Atlantik Konseyi - Vikipedi

Bu madde ABD'li bir düşünce kuruluşu hakkındadır. NATO yönetim organı için Kuzey Atlantik Konseyi sayfasına bakınız.
Atlantik Konseyi
Atlantic Council of the United States (İngilizce)[1]
Kuruluş1961 (63 yıl önce) (1961)
TürUluslararası ilişkiler düşünce kuruluşu
Yasal statü501(c)(3)
AmaçAtlantikçilik
Merkez1030 15th Street, NW, 12th floor, Washington, D.C.
Konum
Üyeler197[1]
BaşkanJohn F. W. Rogers
CEOFrederick Kempe
Bütçe$68,020,533[1]
Resmî siteatlanticcouncil.org

Atlantik Konseyi, 1961 yılında kurulan, Atlantikçiliği destekleyen, uluslararası ilişkiler alanında faaliyet gösteren Amerikan düşünce kuruluşudur. Uluslararası güvenlik ve küresel ekonomik refahla ilgili on altı bölgesel merkezi ve işlevsel programları yönetmektedir. Merkezi Washington, D.C.'de olup Atlantik Antlaşması Birliği'nin bir üyesidir.[2]

Tarihçe

[değiştir | kaynağı değiştir]

Atlantik Konseyi, Kuzey Amerika ve Avrupa arasında İkinci Dünya Savaşı sonrasında başlayan işbirliğinin devamını teşvik etmek amacıyla kurulmuştur. İlk yıllarında çalışmaları büyük ölçüde politika belgeleri yayınlamak ve Avrupalı ve Amerikalıların transatlantik ve uluslararası işbirliğine yönelik tutumları hakkında anket yapmaktan ibaretti. İlk yıllarda iki kıta arasında ve daha az ölçüde dünyanın geri kalanıyla serbest ticareti teşvik etmek amaçlı çalışmalar yürüttü. Ancak siyasi ve çevresel konularda da bazı çalışmalar yaptı.[3]

Atlantik Konseyi politika belgeleri ve monografiler yayınlamış olsa da, Wayne Devlet Üniversitesi'nden Melvin Small, özellikle ilk yıllarında Konsey'in asıl gücünün etkili politika yapıcılarla olan bağlantılarında yattığını yazmıştır. Konsey, Atlantik'in her iki yakasından liderlerin “gayrı resmi buluşma merkezi” olarak kendine bir yer bulmuş ve üyeler “sürekli iletişim ağları” geliştirmeye çalışmıştır.[3]

Atlantik Konseyi Avrupa ve ABD dışında da çalışmaktadır. Uluslararası toplumda Japon varlığının artmasını savunan ilk kuruluşlar arasında yer almıştır. Asya programları 2001 yılından bu yana Afganistan'daki savaşın bir sonucu olarak genişlemiş ve Güney Asya Merkezi ile Asya Programı'nın açılmasına yol açmıştır. İklim değişikliği ve bu konularda Hindistan ve Çin ile koordinasyon sağlanması da bu gelişmede bir etken olmuştur.[3][4]

Şubat 2009'da Atlantik Konseyi'nin o dönemki başkanı James L. Jones, Başkan Obama'nın yeni Ulusal Güvenlik Danışmanı olarak görev yapmak üzere görevinden ayrıldı ve yerine Senatör Chuck Hagel getirildi.[5] Ayrıca diğer Konsey üyeleri de yönetime hizmet etmek üzere ayrıldılar: Susan Rice BM Büyükelçisi, Richard Holbrooke Afganistan ve Pakistan Özel Temsilcisi, General Eric K. Shinseki Gazi İşleri Bakanı ve Anne-Marie Slaughter Dışişleri Bakanlığı Politika Planlama Direktörü olarak görev yaptı. Dört yıl sonra Hagel, ABD Savunma Bakanı olarak görev yapmak üzere istifa etti. General Brent Scowcroft, eski Çin Büyükelçisi ve Utah Valisi Jon Huntsman Jr'ın atandığı Ocak 2014'e kadar örgütün geçici Yönetim Kurulu Başkanı olarak görev yaptı.[6]

Daha önce Atlantik Konseyi Siber Güvenlik İnisiyatifi'nde Zurich Siber Risk Araştırmacısı olarak görev yapan Tom Bossert, 2017 yılında Trump yönetimine İç Güvenlik Danışmanı olarak atanmıştır.[7][8][9]

Konseyin bünyesinde olan Digital Forensic Research Lab 2016 yılında, açık kaynak ortamlarındaki dezenformasyonu incelemek ve demokratik süreçler hakkında rapor hazırlamak amacıyla kurulmuştur. Projenin ve genel olarak düşünce kuruluşunun en büyük bağışçıları şu anda 2018'de bir miktar bağış yapan Facebook ve Büyük Britanya hükûmetidir.[10][11]

2019 yılında Atlantik Konseyi, Macaristan'daki Orbán hükûmeti tarafından finanse edilen bir grup olan Macaristan Vakfı ile bir ortaklığa girdi. ABD ve Orta Avrupa'dan önemli yetkililerin katılacağı bir dizi strateji tartışması planlandı. O yıl Budapeşte'de yapılan bir toplantıda Atlantik Konseyi üyeleri Macar Dışişleri Bakanlığı yetkililerini Macaristan'da demokrasinin durumu ile ilgili tartışmaları kısıtladıkları için eleştirdi. Bunun ardından Macaristan Vakfı projeyi iptal etti. 2020 yılında Atlantik Konseyi, Macaristan Vakfı'ndan aldığı hibeyi iade etti ve Vakıf ile ilişkisini sonlandırdı.[12]

Eylül 2021'de Küresel Çin Merkezi, Çin'in ekonomik büyümesinin ortaya çıkardığı üç zorluğu araştırmak üzere kuruldu: Çin'in ülkeler, küresel kurumlar ve demokratik değerler üzerindeki artan etkisi; Xi Jinping'in Çin'indeki siyasi ve ekonomik değişimin küresel sonuçları; ve Çin'in gelişmekte olan teknolojilere hakim olma çabası ve bunun bireysel haklar ve mahremiyet açısından sonuçları.[13][14] Haziran 2023 itibarıyla konseyin kıdemli direktörü, aynı zamanda Atlantik Konseyi'nin Çin ile ilgili çalışmalarını da yöneten David O. Shullman'dır.[15]

Bağlantılar ve finansman

[değiştir | kaynağı değiştir]

Atlantik Konseyi, kuruluşundan bu yana, ABD'deki “her iki partinin ılımlı enternasyonalist kanatlarından” üyeleri olan partiler üstü bir kurum olduğunu belirtmiştir.[3] Bağlantılarına rağmen Konsey, tüzüğü gereği ABD hükûmetinden ve NATO'dan bağımsız, tescilli (501(c)(3)) kâr amacı gütmeyen bir kuruluştur.[3]

Eylül 2014'te Eric Lipton The New York Times'da yayınlanan bir haberde ABD'li kuruluşun 2008'den bu yana yirmi beşten fazla yabancı hükûmetten bağış aldığını belirtmiştir. Lipton, Atlantik Konseyi'nin yurtdışından önemli miktarda fon alan ve “tipik olarak yabancı hükümetlerin gündemleriyle uyumlu” faaliyetler yürüten bir dizi düşünce kuruluşundan biri olduğunu yazdı.[16]

Atlantik Konseyi'nin Refik Hariri Orta Doğu Merkezi Bahaa Hariri'nin bağışıyla kurulmuştur ve kurucu başkanı Michele Dunne'dır. Muhammed Mursi'nin 2013 yılında ordu tarafından Mısır devlet başkanı olarak görevden alınmasının ardından Dunne, ABD'nin Mısır'a askeri yardımını askıya alınmasını istemiş ve Mursi'nin görevden alınmasını “askeri darbe” olarak nitelendirmiştir. Bahaa Hariri, Dunne'nin eylemlerini Atlantik Konseyi'ne şikayet etmiştir. 4 ay sonra Dunne görevinden istifa etmiştir.[16]

2014 yılında Atlantik Konseyi, Avrupa Birliği ile ABD arasında önerilen bir ticaret-uyum anlaşması olan Transatlantik Ticaret ve Yatırım Ortaklığı'nı (TTIP) destekleyen bir rapor hazırladı ve aynı zamanda transatlantik gümrük tarifelerini düşürmek için doğrudan Kongre'de lobi faaliyeti yürüten FedEx'in mali desteğini aldı.[17]

2015 ve 2016 yıllarında, her biri 1 milyon doların üzerinde bağış yapan en büyük üç bağışçı ABD'li milyoner Adrienne Arsht (yönetim kurulu başkan yardımcısı), Lübnanlı milyarder Bahaa Hariri (Lübnan Başbakanı Saad Hariri'nin kardeşi) ve Birleşik Arap Emirlikleri olmuştur.[18][19][20][21] Ukraynalı oligarklar tarafından işletilen Burisma Holding grubu, 2016'dan itibaren Atlantik Konseyi'ne üç yıl boyunca yılda 100.000 dolar bağışta bulunmuştur. Mali sponsorların tam listesi birçok askeri, mali ve kurumsal bağlantıyı içermektedir.[22]

2018'in önde gelen bağışçıları Facebook ve İngiliz hükûmeti oldu.[11] Konseye göre, 2019 gelirlerinin %14'ü (yaklaşık 5,5 milyon dolar) ABD hükûmeti hariç devlet bağışçılarından gelmiştir.[23]

2021 yılında en çok bağış yapan bağışçı Adrienne Arsht olurken, 1 milyon doların üzerinde bağışta bulunanlar arasında American Securities Foundation, Bahaa Hariri, Birleşik Arap Emirlikleri Büyükelçiliği, Facebook, Goldman Sachs, The Rockefeller Foundation ve Birleşik Krallık Dışişleri, Milletler Topluluğu ve Kalkınma Ofisi yer aldı.[24]

Kasım 2022'de Atlantik Konseyi, Gaurav Srivastava tarafından yönetilen Gaurav ve Sharon Srivastava Aile Vakfı ile ortaklaşa düzenlenen Küresel Gıda Güvenliği Forumu'na ev sahipliği yaptı.[25] Atlantik Konseyi daha sonra, Guarav Srivastava Sahte Casus Dolandırıcılığı haberinin ardından “Srivastava'nın geçmişiyle ilgili önemli ayrıntıları doğrulayamayınca” Srivastava ile ilişkisini sonlandırdı.[26] Atlantik Konseyi Sözcüsü Politico'ya yaptığı açıklamada 2023 yılında alınan fonları gelecekteki işbirliği için iade ettiklerini söyledi ve şunları aktardı:“bağışçı inceleme sürecimiz nedeniyle yeni bilgiler öğrenmemiz üzerine Mayıs 2023'te Bay Srivastava ile ilişkimizi sona erdirme kararı aldık. Örneğin, Gaurav & Sharon Srivastava Aile Vakfı'nın, Bay Srivastava'nın Konsey'e bunun kayıtlı bir vakıf olduğunu beyan etmesine rağmen, Nisan 2023'te 501(c)(3) olarak kurulmadığını öğrendik.”[27]

Reena Ninan, Atlantik Konseyi, Rockefeller Vakfı ve Dış İlişkiler Konseyi'nin eski bir üyesidir. Halen bu kuruluşların halka açık forumlarında başkan olarak çalışmaktadır.[28][29][30][31][32]

Etkinlikler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Atlantik Konseyi, Atlantik'in her iki yakasından devlet başkanları, askeri liderler ve uluslararası liderler için bir buluşma yeri oluşturmaktadır. Konsey 2009 yılında NATO eski Genel Sekreteri Anders Fogh Rasmussen'in ABD'deki ilk önemli konuşmasına ev sahipliği yapmış ve Rasmussen NATO'nun Afganistan Savaşı'ndaki misyonu, NATO'nun Rusya ile işbirliği ve daha geniş kapsamlı transatlantik ilişkiler gibi konuları ele almıştır.[33][34] Aralarında Senatör Richard Lugar ve Dışişleri Bakanı John Kerry'nin de bulunduğu ABD Kongre üyeleri de toplantıya katılmıştır.[35][36][37] Konsey, aralarında eski Gürcistan Cumhurbaşkanı Miheil Saakaşvili, Ukrayna Başbakanı Arseniy Yatsenyuk ve eski Letonya Cumhurbaşkanı Vaira Vīķe-Freiberga'nın da bulunduğu devlet ve hükûmet başkanlarının katıldığı etkinliklere ev sahipliği yapmaktadır.[38][39][40][41][42][43][44]

Konsey, Ocak 2007'den bu yana Atlantik'in her iki yakasından askeri liderleri ağırlamaktadır. Konsey'in Brent Scowcroft Uluslararası Güvenlik Merkezi, Komutanlar Serisi olarak bilinen periyodik etkinlikler düzenleyerek ABD ve Avrupa'dan askeri liderleri Atlantik toplumunu ilgilendiren çatışmalar hakkında konuşmaya davet etmektedir.[45] Komutanlar Serisi kapsamında eski General George Casey ve eski Amiral Timothy Keating gibi Amerikalı askeri liderler ve eski Fransa Genelkurmay Başkanı General Jean-Louis Georgelin ve Hollandalı Korgeneral Ton van Loon gibi Avrupalı liderler Irak Savaşı, Afganistan'daki savaş ve Asya ve Afrika'daki güvenlik tehditleri gibi konularda konuşmulardır.[46][47][48][49][50][51][52][53]

Yıllık etkinlikleri arasında Washington DC'deki Seçkin Liderlik Ödülleri; Geleceğin Liderleri Zirvesi; Wroclaw, Polonya'daki Wroclaw Küresel Forumu; İstanbul, Türkiye'deki Atlantik Konseyi Enerji ve Ekonomi Zirvesi ve New York'taki Küresel Vatandaş Ödülleri yer almaktadır.[54][55][56][57][58][59]

Atlantik Konseyi 22 Şubat 2019 tarihinde Münih Güvenlik Konferansında İlkeler Bildirgesini yayınladı. Atlantik Konseyi Başkanı ve CEO'su Frederick Kempe, bunun “dünyanın dört bir yanındaki ‘özgür halkları’ bir araya getirme ve yeniden canlandırma çabası” olduğunu söyledi.[60]

Ağustos 2023'te, eski Litvanya Cumhurbaşkanı Dalia Grybauskaitė liderliğindeki üst düzey bir Atlantik Konseyi heyeti, Taipei Ekonomik ve Kültürel Temsilcilik Ofisi'nin desteğiyle Tayvan'ı ziyaret ederek Cumhurbaşkanı Tsai Ing-wen ile bir araya geldi.[61][62]

Eleştiriler

[değiştir | kaynağı değiştir]

2016 yılında Atlantik Konseyi, Ali Bongo Ondimba'ya Küresel Vatandaş Ödülü verme kararı nedeniyle İnsan Hakları Vakfı'nın kurucusunun eleştirilerine maruz kalmıştı. Bongo, 2016 Gabon cumhurbaşkanlığı seçimleriyle ilgili tartışmaların ortasında ödülü reddetti.[63][64][65]

Temmuz 2019'da Rusya, Atlantik Konseyi'nin faaliyetlerinin anayasal sisteminin temellerine ve Rusya Federasyonu'nun güvenliğine tehdit oluşturduğunu söyledi. Rusya, Atlantik Konseyi'ni “istenmeyen” kuruluşlar listesine ekleyerek Rusya içinde faaliyet göstermesini engelledi.[66] Andrei Tsygankov, Pavel Tsygankov ve Haley Gonzalez (2023) Atlantik Konseyi yayınlarında NATO yanlısı ve Rusya karşıtı önyargıları eleştirmiştir.[67]

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ a b c "Form 990 - Atlantic Council of the United States" (PDF). Internal Revenue Service. 3 Kasım 2020. Erişim tarihi: 18 Ocak 2023. 
  2. ^ "Atlantic Council". Library of Congress, Washington, D.C. 20540 USA. Erişim tarihi: 21 Mayıs 2023. 
  3. ^ a b c d e Small, Melvin (1 Haziran 1998). "The Atlantic Council--The Early Years" (PDF). NATO. Erişim tarihi: 15 Kasım 2015. 
  4. ^ "Admiral Timothy Keating Event Transcript". Atlantic Council. 29 Haziran 2009. Erişim tarihi: 15 Kasım 2015. 
  5. ^ Allen, Mike (11 Şubat 2009). "Politico Playbook - Exclusive: Senator Hagel succeeds Gen. Jones at Atlantic Council". Politico. Erişim tarihi: 15 Kasım 2015. 
  6. ^ Howell, Tom (16 Ocak 2014). "Jon Huntsman tapped as Atlantic Council chairman". The Washington Times. Erişim tarihi: 16 Ocak 2014. 
  7. ^ "Thomas P. Bossert". 
  8. ^ "Thomas P. Bossert | Trinity Cyber®". www.trinitycyber.com. 
  9. ^ Geller, Eric (27 Aralık 2016). "Trump picks Tom Bossert as homeland security adviser". POLITICO. 
  10. ^ The Atlantic Council (website) 'About-Meet our Team' Retrieved 17 June 2019.
  11. ^ a b Menn, Joseph (7 August 2018). "U.S. think tank's tiny lab helps Facebook battle fake social media." Reuters website Retrieved 17 June 2019.
  12. ^ Vogel, Kenneth P.; Novak, Benjamin (4 Ekim 2021). "Hungary's Leader Fights Criticism in U.S. via Vast Influence Campaign". The New York Times (İngilizce). ISSN 0362-4331. Erişim tarihi: 4 Ekim 2021. 
  13. ^ Forsey, Amanda (10 Mayıs 2022). "Global China Hub". Atlantic Council (İngilizce). Erişim tarihi: 21 Haziran 2023. 
  14. ^ "Global China Hub". Atlantic Council (İngilizce). Erişim tarihi: 21 Haziran 2023. 
  15. ^ "David O. Shullman". Atlantic Council (İngilizce). Erişim tarihi: 21 Haziran 2023. 
  16. ^ a b Eric Lipton; Brooke Williams; Nicholas Confessore (6 Eylül 2014). "Foreign Powers Buy Influence at Think Tanks". New York Times. Erişim tarihi: 31 Ocak 2015. 
  17. ^ Erik Lipton; Brooke Williams (8 Ağustos 2016). "How Think Tanks Amplify Corporate America's Influence". New York Times. 
  18. ^ Council, Atlantic. "Board of Directors". 5 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Kasım 2018. 
  19. ^ Rym Momtaz (4 Aralık 2017). "ANALYSIS: How the US helped to defuse Saudi Arabia's dangerous gambit with Lebanon". ABC news. 
  20. ^ "Honor Roll of Contributors 2015". Atlantic Council. 17 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2019. 
  21. ^ "Honor Roll of Contributors 2016". Atlantic Council. 19 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2019. 
  22. ^ "Honor Roll of Contributors 2017". Atlantic Council. 31 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2019. 
  23. ^ "Atlantic Council statement on State Department call for think tank funding transparency". Atlantic Council (İngilizce). 13 Ekim 2020. 20 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2021. 
  24. ^ "2021 Honor roll of contributors". Atlantic Council (İngilizce). 10 Mayıs 2022. 11 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2022. 
  25. ^ "Highlights from the Global Food Security Forum". Atlantic Council (İngilizce). 13 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2024. 
  26. ^ "After fraud exposed, Atlantic Council terminates relation with Gaurav & Sharon Srivastava Family Foundation". The Nation (İngilizce). 5 Mart 2024. 10 Mart 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2024. 
  27. ^ Orpysko, Caitlin (23 Şubat 2023). "The China lobbying terminations continue". Politico. 20 Ağustos 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2024. 
  28. ^ Reena Ninan on Atlantic Council Official Website, Atlantic Council Official Website, accessed 08/12/2024
  29. ^ Reena Ninan on Atlantic Foundation Official Website, accessed Aug 15 2024
  30. ^ Reena Ninan on Council on Foreign Relations Official Website, accessed 08/15/2024
  31. ^ Home and Abroad Public Forum: U.S. Strategy and the War in Ukraine, CFR Official Website, May 4th 2023
  32. ^ Conflict in the Middle East—The Israel-Hamas War, CFR Official Website, October 26th 2023
  33. ^ NATO Secretary General Rasmussen: First Major U.S. Speech 28 Eylül 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Atlantic Council, 28 September 2009
  34. ^ NATO. "Afghanistan and NATO: The Way Forward - Speech by NATO Secretary General Anders Fogh Rasmussen at the Atlantic Council, US". NATO (İngilizce). 29 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2021. 
  35. ^ Senator Richard Lugar: Congressional Perspective on the Future of NATO 28 Eylül 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Atlantic Council, 28 September 2009
  36. ^ "To stem terror in Pakistan, US looks beyond military". Christian Science Monitor. 2 Mart 2009. ISSN 0882-7729. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2021. 
  37. ^ Kerry and Hagel Unveil Atlantic Council's Pakistan Report 18 Temmuz 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Atlantic Council, 25 February 2009
  38. ^ Council Hosts Georgian President Mikheil Saakashvili 15 Şubat 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Atlantic Council, 24 September 2008
  39. ^ NATO. "Opening remarks by President Saakashvili of Georgia at the meeting of the North Atlantic Council in Batumi". NATO (İngilizce). Erişim tarihi: 29 Ağustos 2021. 
  40. ^ "Webcast: Ukrainian Prime Minister Arseniy Yatsenyuk". Atlantic Council. 12 Mart 2014. 15 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2019. 
  41. ^ "Atlantic Council: What's next for Ukraine? A conversation with Arseniy Yatsenyuk | KyivPost - Ukraine's Global Voice". KyivPost. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2021. 
  42. ^ Young Atlanticist Discussion with President Vaira Vike-Freiberga 18 Temmuz 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Atlantic Council, 3 May 2007
  43. ^ NATO. "Speech by the President of Latvia at the Summit meeting of the North Atlantic Council in Istanbul". NATO (İngilizce). 29 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2021. 
  44. ^ Vīķe-Freiberga, Radek Sikorski And Vaira (28 Eylül 2015). "In Search of New Answers for NATO". Wall Street Journal (İngilizce). ISSN 0099-9660. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2021. 
  45. ^ Commanders Series 5 Ekim 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Atlantic Council
  46. ^ General Casey: Complex Operations and Counterinsurgency 17 Temmuz 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Atlantic Council, 28 May 2009
  47. ^ "Building the Army of the 21st Century | C-SPAN.org". www.c-span.org (İngilizce). 29 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2021. 
  48. ^ Admiral Timothy Keating: Asia-Pacific Security Challenges 18 Temmuz 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Atlantic Council, 29 June 2009
  49. ^ "Challenges of Asian-Pacific Security | C-SPAN.org". www.c-span.org (İngilizce). 25 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2021. 
  50. ^ General Jean-Louis Georgelin: France in NATO 17 Temmuz 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Atlantic Council, 10 September 2009
  51. ^ "French general: Military force in Iran not viable". NBC News (İngilizce). 29 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2021. 
  52. ^ Ton van Loon: Taliban Have Lost the War 19 Temmuz 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Atlantic Council, 5 June 2007
  53. ^ "NDC - News- Workshop on 'The NATO Mission in Afghanistan: Post-2014'". www.ndc.nato.int. 18 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2021. 
  54. ^ "Justin Trudeau accepts global citizenship award from Atlantic Council think tank - National | Globalnews.ca". Global News (İngilizce). 20 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2021. 
  55. ^ Kempe, Frederick. "The Atlantic Council Did Not Give a Global Citizen Award to Gabonese President Ali Bongo Ondimba". Foreign Policy (İngilizce). 1 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2021. 
  56. ^ "2014 Future Leaders Summit". 1 Eylül 2014. 1 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Kasım 2018. 
  57. ^ "Atlantic Council Survey: The Future of NATO". ciaotest.cc.columbia.edu. 29 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2021. 
  58. ^ "EED Initiatives describe struggle for democracy at Wroclaw Global Forum". European Endowment for Democracy (İngilizce). Erişim tarihi: 29 Ağustos 2021. 
  59. ^ "Ross Wilson". elliott.gwu.edu (İngilizce). 27 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2021. 
  60. ^ Kempe, Fred (14 Şubat 2019). "How the US-European alliance can become even stronger in an era of disruption". CNBC. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2019. 
  61. ^ "President Tsai meets Atlantic Council delegation". english.president.gov.tw (İngilizce). Erişim tarihi: 29 Ağustos 2023. 
  62. ^ dhojnacki (23 Ağustos 2023). "Dispatches from Taiwan: Expert perspectives from an Atlantic Council visit to Taipei". Atlantic Council (İngilizce). Erişim tarihi: 29 Ağustos 2023. 
  63. ^ Emma Farge (27 Eylül 2016). "Disputed Gabon poll may harm 'global citizen' Bongo". Reuters. Erişim tarihi: 28 Aralık 2018. 
  64. ^ Frederick Kempe (30 Eylül 2016). "The Atlantic Council Did Not Give a Global Citizen Award to Gabonese President Ali Bongo Ondimba". Foreign Policy. Erişim tarihi: 28 Dec 2018. 
  65. ^ Thor Halvorssen; Alex Gladstein (19 Eylül 2016). "Why Did the Atlantic Council Even Consider Giving African Dictator Ali Bongo Ondimba a 'Global Citizen Award'?". Foreign Policy. Erişim tarihi: 28 Aralık 2018. 
  66. ^ "Американский Атлантический совет признан в России нежелательной организацией". Interfax.ru (Rusça). 25 Temmuz 2019. Erişim tarihi: 18 Aralık 2020. 
  67. ^ Andrei Tsygankov, Pavel Tsygankov, Haley Gonzales (2023). "Putin's "Global Hybrid War": The Anti-Russian Bias of the Atlantic Council". Russiagate Revisited. Palgrave Macmillan, Cham. ss. 133-159. doi:10.1007/978-3-031-30940-3_7. ISBN 978-3-031-30940-3. 

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Atlantik_Konseyi&oldid=33756863" sayfasından alınmıştır