X-248 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Kraj pochodzenia | |
---|---|
Projektant | |
Wykorzystanie | |
Materiały napędowe | stały materiał pędny |
Pierwszy lot | 1959 |
Ostatni lot | 1969 |
Osiągi | |
Siła ciągu na poziomie morza | 11,3 (12,5) kN |
Siła ciągu w próżni | 12,4 (13,8) kN |
Impuls właściwy na poz. morza | 233 (232) s |
Impuls właściwy w próżni | 256 (255) s |
Maks. czas działania | 38 (40) s |
Parametry | |
Komory spalania | 1 (1) |
Wymiary | |
Długość | 1,83 (2,50) m |
Średnica | 0,46 (0,46) m |
Masa | 30 (181) kg |
X-248(A) – amerykański silnik rakietowy na stały materiał pędny. Używany wyłącznie w członach Altair 1 i Caleb-2. Został użyty około 51 razy.
Ulepszona wersja silnika nosiła oznaczenie X-248A. Używana była w latach od 1960 do 1964, w liczbie 24 sztuk, jako człon Altair 1A.