Mariangelo Accorso – Wikipédia, a enciclopédia livre
Mariangelo Accorso | |
---|---|
Mariangelo Accorso em Icones sive imagines vivae, literis cl. virorum, Italiae, Graeciae, Germaniae, Galliae, Angliae, Ungariae, 1589 | |
Nascimento | 1489 Áquila |
Morte | 4 de agosto de 1546 (56–57 anos) Áquila |
Ocupação | arqueólogo, humanista do Renascimento, filólogo, escritor, humanista |
Mariangelo Accorso (em latim: Accursio ou Accursius; Áquila, 1489 — Áquila, 4 de agosto de 1546) foi um escritor e crítico italiano.
Biografia
[editar | editar código-fonte]Accorso nasceu em Áquila (Abruzos), então parte do Reino de Nápoles.
Foi muito admirado por Carlos V, em cuja corte residiu por trinta e três anos, e por quem foi encarregado de várias missões no exterior. Além do seu perfeito conhecimento do grego e do latim, possuía uma íntima familiaridade com várias línguas modernas. Gostava de descobrir e colecionar antigos manuscritos, no que suas viagens ao exterior proporcionavam-lhe oportunidades especiais para aumentar o seu acervo. Seu trabalho intitulado Diatribae in Ausonium, Solinum et Ovidium (1524) é um monumento de erudição e capacidade crítica. Foi o primeiro editor das Cartas de Cassiodoro, em seu Tratado da Alma (1538); e sua edição de Amiano Marcelino (1533), contém cinco livros a mais do que qualquer outra anterior. O uso excessivo de termos antiquados, utilizados por alguns dos escritores latinos da época, é humoristicamente ridicularizado por ele, em um diálogo no qual um osco, um volsco e um romano são apresentados como interlocutores (1531). Accorso foi acusado de plágio em suas notas sobre Ausônio, uma acusação que ele mais solene e energicamente repudiou.
Obras
[editar | editar código-fonte]- Osco, Volsco, Romanaque eloquentia interlocutoribus, dialogus, ludis Romanis actus. Provavelmente publicado em Roma, para alguns por E. Guillery, em 1513, para outros por J. Beplin, em 1515
- Mariangeli Accursii Diatribae, Romae: in aedibus Marcelli Argentei, octauo Kalendas Aprilis 25 III, 1524
- Ammianus Marcellinus a Mariangelo Accursio mendis quinque millibus purgatus, atque libris quinque auctus ultimis, nunc primum ab eodem inuentis, Augustae Vindelicorum: in aedibus Siluani Otmar, mense Maio 1533
- Magni Aurelii Cassiodori Variarum. Libri XII. Item. De anima. liber. vnus Recens inuenti, & in lucem dati a Mariangelo Accursio, Augustae. Vindelic. : ex. aedibus Henrici. Silicei, mense Maio 1533
- Decimi Magni Ausonii Burdigalensis Opera, Iacobus Tollius, M.D. recensuit, et integris Scaligeri, Mariang. Accursii, Freheri, Scriverii; selectis Vineti, Barthii, Acidalii, Gronovii, Graevii, aliorumque notis accuratissime digestis, nec non & suis adimadversionibus illustravit, Amstelodami: apud Ioannem Blaeu, 1671
Referências
- Este artigo incorpora texto (em inglês) da Encyclopædia Britannica (11.ª edição), publicação em domínio público.
Chisholm, Hugh, ed. (1911). «Accorso (Accursius), Marianoelo». Encyclopædia Britannica (em inglês) 11.ª ed. Encyclopædia Britannica, Inc. (atualmente em domínio público)