Wybory parlamentarne w Azerbejdżanie w 2010 roku – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wybory parlamentarne w Azerbejdżanie w 2010 roku – wybory do Zgromadzenia Narodowego przeprowadzone 7 listopada 2010. Zwycięstwo odniosła rządząca Partia Nowego Azerbejdżanu, która zdobyła większość mandatów (74 ze 125). Międzynarodowi obserwatorzy z OBWE, Rady Europy i Unii Europejskiej stwierdzili, że proces wyborczy nie spełnił standardów demokratycznych.

Zgromadzenie Narodowe Azerbejdżanu składa się ze 125 członków, wybieranych w jednomandatowych okręgach wyborczych na 5-letnią kadencję. Poprzednie wybory odbyły się 6 listopada 2005^[1][2]. Zgodnie z konstytucją wybory odbywają się w pierwszą niedzielę listopada. 6 maja 2010 Centralna Komisja Wyborcza wyznaczyła datę wyborów na 7 listopada 2010^[3], co 3 września 2010 oficjalnie zatwierdził prezydent İlham Əliyev. W wyborach w 2005 prezydencka partia Nowy Azerbejdżan zdobyła 61 mandatów. Według międzynarodowych obserwatorów z OBWE nie spełniły one standardów demokratycznych^[1][2].

Kampania wyborcza rozpoczęła się 15 października 2010. Przed jej rozpoczęciem i w jej trakcie opozycja oraz organizacje broniące praw człowieka (Human Rights Watch, Election Monitoring and Democracy Studies Centre - EMDSC) skarżyły się na łamanie wolności słowa oraz zastraszenia i aresztowania niezależnych dziennikarzy. Podkreślały także trudności opozycji w związku z obowiązującym prawem wyborczym, w tym problemy przy rejestracji kandydatów, nierówny dostęp do publicznych mediów, likwidację dotacji państwowej dla kandydatów oraz skrócenie czasu kampanii wyborczej z 60 do 23 dni. Azerskie władze zaprzeczyły zarzutom o stosowaniu przemocy i zastraszaniu dziennikarzy oraz działaczy opozycji. Podkreśliły, że każdy z kandydatów dysponował 4-minutowym czasem antenowym w telewizji publicznej oraz mógł bez ograniczeń wykorzystać w swojej kampanii internet^[4]. Spośród 2500 zgłoszonych do wyborów kandydatów komisja wyborcza zarejestrowała 690^[5].

W wyborach wzięły udział wszystkie główne partie polityczne, w tym opozycyjne. Uprawnionych do głosowania było 4,84 mln osób spośród 9 mln mieszkańców. Głosowanie odbyło się w pokojowej atmosferze^[1][6].

Według oficjalnych wyników opublikowanych przez komisję wyborczą 8 listopada 2010, rządzący Nowy Azerbejdżan zdobył 74 ze 125 mandatów w parlamencie. Frekwencja wyborcza wyniosła 50,1%^[7][8]. Żadnego mandatu nie uzyskała największa partia opozycyjna Partia Równości (Müsavat Partiyası). Odrzuciła ona wyniki wyborów i uznała je za niezgodne z prawem i niedemokratyczne. 38 mandatów zdobyli kandydaci niezależni popierający w większości partię rządzącą. 13 mandatów zdobyło 10 mniejszych ugrupowań opozycyjnych^[7]. Centralna Komisja Wyborcza ogłosiła, że nie dopatrzyła żadnych nieprawidłowości wpływających na całościowy wynik głosowania, a partia rządząca uznała wybory za wolne i uczciwe^[9].

• Szczegółowe wyniki wyborów:

Wybory monitorowane były przez zagranicznych obserwatorów m.in. z OBWE, Rady Europy i Unii Europejskiej. Organizacje te we wspólnie opublikowanym raporcie stwierdziły, że wybory "nie stanowiły znaczącego postępu w demokratycznym rozwoju kraju". Stwierdziły, że ograniczenia wolności mediów i wolności zgromadzeń oraz niedoskonały proces rejestracji kandydatów nie stwarzał przesłanek do prawdziwej debaty wyborczej. W sposób pozytywny misja oceniła głosowanie w 90% skontrolowanych lokali wyborczych (1,1 tys. z 5,2); w pozostałych 10% dopatrzyła się poważnych naruszeń, w tym przypadków wypełniania urn wyborczych. Wymieniła negatywne aspekty procesu wyborczego takie jak: dominacja jednej partii w życiu politycznym, nierówny dostęp do mediów, przypadki aresztowań dziennikarzy i zastraszania wyborców oraz kandydatów, skrócenie kampanii wyborczej do 23 dni, rozbieżność między liczbą zarejestrowanych wyborców (4,84 mln) a danymi urzędu statystycznego (6 mln osób w wieku powyżej 18 lat). Obserwatorzy negatywnie ocenili proces liczenia głosów w 31% komisji wyborczych^[1].

Szef delegacji Zgromadzenia Parlamentarnego OBWE oświadczył, że kraj musi poczynić większy postęp w rozwoju prawdziwie pluralistycznej demokracji. Szefowa delegacji Parlamentu Europejskiego Anneli Jäätteenmäki stwierdziła, że obserwatorzy dopatrzyli się nieprawidłowości przy zliczaniu głosów, przypadków zastraszania opozycji i wypełniania urn wyborczych. Zaleciła władzom zwiększenie wysiłków w celu demokratyzacji kraju. Szefowa delegacji ODIHR oznajmiła, że proces wyborczy nie spełnił wymagań stawianych demokratycznym wyborom^[10].