Alexandre Raymond - Vikipedi

Bu madde, Vikipedi biçem el kitabına uygun değildir. Maddeyi, Vikipedi standartlarına uygun biçimde düzenleyerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Gerekli düzenleme yapılmadan bu şablon kaldırılmamalıdır. (Kasım 2023)

Alexandre Raymond
Doğum	22 Ocak 1872(1872-01-22) İstanbul, Osmanlı imparatorluğu
Ölüm	16 Mayıs 1941 (69 yaşında) Colombes, Fransa
Vatandaşlık	Fransa
Meslek	Mimar, tasarımcı, haritacı, yazar, illüstratör
Evlilik	Mathilde Collaro sonra Aspasie Caralli (1878-1961)
Çocuk(lar)	4
Akademik geçmişi
Alma mater	Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi

Alexandre Marc Raymond, (d. 22 Ocak 1872, İstanbul - ö. 16 Mayıs 1941; Colombes, Fransa), Fransız mimar, tasarımcı, haritacı, yazar, illüstratör.

Alexandre Marc Raymond, 22 Ocak 1872'de Osmanlı İmparatorluğu'nun bir parçası olan Türkiye'nin Konstantinopolis şehrinde doğdu. 1846'da Konstantinopolis'te doğan mimar Marc Raymond ile Kefalonya'da doğan Rum Ortodoks Rose Valsamaki'nin oğluydu. Alexandre ailenin en büyük erkek çocuğu olduğundan eserlerine “ARAYMOND Aîné” (aîné Fransızcada en büyük anlamına gelir) veya “Alexandre M. RAYMOND” imzasını atardı. Konstantinopolis'teki Türk Güzel Sanatlar Okulu'nda Alexander Vallaury'nin öğrencisi olarak okudu.^[1]

Alexandre Marc Raymond, Mathilde Collaro ile evlendi, evlilik tarihi bilinmiyor ve bu birliktelikten 1901'de bir çocuk doğdu; 4 Ekim 1906'da boşandılar. 5 Mart 1910'da Aspasie Caralli (1878-1961) ile evlendi ve üç çocuğu oldu. Aile, Konstantinopolis'in Karaköy semtindeki Kumbaracı Caddesi'nde yaşıyordu.

1893-1896 yılları arasında Alexandre Marc Raymond, Bursa'daki İpekböcekçiliği Geliştirme Enstitüsü'nün planlarını, Ankara Bürosu'nun tamamlanmasına ilişkin çalışma çizimlerini ve Adapazarı'ndaki Osmanlı Umumiye Dairesi'nin inşaat planlarını çizdi. 1908'de son derece hassas teknik bir eser olan L'Art de la Construction en Turquie'yi (Türkiye'de İnşaat Sanatı, Fransızca olarak yayınlandı) İskenderiye'de yayınladı. “Alexandre Raymond'un Türkiye'deki mimarlık tarihine olan tutkusu, Notes Pratiques et Résumés sur l'Art de la Construction en Turquie (Fransızca yayınlanan Türkiye'de İnşaat Sanatının Pratik Notları ve Özetleri) adlı araştırma kitabında harika bir şekilde resmedilmiştir. ülkedeki inşaat piyasasını, ekipman, malzeme ve istihdam koşullarının yanı sıra yasal hüküm ve düzenlemeleri anlatıyor.1” Yazılı eserlerinin satıldığı bir kitapçı olan Librairie Raymond'u işleten kardeşi César ile ortaklık kurdu.^[2]

Alexandre Marc Raymond, 16 yaşından (1888) 50 yaşına (1922) kadar mimar olarak gelen-yaratma faaliyetinin yanı sıra, Osmanlı İmparatorluğu'nu dolaştı ve dini anıtların ve süslemelerin röprodüksiyonlarını yaptı. Eserlerinin her biri imzalanmış, tarih atılmış ve yeri tespit edilmiştir.

Alexandre Marc Raymond, 1910-1911 yılları arasında, ilk kez Eylül 1910'da Konstantinopolis'te yayınlanan, Fransızca aylık teknik dergi de la Revue Technique d'Orient'in yazı işleri müdürlüğünü yaptı. Dergi, Adalet Han'da yayımlandı. Galata – Konstantinopolis (İstanbul). Yayın kurulu, aynı zamanda Sanayi-i Nefise Mektebi'nde Müdür Vekili olan ünlü heykeltıraş Yervant Voskan'ın (1855-1914) da aralarında bulunduğu dokuz kişiden oluşuyordu. Dergide Osmanlı İmparatorluğu ve özellikle Konstantinopolis'teki özel konutlar, kamu binaları ve eserleri (Türkçesi nafia) gibi konular ele alınıyordu. "Her ayın 15'inde çıkan ve kırk sayısı çıkmış gibi görünen bu düzenli yayın, uzmanların bile pek az bildiği bir bilgi kaynağıdır."^[3]

1914-1918 yılları arasında Birinci Dünya Savaşı, Osmanlı İmparatorluğu'nun yıkılmasına ve milliyetçi Mustafa Kemal Atatürk'ün Türkiye'de iktidara gelmesine neden oldu. Yunanistan, Mustafa Kemal'i devirmek için harekete geçti. 1919'da Türk-Yunan Savaşı (1919-1922) çıktı. Türk topraklarında yaşayan Rum nüfusuna yönelik katliamlar, Yunan asıllı eşi tehdit edilen Alexandre Marc Raymond'u, karısı ve çocuklarıyla birlikte memleketinden2 kaçmak ve her şeyini bırakmak zorunda bıraktı. arka. Fransız uyruklu olduğu için Fransa'ya doğru yola çıktı.

Alexandre Marc Raymond, 1922'de Fransa'ya geldi ve ailesiyle birlikte Paris'in 9. bölgesindeki 12 Rue du Helder adresine yerleşti. Konstantinopolis'teki faaliyetlerine hızla devam edeceğine ikna olmuştu. Aile 9. bölgeden taşındı ve 9 rue Eugène Loeil adresindeki Vincennes'e yerleşti.

1922 yılında Alttürkishe Keramik veya L’Art islamique en Orient – Première Partie (Doğuda İslam Sanatı – Birinci Bölüm, Fransızca basım) adıyla İslam sanatı röprodüksiyonlarının ilk kitabının yayımlanması üzerinde çalıştı. 1923'te Amerikalı milyoner Charles Crane'in mali desteğiyle L'Art islamique en Orient, Deuxième Partie (Fragments d'architecture religieuse et Civile) (Doğuda İslam Sanatı, İkinci Bölüm (Dini ve İlahiyattan Parçalar) kitabının basımını yaptırdı. Sivil Mimarlık)) ve L'Art islamique en Orient, Troisième Partie (Doğu'da İslam Sanatı, Üçüncü Bölüm), Prag'da Schulz Matbaası tarafından Fransızca olarak basılmıştır. 2 Mart'ta iki taraf bir anlaşma imzaladı. Schulz şunları yazdı: “Bugünkü sözlü röportajımıza istinaden, 60 levhadan oluşan “L'Art islamique en Orient” adlı eserinizin II. ve III. bölümlerini basmayı kabul ettiğimizi size bildirmekten mutluluk duyuyoruz… […] Her birinin fiyatı kopya 360 Kč'dir. Her bölümün tamamlanması altı ay sürecek. Ödeme koşulları şu şekildedir: yarısı işin başında, diğer yarısı işin sonunda3.”

1923'te L'Art islamique'i yayınlarken aynı zamanda Schulz'la birlikte Türkiye'nin hazineleri Une ville célèbre, l'Angora ou l'antique Ancyre (Ünlü Bir Şehir, Ankara veya Antik Ancyra) adlı bir cilt yayınladı. . Bu kitap Pierre Loti'nin anısına ithaf edilmiştir.

1924 yılının ilk aylarında L'Art islamique en Orient 2'nin basımına yardımcı olmak üzere Prag'da ikamet etti. Daha sonra bahar aylarında Fransa'ya döndü.

Temmuz 1924'te eşi ve çocuklarıyla birlikte Paris'in batı banliyölerine, Colombes'taki 31 rue du Progrès adresine taşındı. Charles Crane'in sekreteri Rudolf Ulrich ve matbaacı Schulz ile devam eden yazılı yazışmalarını sürdürdü. Schulz ve Ulrich, L'Art islamique en Orient 34'ün yayınını denetlemek için Prag'a geri dönmesini istedi. Ulrich aracılığıyla Charles Crane'den aylık 100 ABD doları tutarında bir çek aldı, ancak dağıtım ve satışta rol oynamak zorunda kaldı. . Kopyalar Konstantinopolis'e, Librairie Raymond'a (Raymond Kitabevi), Kahire'deki bir kitapçıya, Leipzig'deki Harrassowitz Verlag yayınevine ve Amerika Birleşik Devletleri'nin New Jersey eyaletindeki Princeton Üniversitesi'ne gönderildi. Alexandre Raymond, kitaplarının bazı kopyalarını Paris'teki kitapçılara dağıtmayı başardı.

Ancak aylar geçtikçe yazışmaların tonu daha az samimi hale geldi. Satışlar yetersizdi. Haziran 1925'te Charles Crane aylık mali yardımını ve kitap basım sürecini finanse etmeyi askıya aldı. L'Art islamique en Orient III bu nedenle basılmadı.

16 Haziran 1925'te Schulz'a şunları yazdı: "Mektubunuzdan sonra, bir tasfiye memuru hesabının gerekli olacağı anlaşılıyor: bu nedenle, Amerika'da veya Orta Avrupa'da dağıtabileceğiniz tüm hisselerden size feragat ediyorum ve bu meblağ ile, Konstantinopolis'e dönebileceğim ve eski mesleğime devam edebileceğim çünkü Fransa'da kalarak kendimi zorluklara ve hatta intihara açık bırakmış olacağım7.”

Aynı yıl, Alexandre Raymond artık evinin kirasını ödeyemediği için o ve ailesi, hâlâ Colombes kasabasında, Gambetta Bulvarı 63'te bulunan daha küçük bir mülke taşındı.

• 
  L'Art Islamique 2- Pages 26-27 Portail du Mausolé de Tchélébi Sultan à Brousse (1421)
• 
  L'Art Islamique en Orient 1 - page 12-13
• 
  L'Art Islamique en Orient 1 - Turbé du Sultan Mohamed 1 Planche n 14
• 
  L'Art Islamique en Orient 2 - Portail de Geuk-Médréssé à Sivas dit Tchifté Minaret, Planche 9
• 
  L'Art Islamique en Orient 1 - Yahil-Djami Type de portail
• 
  L'Art Islamique en Orient 1, Djami Brousse, type de fenêtre
• 
  L'Art Islamique en Orient 1- page 31
• 
  L'Art Islamique en Orient 1 - Poteries en Faience de Koutahia, Planche 40 - juin 1912
• 
  L'Art Islamique en Orient 1 - page 30
• 
  L'Art Islamique en Orient 1, Porte du Turbe du Sultan Bayazid á Brousse (1400), Planche 23

Alexandre Marc Raymond, Paris'te yayıncı Albert Morance ile birlikte, Doğu'daki İslam Sanatı'ndan bazı tabakları alıp yenilerini tanıtan küçük bir kitap olan Eski Türkiye'den Dekoratif çanak çömlekler yayınlıyor. Kitabın tanıtımı için Alexandre Raymond şunları yazıyor: “Selçuklu sultanlarının (Selçuklular) seramikçileri, hala bu kadar muhteşem izleri bulunan kaplamalarını 12. yüzyılda Koniah'da (Konya) yapmaya başladılar ve Doğu seramikleri hiçbir dönemde bu kadar parlak olmamıştı. Selçuklular her ne kadar Ortodoks Müslümanlar olsa da insan ve hayvan tasvirlerini tamamen reddetmediler. Üretimleri için dört renk kullandılar: açık mavi ve koyu mavi (turkuaz ve kobalt), manganez menekşe ve beyaz, ancak zamanın patinası ile kazanılan renkler. Bu döneme ait en güzel modeller Sirtehali Medresesi (1242) ve Karatai Medresesi'nde (1251) bulunmaktadır. Syrtehali'de açık mavi pişmiş topraklar, İran seramiklerine özel bir eser olan İran pişmiş toprak çinileriyle karıştırılmıştır. [...] Dolayısıyla Koniah'ın çalışmasına dayanarak pişmiş toprak mozaik sanatının Pers Karassan'dan kaynaklandığı sonucunu çıkarabiliriz. Türk sanatçılar bu şaheserleri üretebilmek için süsleme modellerini sebze bahçelerinin bitkilerinden, bahçelerinin çiçeklerinden ya da çayırlarından seçmişlerdir. Art arda yapılan değişikliklerle onlara geleneksel, son derece dekoratif bir karakter kazandırdılar ve onları temsil etmek için kullanılan malzemeyle mükemmel bir uyum içinde oldular.Ve hileli sanatçıların toprak çinilerle elde ettiği canlı süslemeler göz önüne alındığında, bazen ona yöneltilen katılık eleştirisine hayret etmekten başka bir şey yapamayız. […] Kütahyalı (Kütahya) seramikçiler, son dönemde renklerinin canlı tonu ve çizgilerinin inceliğiyle dikkat çeken üretimler veren işlemleri Koniah ve İsnik (İznik) ustalarından muhafaza ettiler. Bu eserler, 1867 yılında Paris'te ve 1873 yılında Viyana'da düzenlenen Uluslararası Sergilerde büyük beğeni topladı. 1867 yılında Paris Ulusal Müzeleri'nin küratörü Hamdy Bey (Osman Hamdi Bey), sergilenen objelerin altını çizdi ve bu oryantal sanattan neler öğrenilebileceğini gösterdi. daha doğrusu Anadolu'nun, İstanbul'un ve Edirne'nin güzel camilerini büyük bir cazibeyle süsleyen Türk sanatı. »

Mali sorunlar, 1928'de hâlâ Colombes'ta bulunan 29 bis Villa de la Reine Henriette'e yeni bir taşınmaya yol açtı.

Alexandre Raymond iki yıl boyunca hayatının işi olarak gördüğü devasa bir proje üzerinde çalıştı: Konstantinopolis'teki Ayasofya Bazilikası (Αγία Σοφία). Anıt hakkındaki bilgisinden, babası mimar Marc Raymond'un çalışmalarından ve araştırmalarından ve iç mekana ait çok sayıda sanat fotoğrafından yararlanıyor. Çizimlerin inkâr edilemez özgünlüğü (mürekkep, sulu boya, altın ve gümüş boyalar), Müslümanların mozaikleri kireçle kaplamasından önce Ayasofya'yı temsil etmelerinden kaynaklanmaktadır. Tek bir çizim, Alexandre Raymond'un 1931'de kendini bu işe adadığı Ayasofya'yı temsil ediyor.

Bir sunum broşürü (4 sayfa) vaktinden önce basılmıştır. Orada planlanan çalışmanın bir açıklamasını okuyabiliyoruz: “Kabarık üzerine basılmış 4°'lik İsa, usta matbaacı J. Poan tarafından yarı tonlu bistre baskıya yerleştirildi. Turon Lagau Sanat stüdyosu tarafından yürütülen eski gravürlerin fotoğrafları. İncili karton kutu içerisinde yer alan set, 650 frank fiyatla aboneliğe sunuluyor. iş. Eserin ekinde: 165 ölçülerinde 50 adet eski gravür fotoğraf metnin fotoğraflarıyla desteklenen, gerçekliği tartışılmaz belgeler. » Çalışmanın tamamı her boyutta 88 temsilden oluşmaktadır. Çizimler, Caesarea'lı Procopius'un Ayasofya'yı (Αγία Σοφία) tanımlama metni, Anonymus'un Kutsal Bilgelik Tapınağı metni ve yazarın tarihi ve açıklayıcı metni ile desteklenmektedir.

Alexandre Raymond, Colombes'taki matbaacı J. Poan ile iletişime geçer. Kitabın basımının Ekim 1929'da yapılması planlanıyor. Ancak böyle bir çalışmanın maliyeti onun imkanlarını çok aşıyor. Amerika Birleşik Devletleri'nde Charles Crane ile yeniden bağlantı kurdu8. Eylül 1929'da kendisine iki orijinal kitap gönderdi ve iki yıl sonra Ocak 1931'de iade edilmesini istedi. Kitabını kendisine ithaf etmeyi ve basımının finansmanı için kendisine elli orijinal kitap vermeyi teklif etti. Crane olumsuz yanıt verir. Daha sonra eserini Bizans dönemine ilişkin eserlerin ünlü yazarı Gustave Schlumberger'e ithaf eder. Sonuçta kitap basılmayacak. Alexandre Raymond şöyle yazıyor: “Konstantinopolis'in Ayasofya Bazilikası (Αγία Σοφία) hakkındaki büyük kitabım, çok meşgul olması ve hala beklemede kalması nedeniyle basımı için birçok zorluğu temsil ediyor. Çok fazla fedakarlık yaptım ve yoruldum. Çok depresyondayım ve işim gereği zayıflayan gözlerime bakım yapmam gerekiyor9.”

Alexandre Raymond, Hristiyan sanatıyla ilgileniyor ve “mikromozaizm” diye adlandırılabilecek çok titiz bir teknik geliştiriyor. Caesarea'lı Procopius, Rodoslu Konstantin ve Konstantin Mazarius'un yazılarına dayanarak, İsa'nın yaşamının dikkate değer bir dizi illüstrasyonu da dahil olmak üzere Kutsal Havariler Kilisesi'nin 35 tasvirini çizdi.

Alexandre Raymond, Bizans mozaiklerinin yeniden inşası üzerine Deneme başlığı altında 55 tabak üretti. Yunanistan, İtalya ve Türkiye'deki kiliselerin en ünlü mozaikleri burada sergileniyor. Karesini aldığı ve en küçük detayını ölçeğe aktardığı fotoğrafları, çok sonraları "mikromozaizm" olarak tanımlanan şaşırtıcı bir teknikle kullanıyor.

12 Mart 1940'ta tamamladığı son çalışması olan İmparatoriçe Theodora'nın hayatındaki önemli anları gösteren 14 orijinal illüstrasyonu hâlâ mozaik biçiminde yarattı.^[4]

1935'te, Rhône Nehri'ndeki olağanüstü bir selin büyük hasara yol açtığı Vaucluse'a uzman olarak atanmaya çalıştı. İstek başarısız oldu.

1936'da Tunus sömürge hükûmetiyle mektupla temasa geçti. Gelecekteki bir sergi için Tunus'taki İslami dini yapıların en güzel parçaları üzerinde bir araştırma yapmayı planlıyor20. Asiyadé Mozolesi Çeşmesi'ni yarattığı 1937 Evrensel Sergisine hâlâ katılmaya çalıştı ancak yeni bir başarısızlıkla karşılaştı. Altıncı ve son kez Colombes kasabasına, rue Victor-Hugo 14 adresindeki iki odalı küçük bir daireye taşındı. İşgal altında tam bir yoksulluk içinde, 16 Mayıs 1941'de 69 yaşında öldü. Colombes'taki Gabriel Péri Ortak Mezarlığı'na gömüldü.

Alexandre Raymond'un "mikromozaizmi" çağdaş noktacılığı ve gelecekteki pikselleşmeyi hatırlatıyor. Alexandre Raymond dizlerinin üzerinde tahta bir tahta, bir elinde büyüteç, diğerinde ise fırça veya kalem tutucuyla çalışıyordu. Tesseraların mükemmel bir şekilde yeniden üretilmesi için tüyün ucunu kesti. Günümüzde dijitalleşmenin mümkün kıldığı genişlemeler, uygulamanın kalitesini görmemize olanak sağlıyor.^[5]

• Konstantinopolis Ayasofya Bazilikası'nın (Αγία Σοφία) giriş, tanımlayıcı ve/veya açıklayıcı metinlerinden oluşan el yazması, Kutsal Havariler Bazilikası'nın Yeniden İnşası Üzerine Deneme, Bizans Mozaikleri ve Bizans Theodora'sı.
• Bizans ve Müslüman Ansiklopedisi (düzeltilmemiş) – [Antonina'dan –BYZANTIUM – KONSTANTİNOPLE- STAMBOUL- HRISOPOLIS (Scutari) – KALSEDONY (Cadi-Keuy) BOĞAZİÇİ – Prens Adaları – M.Ö. 675 yılından günümüze kadar, Marc Raymond'un verileri ve araştırmaları hakkındaki en dürüst yazarların ve gezginlerin ifadelerine göre, en büyük oğlu Mimar Alexandre M. Raymond tarafından kontrol edilmiş, düzeltilmiş, yeniden oluşturulmuş ve genişletilmiştir. (35 çalışma)]

• 1933, 10-30 Haziran, Vision féériques d'Orient, Paris, 13thNotes 1'in belediye binası.
• 1956, 26 Mayıs-Haziran, Mimarlık ve Anıtsal Sanat Festivali, Grand Palais, Paris. Konstantinopolis'teki Ayasofya Bazilikası'ndan (Αγία Σοφία) bazı orijinallerin sergilenmesi.
• 1999, 2 Eylül-9 Ekim, Yapı Kredi Kültür Merkezi, Sermet Çifter Kütüphane Sergi Salonu, İstiklál Cad. 285, Beyoğlu, Türkiye. İslam Sanatının Doğudaki Orijinal Eserleri Sergisi 1,2 ve 322.
• 2021-2022 Pera Müzesi İstanbul'dan Bizans'a https://www.peramuseum.org/exhibition/from-istanbul-to-byzantium/1284