Zarubino (rejon wilejski) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zarubino
Бубны
Państwo

 Białoruś

Obwód

 miński

Rejon

wilejski

Sielsowiet

Dołhinów

Położenie na mapie obwodu mińskiego
Mapa konturowa obwodu mińskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Zarubino”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Zarubino”
Ziemia54°44′36″N 27°35′12″E/54,743333 27,586667

Zarubino – dawny folwark. Tereny na których był położony, leżą obecnie na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie wilejskim, w sielsowiecie Dołhinów.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów w granicach Imperium Rosyjskiego.

W latach 1921–1945 zaścianek a następnie folwark leżał w Polsce, w województwie nowogródzkim[1] (od 1926 w województwie wileńskim[2]), w powiecie duniłowickim (od 1926 w powiecie wilejskim)[3], w gminie Budsław[4][5].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 26 osób, 1 było wyznania rzymskokatolickiego, 2 prawosławnego a 23 mahometańskiego. Jednocześnie wszyscy mieszkańcy zadeklarowało polską przynależność narodową. Były tu 4 budynki mieszkalne[4]. W 1931 w 2 domach zamieszkiwało 14 osób[5].

Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Budsławiu i prawosławnej w Milczy. Podlegała pod Sąd Grodzki w Krzywiczach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Budsławiu[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93
  2. Dz.U. z 1926 r. nr 6, poz. 29
  3. Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472.
  4. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 20.
  5. a b Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 57.
  6. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1978.