Wypadek kolejowy pod Eschede – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wypadek kolejowy w Eschede

Tylne wagony pociągu po wypadku
Państwo	Niemcy
Miejsce	Eschede
Rodzaj zdarzenia	wykolejenie pociągu
Data	3 czerwca 1998
Godzina	10:59
Ofiary śmiertelne	101 osób
Ranni	88 osób
Położenie na mapie Niemiec miejsce zdarzenia
52°44′04″N 10°13′13″E/52,734444 10,220278
Multimedia w Wikimedia Commons

Wypadek kolejowy pod Eschede – wypadek kolejowy, który miał miejsce 3 czerwca 1998 r. w Eschede (Dolna Saksonia) w Niemczech. Wiozący 287 osób pociąg Intercity-Express ICE 884 relacji Monachium – Hamburg, jadąc z prędkością 200 km/godz. wykoleił się i zniszczył podporę wiaduktu powodując jego zawalenie. Zginęło 101 osób, w tym dwóch pracowników torowych pracujących pod wiaduktem, a 88 osób odniosło ciężkie obrażenia.

Około godz. 11 pasażerowie znajdujący się w dwóch pierwszych wagonach odczuli wstrząsy. Spowodowane one były awarią jednego z kół pierwszego wagonu. Koła ICE, dla zmniejszenia wstrząsów, miały obręcz oddzieloną od reszty koła warstwą twardej gumy. Zmęczenie materiału spowodowało pęknięcie obręczy. Oddzieliła się ona od tarczy koła i wbiła w podłogę wagonu.

Pociąg jechał dalej na pozbawionym obręczy kole. Przy wjeździe na stację w Eschede resztki wciąż wbitej w podłogę obręczy rozerwały jednak zwrotnicę, powodując wykolejenie pociągu. Tylny wózek trzeciego wagonu wjechał na drugie odgałęzienie zwrotnicy, w wyniku czego wagon uderzył w podporę wiaduktu, powodując jego zawalenie. Trzeci i czwarty wagon prześliznęły się jeszcze pod walącym się wiaduktem. Z rozpędu przednia część piątego wagonu też się prześliznęła, a jego tylna część została zmiażdżona. Reszta wagonów zatrzymała się na resztkach zawalonego wiaduktu. Wskutek rozpięcia wagonów uruchomiony został automatyczny hamulec awaryjny, który zatrzymał lokomotywę.

W wypadku pociągu ICE 884 zginęło 101 osób, natomiast 88 osób odniosło ciężkie obrażenia. Kilkanaście osób odniosło lżejsze obrażenia. Eksperci mieli trudności z identyfikacją zwłok.

O szczęściu mówić mogą pasażerowie jadącego w przeciwnym kierunku pociągu ICE 787. Według rozkładu jazdy pociągi powinny mijać się na stacji w Eschede, tuż obok feralnego wiaduktu. Jednak tego dnia ICE 787 minął stację w Eschede na minutę przed czasem rozkładowym, podczas gdy ICE 884 miał minutę opóźnienia. Dzięki temu nie doszło do podwójnej katastrofy.

Po wypadku, do którego doszło koło Eschede, w pociągach zastosowano koła wykonane z jednego kawałka stali, a nie jak dotąd z gumowej uszczelki i dwóch obręczy. Teraz wstrząsy wywołane jazdą łagodzą, znajdujące się między wózkami jezdnymi wagonów, poduszki. Wprowadzono też na okres wymiany kół ograniczenie prędkości dla pociągów ICE do 150 km/h.

W roku 2002 prokurator prowadzący sprawę wniósł do sądu akt oskarżenia przeciwko konstruktorowi kół i dwóm pracownikom niemieckich kolei, zarzucając im niedostateczne przetestowanie konstrukcji i niedbalstwo przy kontroli technicznej. Ciągnąca się miesiącami seria ekspertyz nie dała jednoznacznej odpowiedzi na pytanie o to, na ile oskarżeni mieli techniczną możliwość wcześniejszego rozpoznania zagrożenia. Sąd zdecydował ostatecznie o tym, że nie ma wystarczających dowodów ciężkiego zaniedbania obowiązków i umorzył sprawę bez orzekania o winie w zamian za zapłatę przez oskarżonych po 10 000 €.

Przepisy Międzynarodowego Związku Kolei (UIC) zalecają od 1965 roku stosowanie kół monoblokowych (kutych z jednego kawałka stali) dla pojazdów o prędkości konstrukcyjnej 120 km/h i większej.

• „Wypadek pod Eschede”, ISBN 978-83-252-1452-4, wyd. Oxford Educational sp. z o.o., s. 14-15.

• „Niemcy: 10. rocznica katastrofy kolejowej” – money.pl. money.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-11)].
• Fragment artykułu „Po wypadku w Eschede” – rzeczpospolita.pl