowanych obecnie przez Centrum Szkolenia Policji. W czerwcu 1989 Wyższa Szkoła Oficerska im. Feliksa Dzierżyńskiego została przekształcona w zamiejscowy Wydział Bezpieczeństwa Państwa Akademii Spraw Wewnętrznych.
Wcześniej mieściły się tu
[edytuj | edytuj kod]- 1939 – Centralny Zakład Szkolenia Pracowników PKP
- 1946 – Centrum Wyszkolenia Straży Więziennej
- 1947–1955 – Centrum Wyszkolenia MBP
- 1955–1957 – Centrum Wyszkolenia KdsBP w Legionowie
- 1957–1972 – Centrum Wyszkolenia MSW
- 1972–1989 – Wyższa Szkoła Oficerska MSW im. Feliksa Dzierżyńskiego
- 1989–1990 – Wydział Bezpieczeństwa Państwa Akademii Spraw Wewnętrznych
Struktura organizacyjna[3]
[edytuj | edytuj kod]- Zakład Taktyki i Metodyki Pracy Operacyjnej
- Zakład Kryminalistyki i Kryminologii
- Zakład Techniki Operacyjnej
- Zakład Prawa
- Zakład Marksizmu-Leninizmu
- Studium Języków Obcych
Komendanci
[edytuj | edytuj kod]Centrum Wyszkolenia MBP
[edytuj | edytuj kod]- 1947–1948 – płk Mieczysław Broniatowski, p.o. dyrektora
- 1948–1952 – ppłk Longin Kołarz, dyrektor/komendant
- 1952–1955 – ppłk Aleksander Jałkowski, komendant
Centrum Wyszkolenia KdsBP
[edytuj | edytuj kod]- 1955–1956 – ppłk Jan Leluch, dyrektor/komendant[4]
Centrum Wyszkolenia MSW
[edytuj | edytuj kod]- 1957–1961 – ppłk/płk Jan Leluch
- 1967–1972 – płk Ryszard Szuster
Wyższa Szkoła Oficerska MSW
[edytuj | edytuj kod]- 1972–1973 – płk Ryszard Szuster
- 1973–1983 – płk Władysław Rutka
- 1983–1989 – płk dr Henryk Lewandowski
Siedziba
[edytuj | edytuj kod]Zalążkiem kompleksu kilkudziesięciu obiektów Centrum były budynki powstałe w latach 1936–1939 na rzecz Centralnego Zakładu Szkolenia Pracowników PKP, który miał być uruchomiony 28 sierpnia 1939[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/download.xsp/WDU19720380248/O/D19720248.pdf
- ↑ https://inwentarz.ipn.gov.pl/archivalCollection?id_a=4225
- ↑ najważniejsze komórki dydaktyczne uczelni w listopadzie 1978 wg informacja IPN
- ↑ Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], bip.ipn.gov.pl [dostęp 2024-04-26] (ang.).
- ↑ Jarosław Potoczka: Projekt centralnego szkolenia Polskich Kolei Państwowych, [w:] Inżynier kolejowy nr. 4/1939, s. 165
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Adrian Jusupović: „Nie matura, lecz chęć szczera zrobi z ciebie oficera”, czyli rola przyzakładowego szkolnictwa w kształceniu kadr RBP/MBP/MSW (1944–1990), Dzieje Najnowsze, Rocznik XLVII — 2015, 4, PL ISSN 0419-8824
- Katalog pracowników, funkcjonariuszy, żołnierzy organów bezpieczeństwa państwa
- Słowniczek niektórych pojęć używanych w resorcie
- Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 1 września 1972 r. w sprawie utworzenia wyższej szkoły oficerskiej resortu spraw wewnętrznych Dz.U. z 1972 r. nr 38, poz. 248
- Rozporządzenie Ministrów Spraw Wewnętrznych oraz Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki z dnia 10 listopada 1972 r. w sprawie rodzaju studiów prowadzonych przez wyższe szkoły oficerskie resortu spraw wewnętrznych Dz.U. z 1972 r. nr 51, poz. 330
- Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 czerwca 1989 r. w sprawie zniesienia wyższych szkół oficerskich nadzorowanych przez Ministra Spraw Wewnętrznych Dz.U. z 1989 r. nr 37, poz. 204