French
DeutschZygmunt Kubat – Wikipedia, wolna encyklopedia
 major administracji | |
| Data i miejsce urodzenia | 13 lutego 1890 |
|---|---|
| Data śmierci | po 1945 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1914–1938 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   | |
Zygmunt Kubat (ur. 13 lutego 1890 w Potoku Wielkim, zm. po 1945) – major administracji Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 13 lutego 1890 w Potoku Wielkim, w ówczesnym powiecie jędrzejowskim guberni kieleckiej, w rodzinie Józefa i matki z domu Habior[1][2].
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach I batalionu 3 pułku piechoty Legionów Polskich[3][4]. W czerwcu 1915 został ranny[3][4]. Od 13 maja do 23 listopada 1918 był uczniem klasy „E” Szkoły Podchorążych w Warszawie[5]. Po ukończeniu szkoły został mianowany podchorążym i przeniesiony do 32 pułku piechoty[6]. W tym oddziale 14 marca 1919 został mianowany podporucznikiem piechoty[6].
1 czerwca 1921, w stopniu porucznika, pełnił służbę w Okręgowej Szkole Podoficerskiej Nr 1, a jego oddziałem macierzystym był 32 pułk piechoty[7]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 1029. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. Później został przeniesiony do 54 pułku piechoty w Tarnopolu i przydzielony do Doświadczalnego Centrum Wyszkolenia w Rembertowie[9][10]. 23 grudnia 1927 został przeniesiony z 54 pp do kadry oficerów piechoty z pozostawieniem na dotychczas zajmowanym stanowisku w Departamencie Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych[11][12]. W grudniu 1928 został zwolniony z zajmowanego stanowiska w Dep. Piech. MSWojsk. z równoczesnym przydziałem do Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto IV w celu odbycia praktyki poborowej[13]. W lipcu 1929 został przeniesiony służbowo do PKU Warszawa Miasto IV na stanowisko pełniącego obowiązki kierownika I referatu administracji rezerw[14], lecz już w grudniu tego roku został przydzielony na takie samo stanowisko do PKU Warszawa Miasto III[15]. We wrześniu 1930 został przeniesiony do Biura Uzupełnień MSWojsk.[16] Od 31 lipca 1931 pełnił służbę w Departamencie Uzupełnień MSWojsk. w Warszawie[17]. W grudniu 1932 ogłoszono jego przeniesienie do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w stolicy[18][19][20]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 1. lokatą w korpusie oficerów administracji, grupa administracyjna[21]. Był to tzw. „awans emerytalny”, związany z przeniesieniem w stan spoczynku[22].
Uczestniczył w kampanii wrześniowej jako oficer Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I[1]. 13 września 1939 w Zamościu dostał się do niewoli niemieckiej i został osadzony w Oflagu II E Neubrandenburg, a później przeniesiony do Oflagu II A Prenzlau[1].
Był żonaty z Władysławą[1]. Mieszkał w Mazewie Dworskim[1].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Niepodległości – 16 września 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[23][2][24][25]
- Krzyż Walecznych czterokrotnie[26][27]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 10 listopada 1928[28][29]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2024-09-26].
- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-09-26].
- ↑ a b II Lista strat 1915 ↓, s. 16.
- ↑ a b Kubat Zygmunt. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2024-09-26].
- ↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 434.
- ↑ a b Dz. Rozk. Wojsk. Nr 32 z 22 marca 1919, poz. 1058.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 113.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 55.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 278, 413, 1507.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 254, 357, 1370.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927. Dodatek Nr 1, s. 6.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 128, 189.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928, s. 330.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 200.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929, s. 382.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931, s. 12.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 42, 441.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 417.
- ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 37.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 36.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 758.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 29–31.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-09-26].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 11 listopada 1931, s. 367.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 128.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 42.
- ↑ Monitor Polski nr 260, poz. 636. 1928-11-10. [dostęp 2023-01-03].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928, s. 412.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Lista strat Legionu Polskiego od 1 maja do 1 lipca 1915. Piotrków: Centralny Oddział Ewidencyjny Departamentu Wojskowego NKN, 1915-08-01.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Departament Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1935.
- Wacław Lenkiewicz, Andrzej Sujkowski, Hugo Zieliński: Księga Pamiątkowa 1830 – 29 XI 1930. Szkice z dziejów piechoty polskiej. Ostrów-Komorowo: Szkoła Podchorążych Piechoty, 1930.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.