Ön ek - Vikipedi
Bu madde hiçbir kaynak içermemektedir. (Temmuz 2024) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin) |
Ön ek, ön takı ya da prefiks (Fransızca: préfixe), kök kelimesinin başına gelen eklere denir. Türkçe sondan eklemeli bir dil olduğundan genellikle ön ekler ile yeni sözcük türetimi yapılmaz. Latince bu türe bir örnektir.
Pekiştirilmiş sıfatların alternatif örnekleri
[değiştir | kaynağı değiştir]Türkçede kullanılan Türkçe kökenli ön ek benzeri bir yapı, sıfatların başına gelerek pekiştirilimiş sıfatlar türetmeye yarayan eklerdir. Bunların çoğu kelimenin ilk hecesinin P, R, M ya da S ünsüzlerinden biri ile sonlandırılması ile oluşturulur:
- P : r, s, k, g, t, d, z - Kapkara, Sapsarı
- M : b, y - Bembeyaz, Yemyeşil
- S : p, m, b, f, v - Pespembe, Basbayağı
Yabancı kökenli ön ekler
[değiştir | kaynağı değiştir]Gerçek ön ekler yalnızca yabancı kökenli sözcüklerde bulunur:
- mert, namert (Farsça)
- çare, biçare, (Farsça)
- haber, bihaber (Farsça)