Zygmunt Bakuła – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zygmunt Bakuła

Obojętny

Data i miejsce urodzenia	27 października 1920 Zamienie
Data i miejsce śmierci	13 września 1943 Kiczki Pierwsze
Zawód, zajęcie	robotnik
Odznaczenia

Zygmunt Bakuła ps. „Obojętny” (ur. 27 października 1920 w Zamieniu, zm. 13 września 1943 w Kiczkach Pierwszych) – polski robotnik, sierżant Gwardii Ludowej.

Syn Józefa i Rozalii, uczęszczając do szkoły powszechnej w Mińsku Mazowieckim należał do Czerwonego Harcerstwa. Pracował w fabryce Rudzkiego w Mińsku Mazowieckim, od 1936 należał do Związku Młodzieży Wiejskiej „Wici”. W 1940 został aresztowany i wywieziony na roboty do Niemiec, skąd rok później zbiegł. W styczniu 1942 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej i Gwardii Ludowej, początkowo był członkiem dzielnicowego sztabu GL w Mińsku, a w marcu 1943 awansował na przywódcę sztabu oddziału partyzanckiego. Należeli do niego gwardziści z Mińska Mazowieckiego, Warszawy oraz kilku żołnierzy Armii Czerwonej zbiegłych z niewoli hitlerowskiej. Władysław Bakuła uczestniczył w licznych akcjach bojowych, poległ podczas jednej z nich we wsi Kiczki Pierwsze. Odznaczony Krzyżem Walecznych.

Zygmunt Bakuła miał dwóch braci, którzy również walczyli w szeregach Gwardii Ludowej. Bolesław Bakuła (1910–1943), traser, członek PPR i Władysław Bakuła (1915–1946), ślusarz, skarbnik Związku Zawodowego Metalowców w Mińsku Mazowieckim, milicjant we wsi Latowicz^[1].

• "Warszawa Prawa Podmiejska 1942-1944, Z walk PPR, GL-AL" praca zbiorowa redakcją Benona Dymka, Wyd. MON Warszawa 1973 s. 794
• Franciszek Zwierzyński "Zginęli w piekle ognia" Rocznik Mińsko Mazowiecki nr. 11/2003/2004 s. 76-78