Zuihō – Wikipedia, wolna encyklopedia
Klasa | lotniskowiec |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Stocznia | arsenał marynarki w Yokosuce |
Położenie stępki | 20 czerwca 1935 (jako tankowiec „Takasaki”) |
Wodowanie | 19 czerwca 1936 |
Dai-Nippon Teikoku Kaigun | |
Wejście do służby | 27 grudnia 1940 |
Wycofanie ze służby | 25 października 1944 |
Los okrętu | zatopiony przez samoloty podczas bitwy o Leyte |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność | standardowa - 11 262 ton, |
Długość | 217 m |
Szerokość | 18,1 |
Zanurzenie | 6,5 m |
Napęd | |
turbiny parowe o mocy: 38 800 kW | |
Prędkość | 28 węzłów |
Zasięg | |
Uzbrojenie | |
8 dział 127 mm/40 cal. (usunięte w 1944), 56 działek przeciwlotniczych 25 mm | |
Wyposażenie lotnicze | |
30 samolotów pokładowych | |
Załoga | 785 |
Zuihō (jap. 瑞鳳) - japoński lotniskowiec lekki typu Zuihō.
Stępkę okrętu położono w 1934, budując pierwotnie szybki tankowiec „Takasaki”. W grudniu 1940 zakończono przebudowę statku na lotniskowiec.
W czerwcu 1942 razem z grupą swoich samolotów „Zuihō” wspierał japońską inwazję w bitwie pod Midway, nie biorąc jednak udziału w starciu sił głównych lotniskowców. W sierpniu tego samego roku, razem z innymi okrętami, został wyznaczony do wspierania operacji na Guadalcanalu. Jednakże, 26 października został uszkodzony przez bombę lotniczą w bitwie pod Santa Cruz.
W kwietniu 1943 „Zuihō” został przydzielony do 11. Floty Powietrznej oraz prowadzenia ostatniej japońskiej ofensywy w regionie wysp Salomona. 25 października 1944 został zatopiony przez amerykańskie samoloty na północny wschód od przylądka Engano.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Mark E. Stille: Marynarka Wojenna Cesarstwa Japonii w wojnie na Pacyfiku. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2015, s. 53-77. ISBN 978-83-7976-319-1.