Anneliese Michel - Vikipedi

Anneliese Michel
DoğumAnna Elisabeth Michel
9 Eylül 1952(1952-09-09)
Leiblfing, Bavyera, Batı Almanya
Ölüm7 Ocak 1976 (23 yaşında)
Klingenberg am Main, Bavyera, Batı Almanya
Ölüm sebebiMalnütrisyon
Dehidrasyon
Defin yeriKlingenberg am Main, Bavyera
MilliyetAlman

Anna Elisabeth "Anneliese" Michel (d. 21 Eylül 1952 - ö. 1 Temmuz 1976), ölümünden önce üzerinde 67 kere Katolik şeytan çıkarma ayini uygulanmış bir Alman kadındır. Kendisinin genel olarak etkili olmayan bir psikiyatrik tedavi geçmişi vardı.[1]

Michel, 16 yaşındayken bir nöbet geçirdi ve kendisine temporal lob epilepsisine bağlı psikoz teşhisi kondu. Kısa bir zaman sonra, kendisine depresyon teşhisi kondu ve bir psikiyatri hastanesinde tedavi altına alındı. 20 yaşından itibaren, çeşitli dinî objelere karşı tahammülsüzleşmeye ve sesler duymaya başladı. Durumu ilaç tedavisine rağmen kötüye gitti ve intihara meyilli hâle geldi. Ayrıca başka semptomlar göstermeye başladı. Bunlar için de ilaç tedavisi aldı. 5 yıl boyunca ilaç tedavisi gördü fakat iyileşmedi. Bunun üzerine Michel ve ailesi, kendisinin içine şeytan girdiğine iknâ oldu.[2][3] Sonuç olarak, ailesi Katolik Kilisesi'ne bir şeytan çıkarma ayini düzenlenmesi için başvurdu. İlk başta reddedilse de, iki rahip 1975 yılında yerel piskopostan izin aldı. Rahipler, Michel'in üzerinde şeytan çıkarma ayini uygulamaya başladı ve aile doktorlara danışmayı bıraktı. Michel yemek yemeyi bıraktı ve 67 şeytan çıkarma seansından sonra malnütrisyon ve dehidratasyondan dolayı hayatını kaybetti.[4] Michel'in ailesi ve iki rahip, dikkatsizlik nedeniyle ölüme sebebiyet vermeden suçlanarak 6 ay hapse mahkûm edildi (sonradan bu ceza 3 yıllık şartlı tahliyeye çevrildi), aynı zamanda para cezasına çarptırıldı.

2005 filmi Şeytan Çarpması ve ödüllü 2006 filmi Requiem'in yanı sıra 2011 filmi Anneliese: The Exorcist Tapes'in de aralarında bulunduğu birkaç film Michel'in hikâyesine dayanmaktadır.

İlk yılları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Anna Elisabeth Michel, 21 Eylül 1952'de Batı Almanya'nın Bavyera eyaletinde doğdu.[5][6] Michel ve üç kız kardeşi, ebeveynleri Anna ve Josef tarafından yetiştirildiler. Michel dindar biriydi ve haftanın iki günü kilise ayinine gidiyordu. 16 yaşındayken şiddetli bir nöbet geçirdi ve kendisine temporal lob epilepsisi tanısı kondu. 1973 yılında Würzburg Üniversitesi'ne girdi. Sınıf arkadaşları sonradan onu içine kapanık ve dindar birisi olarak tanımlayacaktı.[7][8][9]

Psikiyatrik Tedavi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Haziran 1970'te Michel, kaldığı psikiyatri hastanesinde üçüncü bir nöbet geçirdi. Nöbet geçirmesini engellemek amacıyla kendisine ilaçlar yazıldı. Bu ilaçlara Dilantin de dahildi ve bu ilaç hiçbir hafifletici etki göstermemişti. Michel günün çeşitli zamanlarında "şeytan yüzleri" gördüğünü anlatmaya başladı.[7] Aynı ay, kendisine şizofreni de dahil olmak üzere çeşitli psikozların tedavisinde kullanılan Aolept adında başka bir ilaç yazıldı.[8] 1973'te depresyondaydı ve dua ederken halüsinasyon görmeye başladı. Aynı zamanda Michel, kendisine "lanetli" olduğunu ve "cehennemde yanacağını" söyleyen sesler duymaktan yakınıyordu.[10] Michel'in psikiyatri hastanesindeki tedavisi onun sağlığını düzeltmedi ve depresyonu daha da kötüleşti. Uzun süreli tedavi de işe yaramadı.[2][3] Michel, haç gibi hristiyanlar için kutsal olan objelere karşı tahammülsüzleşmişti.[7]

Michel, hristiyanlar için düzenli olarak hac yolculuğu organize eden bir aile arkadaşıyla San Damiano'ya gider.[11][12] Refakatçisi, Michel'in içine şeytan girdiği sonucuna varır. Çünkü Michel, bir haçın yanından geçemiyor ve hristiyanların kutsal su kaynağından su içmeyi reddediyordu.[13]

Michel ve ailesi, birkaç rahibe danıştılar ve şeytan çıkarma talebinde bulundular.[10][11] Rahipler bunu reddettiler, tıbbi tedavinin devam etmesini önerdiler ve şeytan çıkarma ayinleri için piskopostan izin alınması gerektiğini aileye bildirdiler. Katolik Kilisesi'nde kişi belirlenmiş kriterleri tam olarak karşıladığında, şeytan çıkarma için resmî onay verilir. Dinî objelere ve doğaüstü güçlere karşı yoğun hoşnutsuzluk ilk belirtilerden biridir.[9] Michel fiziksel olarak daha kötü bir hâle geldi. Saldırgan davranışlar sergiledi, kendine zarar verdi, kendi idrarını içti ve böcek yedi. Kasım 1973'te, Michel, Tegretol tedavisi görmeye başladı. Tegretol, nöbet geçirmeyi engelleyici ve duygudurum dengeleyici bir ilaçtır.[8] Kendisine dinî ayin sürecinde antipsikotik ilaçlar yazıldı ve ölümünden bir süre önce onları sık sık aldı.[14] Bu nöroleptik ilaçları almasına rağmen, Michel'in semptomları daha kötü bir hâle geldi.[1]

Şeytan Çıkarma

[değiştir | kaynağı değiştir]
Piskopos Josef Stangl (Mayıs 1959)

Tanıştıkları rahip Ernst Alt, Michel'i gördüğünde onun bir epileptik gibi görünmediğini ve onu nöbet geçirirken görmediğini açıkladı.[12] Alt onun içine şeytan girdiğine inandı ve yerel piskoposa şeytan çıkarma ayini için izin vermesini ısrarla tavsiye etti. Eylül 1975'te piskopos Josef Stangl, rahip Arnold Renz'in şeytan çıkarma ayini yapmasına izin verdi.[15] Renz ilk seansı 24 Eylül'de gerçekleştirdi. Michel yemek yemeyi reddediyordu.[10] Bu noktada, onun isteği üzerine ebeveynleri doktorlara danışmayı bıraktılar ve yalnızca şeytan çıkarma ayinlerine güvendiler.[10] Haftada bir veya iki kez olmak üzere, dört saate kadar süren 67 şeytan çıkarma ayini düzenlendi. Bu ayinler 1975-1976 yılları arasında düzenlendi ve yaklaşık 10 ay sürdü.[9]

Ölümü

[değiştir | kaynağı değiştir]

1 Temmuz 1976'da Michel, evinde hayatını kaybetti. Otopsi raporu, Michel'in ölüm nedenini şeytan çıkarma ayinleri gerçekleştirilirken neredeyse bir yıl boyunca yarı aç bir durumda olmasından kaynaklı yetersiz beslenme ve dehidratasyon olarak belirledi.[16] Öldüğünde 30 kiloydu. Sürekli diz çöktüğü için dizlerinde kırıklıklar vardı. Yardım olmadan hareket edemediği ve zatürreye yakalandığı rapor edildi.[14]

Dava

[değiştir | kaynağı değiştir]

Soruşturmadan sonra devlet savcısı, Michel'in ölümüne ölümünden bir hafta önce bile engel olunabileceğini savundu.[17]

1976'da devlet, Michel'in ebeveynlerini ve rahip Ernst Alt ile Arnold Renz'i ihmalkâr cinayetten suçlu buldu.[18] Dava sırasında Michel'in vücudu mezardan çıkarıldı.[19] Aileyi Erich Schmidt-Leichner savundu. Bu avukata Kilise sponsor olmuştu.[18] Devlet ilgili tarafların hapse atılmaması önerdi. Bunun yerine rahiplere para cezası verilmesi önerildi. Savcılık, Alman ceza kanununda bir kriter olan "yeterince acı çekmeleri" sebebiyle ailenin hapis cezasından muaf tutulması gerektiği sonucuna vardı.[18]

Duruşma

[değiştir | kaynağı değiştir]

Duruşma 30 Mart 1978'de yerel mahkemede başladı ve yoğun ilgi gördü. Süreçten önce, doktorlar Michel'in şeytanın etkisinde olmadığını, yaşadıklarının katı bir dinî yetiştirilme tarzı ve epilepsisinden kaynaklanan psikolojik bir etki olduğunu ifade ettiler. Fakat rahip Alt tarafından tıbbi yardım amaçlı çağrılan doktor Richard Roth'un, Michel'e "şeytana karşı bir enjeksiyon yok, Anneliese" dediği iddia edildi.[10] Schmidt-Leichner, şeytan çıkarmanın yasal olduğunu ve Alman anayasasının, vatandaşları dinî inanışlarının sınırsız bir biçimde uygulamaya geçirilmesi konusunda koruduğunu söyledi. Savunma sırasında, şeytan çıkarma ayinleri düzenlenirken kaydedilen ses kayıtları da oynatıldı ve ses kayıtlarındaki seslerin "tartışan şeytanlar"ın sesleri olduğu, bunun Michel'in ele geçirildiğinin bir belirtisi olduğu öne sürüldü. Her iki rahip de şeytanların kendilerini Lucifer, Kabil, Yahuda İşkaryot, Belial, Lejyon ve Neron olarak tanımladıklarını söyledi. Ayrıca yapılan şeytan çıkarma ayinleri sayesinde Michel'in, ölümünden kısa bir süre önce kurtulduğunu söylediler.[10][17]

Piskopos şeytan çıkarmaya onay verdiğinde, Michel'in endişe verici sağlık durumundan haberdar olmadığını söyledi ve şahitlik yapmadı. Sanıklar ihmal sonucu kasıtsız adam öldürmekten suçlu bulundular ve 6 ay hapis cezasına çarptırıldılar (sonradan bu ceza 3 yıllık şartlı tahliyeye çevrildi).[17] Tahmin edilenden çok daha hafif bir cezaydı[10] fakat rahiplerin sadece para cezasına çarptırılmalarını, ebeveynlerin suçlu bulunmalarını fakat cezaya çarptırılmamalarını isteyen savcılık tarafından talep edilenden daha fazlaydı. Böylesine eski moda bir şeytan çıkarma ayinini onaylayan Kilise, halkın ve medyanın dikkatini çekti.

Sonraki Gelişmeler

[değiştir | kaynağı değiştir]
Michel'in mezartaşı.

Duruşmadan sonra Michel'in ebeveynleri, yetkililerden kızlarının kalıntılarının mezardan çıkarılması için izin istediler. Ebeveynlerin yetkililere sunduğu resmî neden ise kızlarının alelacele ucuz bir tabuta gömülmesiydi. Cenazeden neredeyse iki yıl sonra, 25 Şubat 1978'de, Michel'in kalıntıları teneke kaplı yeni bir meşe tabuta koyuldu.

6 Haziran 2013'te, Anneliese Michel'in yaşadığı evde bir yangın çıktı ve yerel polis bunun bir kundaklama vakası olduğunu söyledi.[14][20][21]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ a b People, Volume 64. TIME. 2005. s. 14. Anneliese Michel (left) was a college student who was diagnosed with epilepsy after having seizures. Despite medication, her symptoms worsened— growling, seeing demons, throwing things. 
  2. ^ a b Goodman, Felicitas D. (22 Mayıs 1988). How about Demons?: Possession and Exorcism in the Modern World (İngilizce). Indiana University Press. s. 15. ISBN 9780253014627. When treatment by the family physician and various psychiatrists brought her no relief, the bishop of her diocese gave permission to two priests to carry out the ritual of exorcism. 
  3. ^ a b Ebert, Roger (5 Şubat 2013). Roger Ebert's Movie Yearbook 2007 (İngilizce). Andrews McMeel Publishing. s. 907. ISBN 9780740792199. It involved a German girl named Anneliese Michel, who was treated for seizures and given drugs over a period of five years before the Church finally authorized an exorcism; its investigation indicated she was possessed by, among others, Lucifer, Judas, Nero, Cain, and Hitler. 
  4. ^ Forcen, Fernando Espi (14 Ekim 2016). Monsters, Demons and Psychopaths: Psychiatry and Horror Film (İngilizce). Taylor & Francis. s. 132. ISBN 9781315353920. After a few months, she stopped eating and died from malnourishment and dehydration. 
  5. ^ Wolff, Uwe (2006). Der Teufel ist in mir [The Devil Is in Me] (Almanca). Munich: Heyne. s. 56. ISBN 3-453-60038-X. 
  6. ^ Ney-Hellmuth, Petra (2014). Der Fall Anneliese Michel [The Case of Anneliese Michel] (Almanca). Würzburg: Königshausen & Neumann. s. 20. ISBN 978-3-8260-5230-9. 
  7. ^ a b c "IL MEGLIO DEL WEB. L'esorcismo di Anneliese Michel. Una storia terribile. VIDEO" (İtalyanca). Sicilia Informazioni. 16 Ocak 2012. 10 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2013. 
  8. ^ a b c Society for Neuroscience (2011). SfN 2010 - Nano, Theme H, Featured Lectures, Special Lectures, Symposia/Minisymposia, Workshops, Satellites, and Socials. Coe-Truman Technologies. s. 6. ISBN 978-1-61330-001-5. 24 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2020. 
  9. ^ a b c Paris, André (31 Mayıs 2003). "Unreiner Geist, weiche!" (Almanca). Taz.de. 27 Şubat 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mayıs 2011. 
  10. ^ a b c d e f g Hansen, Eric T. (4 Eylül 2005). "What in God's Name?!". The Washington Post. 6 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Aralık 2016. 
  11. ^ a b Dégh, Linda (2001). Legend and Belief: Dialectics of a Folklore Genre (İngilizce). Indiana University Press. s. 20. ISBN 9780253339294. Michel's deeply devout, conservative Catholic community was convinced that she was possessed by the devil after they had seen her hostile reaction to holy communion during pilgrimage to patron saint San Damiano in Italy. 
  12. ^ a b Interviews in "Satan lebt – Die Rückkehr des Exorzismus", 2006, wdr, Documentary by Helge Cramer.
  13. ^ Goodman, Felicitas D. (1 November 2005). The Exorcism of Anneliese Michel. Wipf and Stock Publishers. p. 34. 
  14. ^ a b c Eric Borsje (17 Haziran 2013). "Duitslands beroemdste horrorhuis afgebrand" [Germany's most famous horror house burnt down] (Felemenkçe). HLN.BE. 21 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2013. 
  15. ^ "Priests convinced woman was possessed". The Windsor Star. 4 Nisan 1978. 23 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mayıs 2011. 
  16. ^ "Religion: A Phenomenon of Fear". Time. 6 Eylül 1976. 6 Haziran 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Nisan 2010. 
  17. ^ a b c "Bizarre exorcism draws suspended prison terms". The Press-Courier. 22 Nisan 1978. 2 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2013. 
  18. ^ a b c Michael Getler (21 Nisan 1978). "Cries of a Woman Possessed; German Court Hears Tapes in Exorcism Death Trial". The Washington Post. 11 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2016. 
  19. ^ Fryer, Jane (8 Aralık 2005). "Satan's Schoolgirl; special report / Convinced she was possessed by the Devil, this girl's mother called in a team of exorcists. When she died in agony her parents were both charged with killing her. But who was really to blame for the tragedy?". Daily Mail – Questia Online Library vasıtasıyla. [ölü/kırık bağlantı]
  20. ^ SAT.1 Television (12 Haziran 2013). "(Video & Text) Klingenberg-Exorzismus: Haben Satanisten dieses Haus angezündet?" (Almanca). SAT.1. 15 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2013. 
  21. ^ Helmut Reister (16 Haziran 2013). "Abgebrannt - Das Exorzisten-Haus" (Almanca). Abendzeitung. 17 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2013. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Anneliese_Michel&oldid=33434400" sayfasından alınmıştır