Zajelniaki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zajelniaki
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

dokszycki

Sielsowiet

Krypule

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Zajelniaki”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Zajelniaki”
Ziemia54°46′42″N 27°36′31″E/54,778333 27,608611

Zajelniaki – dawna kolonia. Tereny na których leżała znajdują się obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie dokszyckim, w sielsowiecie Krypule.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów w powiecie wilejskim w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego.

W dwudziestoleciu międzywojennym kolonia leżała w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie duniłowickim, od 1926 w powiecie dziśnieńskim, w gminie Parafianów[1].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 46 osób, 44 były wyznania rzymskokatolickiego a 2 prawosławnego. Jednocześnie wszyscy mieszkańcy zadeklarowali polską przynależność narodową. Było tu 10 budynków mieszkalnych[2]. W 1931 w 11 domach zamieszkiwało 48 osób[3].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Parafianowie i prawosławnej w Hnieździłowie. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Dokszycach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Parafianowie[4].

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921 - 1922), w Ziemi Wileńskiej (1922 - 1926) i w województwie wileńskim (od 1926)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472
  2. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 30.
  3. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 22.
  4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 42.