Zwieńczenie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zwieńczenie – ogólne określenie każdego najwyżej położonego fragmentu budowli; element architektoniczny lub rzeźbiarski zamykający budynek lub artystyczny wyrób rzemieślniczy (również element zamykający ołtarz).

• attyka
• krenelaż
• blanki
• machikuły
• kwiaton

• Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 183. ISBN 83-85001-89-1.