Znak chromatyczny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Znaki chromatyczne

Znak chromatyczny – znak notacji muzycznej określający alterację stopni podstawowych skali diatonicznej[1].

Znakami chromatycznymi są[1]:

Znaki chromatyczne przykluczowe – umieszczone są bezpośrednio za kluczem i określają tonację utworu. Obowiązują do końca utworu lub miejsca zmiany tonacji[2].

Znaki chromatyczne przygodne (akcydencje) – umieszczane są bezpośrednio przed określoną nutą i obowiązują tylko w jednym głosie i tylko w tym jednym takcie po znaku[3].

Dźwięki każdej skali zmienione znakiem chromatycznym nazywamy dźwiękiem obniżonym, podwyższonym lub dźwiękiem alterowanym.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Chromatyczne znaki, [w:] Andrzej Chodkowski, Encyklopedia muzyki, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995, ISBN 83-01-11390-1 [dostęp 2021-06-30].
  2. Znaki przykluczowe, [w:] Andrzej Chodkowski, Encyklopedia muzyki, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995, ISBN 83-01-11390-1 [dostęp 2021-06-30].
  3. Akcydencje, [w:] Andrzej Chodkowski, Encyklopedia muzyki, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995, ISBN 83-01-11390-1 [dostęp 2021-06-30].