Zjednoczone Prowincje Niderlandów – Wikipedia, wolna encyklopedia

Siedemnaście Prowincji
Zeventien Provinciën
1477–1556
Herb Flaga
Herb Flaga
Ustrój polityczny

królestwo

Stolica

Bruksela

Data powstania

1482

Data likwidacji

1556

Waluta

gulden

Język urzędowy

niderlandzki

Mapa opisywanego kraju
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata, u góry znajduje się punkt z opisem „Siedemnaście Prowincji”
50,8467°N 4,3547°E/50,846700 4,354700

Zjednoczone Prowincje Niderlandów – nazwa obszaru obejmującego dzisiejszą Belgię, Holandię i Luksemburg wraz z fragmentami północnej i wschodniej Francji (przy granicy ze Szwajcarią) należące od 1477 roku do Habsburgów austriackich.

Tworzyło je 17 prowincji luźno ze sobą powiązanych. Duże znaczenie odgrywało przedstawicielstwo stanowe – Stany Generalne. Były to prowincje bogate ze względu na dobrą politykę wewnętrzną niekrępującą przedsiębiorczości. Cesarz Karol V popierał rozwój gospodarczy Niderlandów, gdzie szybko docierały nowinki religijne. Niderlandy były jednym z najbogatszych terenów w Europie, więc monarcha tolerował dla własnych korzyści rozszerzanie się reformacji. Po podziale imperium Karola V, jego syn Filip II otrzymał Niderlandy, zwane odtąd Niderlandami Hiszpańskimi.