Zakaźność – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zakaźność – łatwość rozprzestrzeniania się patogenu w określonej populacji, determinowana przez zdolność patogenu do wywołania infekcji[1][2].

Zakaźność można liczbowo określić przy pomocy współczynnika podającego średnią liczbę osób zarażonych przez 1 chorego w całkowicie nieodpornej populacji (podstawowa liczba odtwarzania (ang. basic reproduction number)[1][3].

Podstawowa liczba odtwarzania R0 dla COVID-19 wynosi 3,32[4], natomiast dla nagminnego zapalenia przyusznic (świnki) 4–7, a dla odry 10–18[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Begg i inni, Choroby zakaźne, Juszczyk i inni, wyd. 1 polskie., Wrocław: Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, 1998, s. 4, ISBN 83-85842-14-4, OCLC 749554602.
  2. Piotr Heczko, Marta Wróblewska, Agata Pietrzyk, Mikrobiologia lekarska, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2014, s. 16-27, ISBN 978-83-200-4308-2, OCLC 892596249.
  3. Andrzej Zieliński, Pojęcie odporności zbiorowiskowej w zastosowaniu do oceny efektywności szczepień o chronnych, „Przegląd epidemiologiczny (Epidemiological Review)”, t. 53 (vol. 3–4), www.przeglepidemiol.pzh.gov.pl, 1999, s. 245–255 [dostęp 2020-03-27].
  4. Yousef Alimohamadi, Maryam Taghdir, Mojtaba Sepandi, Estimate of the Basic Reproduction Number for COVID-19: A Systematic Review and Meta-analysis, „Journal of Preventive Medicine and Public Health = Yebang Uihakhoe Chi”, 53 (3), 2020, s. 151–157, DOI10.3961/jpmph.20.076, ISSN 2233-4521, PMID32498136, PMCIDPMC7280807 [dostęp 2021-01-24] (ang.).