French
DeutschZabużanie – Wikipedia, wolna encyklopedia
Zabużanie – Polacy pochodzący z terenów na wschód od Buga; nazwa określająca najczęściej obywateli polskich wysiedlonych w latach 1944–1952 z terenów byłych polskich Kresów Wschodnich na podstawie układów republikańskich zawartych w 1944 r. przez PKWN z republikami radzieckimi (Białoruską, Ukraińską i Litewską).
Później terminem tym zaczęto określać osoby uprawnione do odszkodowania za mienie zabużańskie, czyli dobytek pozostawiony podczas wysiedleń. Poza samymi przesiedleńcami termin ten mógł więc obejmować także ich spadkobierców[1].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- wysiedlenie Polaków ze Lwowa
- wysiedlenie Polaków z Kresów Wschodnich w latach 1944–1946
- wysiedlenie Polaków z Kresów Wschodnich w latach 1955–1959
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jakub WOŁĄSIEWICZ, Analiza prawnohistoryczna uprawnień zabużańskich, „Rzeczpospolita” z 23.10.2002 r.,https://pl.wikiquote.org/wiki/Jakub_Wo%C5%82%C4%85siewicz.