Wyspa Bielarska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Widok z Wyspy Słodowej na Wyspę Bielarską
Rzeźba Sokratesa dłuta Stanisława Netswoldowa, ustawiona na Wyspie Bielarskiej

Wyspa Bielarska (niem. Hinterbleiche) – jedna z niewielkich wysepek w obrębie wrocławskiego Starego Miasta, sąsiadująca z nieco większą od niej Wyspą Słodową. Obie te wyspy w przeszłości nosiły miano Wysp Bielarskich: Tylnej (niem. Hinterbleiche) i Przedniej (niem. Vorderbleiche). Wyspy rozdzielone są kanałemUpustem Klary.

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Od wieku XIII na Wyspie Bielarskiej zlokalizowany był jeden z dwóch Młynów św. Klary, należących do klarysek (przetrwały do roku 1975, kiedy wysadzono je w powietrze na podstawie decyzji Mariana Czulińskiego, ówczesnego prezydenta Wrocławia).

W 1741 na wyspie zlokalizowano wytwórnię spirytusu, likierów i win owocowych H. Henniga; przetrwała ona do II wojny światowej. Przy kładce św. Klary, która znajdowała się w miejscu dzisiejszej kładki Żabiej (zwanej też Bielarską) prowadzącej z wyspy na północny zachód (w kierunku hotelu HP Park Plaza), zlokalizowane było od XIX wieku kąpielisko Kallenbacha[1].

Dziś wyspa pozostaje całkowicie niezabudowana. Znajdują się na niej tylko urządzenia rekreacyjne dla dzieci i tereny spacerowe. Na wyspie ustawiono także rzeźby plenerowe: „Sokratesa” dłuta Stanisława Netswoldowa (dar artysty dla miasta Wrocławia) oraz „Szachistów” autorstwa Łucji Skomorowskiej[2].

Zespół wysp odrzańskich we Wrocławiu – po lewej u góry Wyspa Bielarska

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Te miejsca zniknęły z map Dolnego Śląska bezpowrotnie. Pomniki, knajpy, parki...
  2. Zarząd Zieleni Miejskiej we Wrocławiu, Wyspa Bielarska – ZZM [online] [dostęp 2024-12-26] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]