Zasada odroczonego pomiaru – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zasada odroczonego pomiaru to fundamentalna zasada obliczeń kwantowych; zasada ta głosi, że przesunięcie pomiarów na kubitach do końca obliczeń kwantowych nie wpływa na rozkład prawdopodobieństwa wyników.

Konsekwencją tej zasady jest np. iż pomiary są przemienne z operacjami unitarnymi U, warunkowanymi stanami innych kubitów. Wybór, czy najpierw mierzyć stan kubitu, czy na końcu, a nawet w trakcie operacji U nie będzie miała żadnego wpływu na rozkład prawdopodobieństwa na końcu obwodu kwantowego.

Dzięki zasadzie odroczonego pomiaru, pomiary w obwodzie kwantowym mogą być przesuwane tak, aby odbywały się w najlepszych momentach. Na przykład, pomiar kubitów tak wcześnie, jak to możliwe, może zmniejszyć maksymalną liczbę jednocześnie przechowywanych kubitów, umożliwiając uruchomienie algorytmu na komputerze kwantowym o mniejszej liczbie kubitów. Alternatywnie, odroczenie wszystkich pomiarów do końca obwodu kwantowego pozwala na ich analizę przy użyciu tylko czystych stanów.

Zasada ta umożliwia też bardziej wydajną symulację, upraszczając obliczenia.

• Nielsen, Michael A.; Chuang, Isaac (2010). Quantum Computation and Quantum Information. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 26–28. ISBN 978-1-10700-217-3. OCLC 43641333.
• Michael A. Nielsen; Isaac L. Chuang (9 December 2010). "4.4 Measurement". Quantum Computation and Quantum Information: 10th Anniversary Edition. Cambridge University Press. p. 186. ISBN 978-1-139-49548-6.
• Odel A. Cross (5 November 2012). "5.2.2 Deferred Measurement". Topics in Quantum Computing. O. A. Cross. p. 348. ISBN 978-1-4800-2749-7.

• algorytm kwantowy
• bramka kwantowa
• informatyka kwantowa