Şeybânî Han - Vikipedi
Muhammed Şeybânî Han | |
---|---|
![]() | |
Şeybânî Hanı | |
Hüküm süresi | 1500 - 1510 |
Önce gelen | Ebü'l-Hayr Han |
Sonra gelen | Can Vefa Mirza |
Doğum | 1451 |
Ölüm | 1 Aralık 1510 Merv |
Defin | Semerkant |
Eş(ler)i | Mihri Nigâr Hanzâde Begüm Zehrâ Begüm |
Çocuk(lar)ı | Timur Bahadır Hürrem Şah Ebülhayr Süyünç Muhammed |
Hanedan | Şeybânîler |
Babası | Şah Budak |
Annesi | Ak Kuzu Begüm |
Dini | İslam |
Muhammed Şeybânî Han, Şeybak Han ya da Şibani Han (d. 1451 - ö. 1 Aralık 1510, Merv yakınları), Şeybânî Hanlığı'nın Özbek hanı.
Hayatı
[değiştir | kaynağı değiştir]1451 yılında doğdu. Buhara medreselerinde eğitim aldı. Arapça ve Farsça öğrendi. Çağatay Hanı tarafından Türkistan kendisine yurtluk olarak verildi. Bu bölgede gücünü artırdı. 1500 yılında Buhara ve Semerkant'ı aldı. Böylece Şeybânîler hanedanlığı kurulmuş oldu. Babür, Semerkant'ı on dört günlük kuşatma neticesinde geri aldı. Ancak bir süre sonra Şeybânî Han Babür'ü hezimete uğrattı. Babür'ün yardımına kimse gelmeyince dört aylık kuşatmadan sonra Şeybânî Han Semerkant'ı tekrar ele geçirdi. 1505-1506 yıllarında Fergana, Kunduz ve Belh'i alarak topraklarını genişletti. 1507'de ise Timurlular'ın ikinci başkenti Herat'ı aldı ve Meşhed'i zaptetti.
Ceyhun Safevîler ile Şeybânîler'in sınırı oldu. Şeybânî Han'ın topraklarını genişletmesi kendisini Şah İsmail ile karşı karşıya getirdi. Şah İsmail'e mektup yazarak şahlığı bırakıp ataları gibi dervişlik yapmasını ve Sünnilik'e geçmesini istedi. Şah İsmail, Meşhed'i geri aldı. Merv Kalesi'ni kuşattı ancak alamadı. Bunun üzerine Şeybânî Han'ı savaş meydanına davet eden mektuplar gönderdi. 1 Aralık 1510'da yapılan Merv Muharebesi'nde ağır bir yenilgiye uğradı ve aynı gün yaralı bir şekilde iken sığındığı çiftlikte öldürüldü. Başı kesilerek derisine saman doldurularak Osmanlı Sultanı II. Bayezid'e, kafatasını ise Memlük Sultanı Kansu Gavri'ye gönderdi.[1]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Türkoğlu, İsmail (2010). "ŞEYBÂNÎ HAN". TDV İslâm Ansiklopedisi. 39. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı. ss. 43-45. Erişim tarihi: 14 Nisan 2025.