Zygmunt Kurnatowski (1858–1936) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zygmunt Ignacy Kurnatowski
Herb
herb Łodzia
hrabia, szambelan
Rodzina

Kurnatowscy

Data i miejsce urodzenia

13 sierpnia 1858
Pożarowo

Data i miejsce śmierci

7 października 1936
Gościeszyn

Ojciec

Stanisław Kurnatowski h. Łodzia

Matka

Eleonora hr. Potworowska h. Dębno

Żona

Maria Seweryna Mielżyńska herbu Nowina

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Niepodległości

Zygmunt Ignacy Kurnatowski h. Łodzia (ur. 13 sierpnia 1858 w Pożarowie, zm. 7 października 1936 w Gościeszynie[1]) – polski ziemianin i działacz gospodarczy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 13 sierpnia 1858 w Pożarowie, w rodzinie Stanisława Kurnatowskiego h. Łodzia (1823–1912) i Eleonory hr. Potworowskiej h. Dębno (1837–1897)[1]. Był bratem Marii (1857–1935), Edwarda (1860–1930), Franciszki (1862–1913), Anny (1865–1911) i Stanisława (1871–1965). Studiował prawo na uniwersytetach w Krakowie i Bonn. W 1891 objął majątek w Starej Przysiece. Po zawarciu związku małżeńskiego z Marią Mielżyńską osiadł w Gościeszynie, gdzie stworzył wzorowe gospodarstwo hodowlane, nasienne oraz leśne. Cesarz Wilhelm II nadał mu tytuł szambelana, a papież Leon XIII mianował go hrabią rzymskim. Wspierał materialnie powstańców wielkopolskich[2].

W Gościeszynie stworzył największą w Polsce międzywojennej szkółkę drzew leśnych i alejowych. Zmarł tamże i został pochowany w rodzinnej kaplicy[2].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

27 kwietnia 1892 ożenił się z hrabianką Marią Seweryną hr. Mielżyńską h. Nowina (1869–1925), córką hrabiego Józefa Mielżyńskiego (1824–1900). Mieli cztery córki i sześciu synów[1]. Ich synami byli m.in. Zygmunt Kurnatowski-Mielżyński i Andrzej Kurnatowski - ostatni właściciel majątków Kotowo i Woźniki.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Marek Jerzy Minakowski: Zygmunt Ignacy hr. (primog.) Kurnatowski z Kurnatowic h. Łodzia. [w:] Wielka Genealogia Minakowskiego [on-line]. sejm-wielki.pl, 2017-04-13. [dostęp 2017-04-13]. (pol.).
  2. a b Bogdan Kucharski: Powiat wolsztyński, Wydawnictwo WBP, Poznań 2001, s. 61, ISBN 83-85811-78-8.
  3. M.P. z 1927 r. nr 87, poz. 210 „za zasługi, położone na polu pracy filantropijno-społecznej”.