Związek Polskich Związków Sportowych – Wikipedia, wolna encyklopedia

Obrady Związku Polskich Związków Sportowych w marcu 1927

Związek Polskich Związków Sportowych (ZPZS) – organizacja zrzeszająca związki sportowe w Polsce.

Została utworzona w 1922 przez siedem związki sportowe i uznana za najwyższą władzę sportową w kraju[1]. ZPSZS odpowiadał za rozwój sportu amatorskiego oraz koordynację działalności związków osobnych dyscyplin[1]. W tym charakterze prowadził współpracę z władzami państwowymi i reprezentację zagranicą[1]. W 1925 Związek Polskich Związków Sportowych połączono z Polskim Komitetem Igrzysk Olimpijskich w ZPZS–PKOl[1]. W 1927 walne zgromadzenei ZPZS liczyło 65 członków[2].

W 1948 organizacja została rozwiązana[1].

W 1900 doszło do reaktywacji[1]. Ponownie ZPZS objął funkcje reprezentacyjne związków wobec władz, a także wspomagającą i kreującą program[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g Związek Polskich Związków Sportowych, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-11-01].
  2. ↑ Dwa dni związku związków. „Stadjon”. Nr 13, s. 4-5, 31 marca 1927. 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Związek_Polskich_Związków_Sportowych&oldid=75112744”