Związek Ludu Polskiego (1872–1877) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nie mylić z: Gromady Ludu Polskiego, Związek Ludu Polskiego i Socjalistyczne Stowarzyszenie Lud Polski.


Związek Ludu Polskiego w celu Odzyskania Politycznej i Narodowej Niepodległości Ojczyzny – polska organizacja rewolucyjno-niepodległościowa, założona w stulecie pierwszego rozbioru Polski 5 sierpnia 1872 r. w Londynie z inspiracji I Międzynarodówki[1]. W skład organizacji weszli płk Ludwik Oborski, Jan Kryński, Walery Wróblewski, Teofil Dąbrowski i J. Rozwadowski[1]. W styczniu 1875 r. ZLP zorganizował wiec z udziałem m.in. Karola Marksa, Fryderyka Engelsa i Piotra Ławrowa. Związek Ludu Polskiego zaprzestał swej działalności w 1877 r.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Aleksander Kochański, Okres do XI 1918, [w:] Elżbieta Brodzianka (red.), 100 lat polskiego ruchu robotniczego. Kronika wydarzeń., Warszawa: Robotnicza Spółdzielnia Wydawnicza „Prasa-Książka-Ruch”, Książka i Wiedza, 1978, s. 20.

Literatura

[edytuj | edytuj kod]

Józef Buszko, Narodziny ruchu socjalistycznego na ziemiach polskich. Wydawnictwo Literackie, Kraków 1967, s. 31-32

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Związek_Ludu_Polskiego_(1872–1877)&oldid=69308507”