Zenon Lenczewski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zenon Lenczewski
podpułkownik saperów podpułkownik saperów
Data i miejsce urodzenia

26 stycznia 1893
Bieliczany

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

GISZ

Stanowiska

wykonawca studiów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi (II RP)

Zenon Lenczewski (ur. 26 stycznia 1893 w Bieliczanach) – podpułkownik saperów Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 26 stycznia 1893 w Bieliczanach, w ówczesnym powiecie ihumeńskim guberni mińskiej, w rodzinie Wiktora i Józefy z domu Hunczo.

Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Był długoletnim dowódcą 1. kompanii Batalionu Mostowego podczas wojny z bolszewikami i w czasie pokoju[1][2][3][4]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 127. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[5].

3 maja 1926 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 lipca 1925 i 15. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[6]. W sierpniu tego roku został przeniesiony z Centralnego Zakładu Zaopatrzenia Saperów do 2 Pułku Saperów w Puławach na stanowisko dowódcy III Batalionu Saperów[7][8][9]. W grudniu 1929 został przeniesiony do 7 Batalionu Saperów w Poznaniu na stanowisko kwatermistrza[10][11]. W czerwcu 1933 został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy 7 bsap[12]. W czerwcu 1934 został przeniesiony do Szkoły Podchorążych Inżynierii na stanowisko kwatermistrza[13]. Z dniem 1 grudnia tego roku został przeniesiony do Głównej Składnicy Saperskiej na stanowisko zarządcy[14]. W marcu 1939 należąc do rezerwy personalnej oficerów przy Inspektorze Saperów Sztabu Głównego był przydzielony do inspektora armii „na odcinku Polesie” gen. broni Kazimierza Sosnkowskiego na stanowisko wykonawcy studiów[15]. Z dniem 31 lipca tego roku został przeniesiony w stan spoczynku[16]. Na stopnień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 1 lipca 1939 i 1. lokatą w korpusie oficerów saperów[17]. Był to tzw. awans emerytalny w związku z przeniesiem w stan spoczynku[18].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bielski 1928 ↓, s. 37 jako Zenon Lenczewski-Samotyja.
  2. Zarzycki 1996 ↓, s. 5.
  3. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 894, 908.
  4. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 818, 830.
  5. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 233.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926, s. 126.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 21 sierpnia 1926, s. 270.
  8. Bielski 1928 ↓, s. 37, 63.
  9. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 570, 593.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929, s. 389.
  11. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 249, 755.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933, s. 128.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934, s. 166.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934, s. 267.
  15. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 243.
  16. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 956.
  17. Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 760.
  18. Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 29-31.
  19. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 249.
  20. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 15.
  21. M.P. z 1938 r. nr 259, poz. 612.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]