Zapalenie gruczołu krokowego – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zapalenie gruczołu krokowego

prostatitis
Histologiczny obraz zapalenia prostaty. Po lewej stronie ilustracji obraz gruczołu nie zmienionego zapalnie. (Barwienie H+E)
Klasyfikacje
ICD-10	N41 Choroby zapalne gruczołu krokowego

Zapalenie gruczołu krokowego – najczęstsza choroba zapalna dotykająca młodych mężczyzn w wieku od 18. do 50. roku życia. Występuje w dwóch postaciach: ostrej i przewlekłej.

Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego przebiega miesiącami, a nawet latami; objawami są uczucie dyskomfortu w kroczu, pobolewania w podbrzuszu, jądrach lub plecach, częste oddawanie moczu, również w nocy, słabszy strumień moczu, wyciekanie moczu po zakończeniu mikcji. Temperatura ciała często jest prawidłowa. W nasieniu może pojawić się krew. Diagnostyka polega na wywiadzie z pacjentem i badaniu fizykalnym. Leczenie zazwyczaj przynosi poprawę natychmiastową, choć są indywidualne przypadki leczenia wielomiesięcznego.

Przebiega gwałtownie, z wysoką gorączką, nudnościami, wymiotami. Bóle podbrzusza są silne, opasujące. Próba oddawania moczu przynosi silny ból. Wymaga pilnej interwencji urologicznej – badanie musi być ograniczone tylko do wykluczenia innych przyczyn dolegliwości. Leczenie powinno być włączone natychmiast, często, jeżeli stan pacjenta jest ciężki, w warunkach hospitalizacji.

• "British Jurnal of Urology"
• "Polish Urology"
• "EAU Guidelines"