Barbara Villiers - Vikipedi

Cleveland Düşesi
Peter Lely'nin portresi
Doğum	27 Kasım 1640 İngiltere
Ölüm	9 Ekim 1709 (68 yaşında)
Meslek	Yatak Odası Leydisi
Evlilik	Roger Palmer Robert Fielding

Barbara Palmer, (27 Kasım 1640 - 9 Ekim 1709) 1. Cleveland Düşesi, Castlemaine Kontesi (kızlık soyadı Barbara Villiers), Villiers ailesinin İngiliz kraliyet metresi ve belki de İngiltere Kralı II Charles 'nin birçok metresi arasında en kötü şöhretli olanıydı ve ondan beş çocuğu oldu, hepsi kralın öz çocukları olarak kabul edildi ve daha sonra asilleştirildi. Barbara, özellikle saray ressamı Sir Peter Lely tarafından birçok portreye konu olmuştur.^[1]

Villiers ailesinde Barbara Villiers olarak St Margaret's, Westminster, Middlesex'te doğdu.^[2] 2. Vikont Grandison William Villiers ve eşi Mary Bayning'in tek çocuğuydu. 1643'te babası Birinci İngiliz İç Savaşı'nda, Bristol saldırısında aldığı bir yaradan dolayı öldü. Hatırı sayılır servetini kendi yetiştirdiği bir alay için atlara ve cephaneye harcamıştı; bu yüzden dul eşi ve kızı zor durumda kaldı. Babasının ölümünden kısa bir süre sonra, Barbara'nın annesi, ölen kocasının kuzeni olan Charles Villiers ile ikinci evliliğini yaptı.^[3]

Kral I. Charles'ın 1649'da idam edilmesi üzerine, yoksul Villiers ailesi sadakatini gizlice oğlu Galler Prensi Charles'a devretti. Her yıl yeni kralın doğum günü olan 29 Mayıs'ta genç Barbara ailesiyle birlikte zifiri karanlıkta evlerinin mahzenine iner ve gizlice onun sağlığına içki içerdi.^[3] O sırada Charles Lahey'de yaşıyordu.

Uzun boylu, şehvetli, kumral saçlı, çekik, iri gözlü menekşe rengi gözleri, kaymaktaşı teni ve duygulu, asık suratlı ağzıyla^[4] Barbara Villiers Kraliyet kadınların en güzellerinden biri olarak kabul ediliyordu, ancak servetinin olmaması evlenme şansını azaltıyordu. İlk ciddi aşkını Chesterfield 2. Kontu Philip Stanhope ile yaşadı ama Stanhope zengin bir eş arıyordu; 1660'ta Elizabeth Butler ile evlendi.^[4] 14 Nisan 1659'da ailesinin isteklerine karşı gelerek Roger Palmer (daha sonra Castlemaine 1. Kontu) Barbara ile evlendi; Roger'ın babası kadının onu dünyanın en sefil adamlarından biri yapacağını öngörmüştü.

1660 yılında Barbara kralın metresi oldu ve 20 Ağustos 1660'ta sikke olarak basılan her Troy pound gümüş için iki peni senyorajla ödüllendirildi.^[5][6] Hizmetlerinin bir ödülü olarak Kral 1661 yılında kocasını Baron Limerick ve Castlemaine Kontu yaptı. Bu unvanlar sadece Barbara tarafından Roger'ın mirasçılarına aktarılması şartıyla verilmiş ve böylece kralın gayrimeşru çocukları için dolaylı olarak bir miras güvencesi sağlanmıştır.^[7] İkili, ilk oğlunun doğumunun ardından 1662'de resmen ayrılmıştır. Roger Palmer'ın karısının hiçbir çocuğunun babası olmadığı iddia edilmiştir.^[8]

Barbara'nınn Kral II Charles üzerindeki etkisi kraliyet metresi olarak görev yaptığı süre boyunca azalıp çoğaldı. Zirvede olduğu dönemde etkisi o kadar büyüktü ki "Taçsız Kraliçe" olarak anılıyordu ve Kral üzerindeki etkisini asıl Kraliçe Braganza'lı Catherine'den üstün tuttuğu biliniyordu.^[9] Bu durum ilk olarak Kraliçe'nin Portsmouth'a inişiyle başladı. Samuel Pepys, Barbara'nın evinin dışındaki geleneksel şenlik ateşinin Kraliçe'nin gelişi için dikkat çekici bir şekilde yakılmadığını bildirdi.^[10] Aslında Barbara, kraliyet çifti balayındayken Hampton Court Sarayı'nda Charles ile ikinci çocuklarını doğurmayı planlıyordu.

Altı çocuğundan beşi Charles tarafından kendisinden olarak kabul edildi. Charles en küçük çocuğu kendisinden olduğuna inanmıyordu, ancak Barbara tarafından yasal olarak babalığa sahip çıkmaya zorlandı:

• Leydi Anne Palmer, daha sonra FitzRoy (1661-1722), muhtemelen II Charles'nin kızı, ancak bazı insanlar onun Philip Stanhope'a benzediğine inanıyordu. 1674 Thomas Lennard ile evlenerek Sussex Kontesi olmuştur.Bu evlilikten 5 çocuğu olmuştur.Bu çocuklardan sadece 2 kızı yetişkinliğe kadar yaşamıştır.Anne'in kocası Sussex Kontu "popüler ama savurgan bir adamdı"^[11] ve savurganlığı kumar kayıpları nedeniyle Herstmonceaux ve diğer mülklerini satmak zorunda kaldı. Lord ve Leydi Sussex 1688'de ayrıldılar. Dul Sussex kontesi 16 Mayıs 1721 ya da 1722'de ölmüş ve Linsted, County Kent'e gömülmüştür.

• Charles Palmer, daha sonra FitzRoy (1662-1730), Southampton Dükü olarak (1675), daha sonra 2. Cleveland Dükü (1709) Doğumu yasal ebeveynlerinin ayrılığına işaret ediyordu; bir Roma Katoliği olan Lord Castlemaine onu Roma Katolik inancına göre vaftiz ettirdi, ancak altı gün sonra Kral onu İngiltere Kilisesi'nde yeniden vaftiz ettirdi.1679'da Mary Wood ile evlendi ama Yeni Düşes birkaç ay içinde çiçek hastalığından ölmüş ve bu evlilikten hiç çocuk bırakmamıştı.1694'te Anne Pulteney ile evlendi.Bu evlilikten 3 kızı ve 3 oğlu oldu. 9 Eylül 1730'da öldü ve Westminster Abbey'e gömüldü.^[12] Yerine en büyük oğlu William FitzRoy (1698-1774) geçti, ancak oğlu çocuksuz öldüğü için FitzRoy'un tüm unvanları yok oldu.

• Henry FitzRoy (1663-1690), Euston Kontu (1672) ve Grafton Dükü (1675).Kendisi "Kralın diğer çocuklarından çok daha yakışıklı."olarak tasvir edilmiştir.1672’de Isabella Bennet ile evlendi. Bu evlilikten Charles FitzRoy isimli bir oğlu oldu.Askeri bir komutan olan Henry FitzRoy, 1681'de Grenadier Muhafızları'nın albaylığına ve 1682'den 1689'a kadar İngiltere Amiral Yardımcılığına atanmıştır. Williamite-Jacobite Savaşı sırasında 1690'da Cork'a yapılan saldırıda öldürüldü.^[13]

• Charlotte FitzRoy (1664-1718), daha sonra Lichfield Kontesi. Charlotte, daha sonra Kral II James olarak hüküm sürecek olan II Charles'ın küçük kardeşi York Dükü James'in en sevdiği yeğeniydi. Tarihçi John Heneage Jesse Charlotte Fitzroy hakkında şöyle yazmıştır: "Güzel olması dışında hakkında çok az şey biliyoruz."^[14] 1677 Edward Lee ile evlendi ve bu evlilikten 5 kız ve 13 erkek çocuğu oldu.Bu çocuklardan sadece 4 kız ve 4 erkek çocuğu yetişkinliye kadar yaşamıştır. Charlotte 17 Şubat 1718'de 53 yaşında öldü.

• George FitzRoy (1665-1716), Northumberland Kontu (1674) ve Northumberland Dükü (1683). Çok değerli bir adam ve "...babası Kral gibi uzun boylu bir Siyah Adam" olarak tanımlanmıştır.^[15] Mart 1686'da Catherine Wheatley ile evlenmiştir.1714'te Catherine'in ölümünden sonra Mary Dutton ile yeniden evlenmiştir.Dük, Berkshire'da Windsor'daki Frogmore House'da yaşamış ancak 28 Haziran 1716'da Epsom'da 50 yaşında aniden ölmüştür. Hiç meşru çocuğu yoktu.

• Barbara (Benedicta) FitzRoy (1672-1737) - Barbara Villiers Charles'ın kızı olduğunu iddia etmiştir, ancak muhtemelen annesinin ikinci kuzeni ve sevgilisi, daha sonra Marlborough Dükü olan John Churchill'in çocuğudur.

1662'de en büyük oğlunun doğumunun ardından, Kraliçe Catherine ve Kral'ın baş danışmanı ve Barbara'nın azılı düşmanı Clarendon Kontu 1. Edward Hyde'ın muhalefetine rağmen Yatak Odası Leydisi olarak atandı. Kapalı kapılar ardında Barbara ve Kraliçe sürekli kavga ediyorlardı.

Yatak Odası Leydisi olarak atanma zaferini, Kral'ın Frances Stuart'a olan tutkusunun bir sonucu olarak Kral'la aralarının açıldığı söylentileri izledi. Aralık 1663'te Barbara Villiers Anglikanizm'den Roma Katolikliğine geçtiğini açıkladı. Tarihçiler bunu neden yaptığı konusunda hemfikir değildir. Bazıları bunun Kral nezdindeki konumunu güçlendirmek için bir girişim olduğuna inanırken, bazıları da Katolik kocasıyla bağlarını güçlendirmenin bir yolu olduğuna inanmaktadır. Kral, kadınların bedenleriyle ilgilendiğini ama ruhlarıyla ilgilenmediğini söyleyerek konuyu hafife aldı. Saray da aynı şekilde kayıtsızdı; genel kanı Roma Kilisesi'nin onun din değiştirmesiyle hiçbir şey kazanmadığı ve İngiltere Kilisesi'nin de hiçbir şey kaybetmediği yönündeydi.^[15]

Haziran 1670'te Charles onu Nonsuch Baronesi yaptı (Nonsuch Sarayı'nın sahibi olduğu için). Ayrıca kısa bir süreliğine Dublin'deki Phoenix Park'ın mülkiyeti de Kral'ın hediyesi olarak kendisine verildi. Kendi başına Castlemaine Kontesi ve Cleveland Düşesi yapıldı. Ancak saraydaki hiç kimse bunun Charles tarafından gözden çıkarıldığının bir göstergesi mi yoksa Charles'ın gözünde daha da yükseldiğinin bir işareti mi olduğundan emin değildi. Düklük, gayri meşru olmasına rağmen en büyük oğlu Charles FitzRoy'a geçmesine izin verecek şekilde özel şekilde verildi.^[11]

Leydi Barbara ikili doğasıyla tanınırdı. Savurganlığı ve önüne gelenle birlikte olmasıyla ünlüydü ve hoşnut olmadığında sık sık Kral'a karşı öfkelenen biriydi. Günlük yazarı John Evelyn onu "ulusun laneti" olarak adlandırmıştır.^[4] Kraliyet metresi olarak Kral üzerinde nüfuz sahibi olmuş ve Kral'dan aldığı yüklü ödeneğe ek olarak İspanyol ve Fransızlardan rüşvet almıştır.

Clarendon'ın düşüşünü sağlamak için gelecekteki Kabal Bakanlığı ile birleşerek siyasete de katıldı. Ağustos 1667'de görevden alındığında, Lady Barbara onunla alenen alay etti; Clarendon ona nazikçe, eğer yaşarsa bir gün kendisinin de yaşlanacağını hatırlattı. Leydi Barbara'nın olağanüstü nezaketine dair anlatılar da vardır; bir keresinde tiyatrodaki kalabalığın üzerine bir iskele düştükten sonra yaralı bir çocuğa yardım etmek için koşmuş ve bunu yapan tek saray hanımı olmuştur.^[1] Diğerleri onu çok eğlenceli, iyi bir sofraya sahip ve ünlü öfkesine uygun bir kalbi olan biri olarak tanımlamıştır.

Kral'ın başka metresleri de vardı ve en dikkat çekeni aktris Nell Gwynne'di. İlişkilerinin ilerleyen dönemlerinde Leydi Barbara, aralarında akrobat Jacob Hall, Henry Jermyn, 1. Baron Dover ve ikinci kuzeni John Churchill'in de bulunduğu başka sevgililer de edinmiştir. Sevgilileri bu anlaşmadan maddi olarak yararlandılar; Churchill, Düşes'in kendisine verdiği 5.000 sterlinle bir yıllık gelir elde etti. Düşes'in sadakatsizliğinden artık rahatsız olmayan Kral, yıllık geliri duyduğunda çok eğlendi ve ne de olsa genç bir adamın yaşamak için bir şeyleri olması gerektiğini söyledi. Düşes'in aleni çapkınlığı ve savurgan harcamaları onu hicivcilerin Kral ve sarayıyla dolaylı olarak alay etmek için kullandıkları popüler bir figür haline getirmiş, bu da kraliyet metresi olarak konumunu daha da istikrarsızlaştırmıştı.^[16] 1670 yılında II Charles ona ünlü Nonsuch Sarayı'nı verdi. Katoliklerin görev almasını yasaklayan 1673 Test Yasası'nın bir sonucu olarak, Yatak Odası Leydisi pozisyonunu kaybetti ve Kral onu metreslik pozisyonundan tamamen uzaklaştırarak eski metresine sessizce yaşamasını ve skandala yol açmamasını tavsiye etti, bu durumda "kimi sevdiği umurunda değildi"^[16]

Düşes 1676'da en küçük dört çocuğuyla birlikte Paris'e gitti, ancak dört yıl sonra İngiltere'ye döndü. Abartılı zevkleri zamanla azalmadı ve 1682 ile 1683 yılları arasında kumar borçlarını ödemek için Nonsuch Sarayı'nı yıktırdı ve inşaat malzemelerini sattırdı. Sonunda Kral'la barıştı ve Kral Şubat 1685'te ölmeden bir hafta önce onunla birlikte bir akşamın tadını çıkarırken görüldü. Kralın ölümünden sonra 45 yaşındaki Düşes, kötü şöhretli bir aktör olan Cardonell Goodman (lakabı pislikti) ile bir ilişki yaşamaya başladı ve Mart 1686'da bu ilişkiden bir erkek çocuk dünyaya getirdi.^[17] Ama daha sonra Barbara'nın iki çocuğunu zehirleme girişiminde bulunduğu tespit edildi, kabahatten mahkemeye çıkarıldı ve ağır para cezasına çarptırıldı.^[1]

1705 yılında Roger Palmer ölmüş ve Barbara, ikinci evliliğini Robert Fielding ile yapmıştur. Daha sonra Robert'ın kendisiyle evlenmeden sadece iki hafta önce Mary Wadsworth ile mirasçı olduğu yanılgısına düşerek evlendiğini öğrenir ve ona dava açar.Harçlığını kestikten sonra adamın kendisine "barbarca kötü muamelesinden" şikayetçi olmuş ve sonunda koruma için sulh hakimlerini çağırmak zorunda kalmıştı.^[3]

Barbara 9 Ekim 1709'da 68 yaşında, Chiswick Mall'daki evi Walpole House'da, günümüzde bacaklarda ödem olarak tanımlanan damla hastalığından ve konjestif kalp yetmezliğinden muzdarip olarak öldü.^[3][11]

1. ^ ^{a b c} Andrews, Allen (1970). The royal whore, Barbara Villiers, Countess of Castlemaine. Internet Archive. Philadelphia, Chilton Book Co. ISBN 978-0-8019-5525-9. 
2. ^ "St Margaret's Westminster | British History Online". www.british-history.ac.uk. 7 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Eylül 2023. 
3. ^ ^{a b c d} Gilmour, Margaret (1941). The Great Lady: A Biography of Barbara Villiers, Mistress of Charles II (İngilizce). A.A. Knopf. 
4. ^ ^{a b c} King Charles II by Antonia Fraser. 
5. ^ "Charles II, 1666: An Act for encourageing of Coynage. | British History Online". www.british-history.ac.uk. 7 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Eylül 2023. 
6. ^ Alexander Del Mar (1836-1926). 
7. ^ "PALMER, Roger (1634-1705), of Llanfyllin Hall, Mont. | History of Parliament Online". www.historyofparliamentonline.org. 9 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Eylül 2023. 
8. ^ "Barbara Palmer, 1st Duchess of Cleveland - Encyclopedia, History, Geography and Biography". web.archive.org. 8 Ocak 2007. 5 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Eylül 2023. 
9. ^ Greenwood, William de Redman (1914). Romances of the peerage. University of California Libraries. London : Holden & Hardingham. 
10. ^ Pepys, Samuel (1970). The diary of Samuel Pepys : a new and complete transcription. Internet Archive. London : G. Bell and Sons. ISBN 978-0-7135-1551-0. 
11. ^ ^{a b c} Jesse, John Heneage (1840). Memoirs of the Court of England During the Reign of the Stuarts: Including the Protectorate (İngilizce). Lea & Blanchard. 2 Eylül 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Eylül 2023. 
12. ^ Banks, Thomas Christopher (1826). The Dormant and Extinct Baronage of England. Supplement Continued Down to January, 1837 (İngilizce). J. White. 
13. ^ Wilson, John Harold (1976). Court satires of the Restoration. Internet Archive. Columbus : Ohio State University Press. ISBN 978-0-8142-0249-4. 
14. ^ Jesse, John Heneage (1855). Memoirs of the court of England during the reign of the Stuarts, including the protectorate. University of Michigan. London, R. Bentley. 
15. ^ ^{a b} Macky, John (1733). Memoirs of the Secret Services of John Macky, Esq., During the Reigns of King William, Queen Anne, and King George I.: Including, Also, the True Secret History of the Rise, Promotions, &c. of the English and Scots Nobility, Officers, Civil, Military, Naval, and Other Persons of Distinction, from the Revolution, in Their Respective Characters at Large (İngilizce). Printed in the year. 
16. ^ ^{a b} Vault, The History. "Scandalous Liaisons, Charles II and his Court by R.E. Pritchard | The History Vault" (İngilizce). 2 Eylül 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Eylül 2023. 
17. ^ Mosley, Edited by Charles; Peerage, Burke's (1 Aralık 2003). Mosley, Charles (Ed.). Burke's Peerage, Baronetage and Knightage: 107th Edition. 107th edition (İngilizce). Stokesley: Burkes Peerage & Gentry Llc. ISBN 978-0-9711966-2-9. 6 Ağustos 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Eylül 2023. KB1 bakım: Fazladan yazı: yazar listesi (link)