Cezayir sineması - Vikipedi

Cezayir Sineması

Cezayir sineması Fransız sömürgeciliği döneminde Lumiere Kardeşler başladı. Savaş sırasında Armée de libération nationale'nın kontrolünde bağımsızlığa kadar devan etmişti. Ve sonunda ey iyi dönemlerine gelinceye kadar geliştirildi.

Cezayir'de sinemanın ilk gösterimi:

Cezayir 'de sinemanın ilk ortaya çıkış Fransız sömürgeciliği döneminde 28 Aralık 1895'te Lumiere Kardeşler fotoğrafçılarına cezayir şehirleri, doğası ve ordaki insanlar hakkında belgeseller çekmeleri için görevlendirdiler. Lumiere Kardeşleriçin de çalışan dönemin en önemli fotoğrafçılarından biri. Cezayir şehirleriyle ilgili pek çok sessiz belgeseli belgeleyen Felix Mesghish'ti.^[1]

Cezayir şehirlerini ey iyi halleriyle göstermeye çalışsalar da sömürgeceliğin gerçeği gizlenemez. Lumiere kardeşler Paris 'te ilk sinema gösterilerini yaptıklarında, çok önemi bir kişi Georges Méliès gösteriye katılmış ve gösteriyi Lumiere 'den satın almak istemiştir ancak reddedilmiştir. Lumiere'in filmlerine benzer filmler başlatması ve üretmesi onun için bir itici güçtü. 600'den daha fazla film çekmeyi başardı.^[1]

Yapımları arasında Cezayir sinemasında damgasını vuran. Cezayir vatandaşıını karikatürize üç ana film buluyoruz ilki şu isim altındaydı Le Musulman rigolo 1897'te, ikincisi le fantome d'alger 1906'da ve üçüncüsü Ali_Barbouyou et Ali Bouf a l'huile 11907'de ^[1]

Sömürge Sineması:

Cezayir'de sinema sömürgeci bir sinemaydı. Yani Avrupa'nın her yerinden ve genel olarak Batı'dan gelen sömürgecilerle bağlantılıydı ve Fransız sömürgeciliğin Cezayir kimliğini yok etmeye ve yok etmeye yönelik plan ve projelerini hayata geçirmek için kullandığı Propaganda araçlarından biriydi. Doğanın, tarımın ve vahşi yaşamın ve Cezayir'deki değer olayların çeşitli yönlerini belgelediği gibi. Cezayirlilerin günlüklerinden sahneleri ve gelenek ve göreneklerinin ayrıntılarını da belgeledi. Doğal güzelliği, filmlerini ve çalışmalarını Cezayir'de yapan birçok Avrupalı ve Amerikanlı sinemacının ilgisini çekti.^[2]

Bağımsızlık Savaş sırasında Cezayir sineması 1954-1962:

Ulusal sinema kurtuluş savaşından doğdu. 1950'de yıllarda Fransız sömürgecilik karşıtı René Vautier, devrimin liderlerine, Cezayir meselesinin tüm dünyaya gösterileceği ve saldırılara ışık tutacağı kurtuluş devrimini konu alan bir film yapılması teklif etmiştir. Fransa'nın Cezayir halkına karşı yürüttüğü eylem.^[3]

Dağlarda, dağlardaki mücahitlerin günlüklerinden bahseden birçok sinema filmi çekilmişti ve Cezayir davasını destekleyen bazı Avrupalı film yapımcılarının yardımıyla Ulusal Kurtuluş Ordusu'nun Fransız düşmana karşı yaptığı savaşlar ve pusuların görüntüleri kaydedildi.^[3]

1957'de Djamel Chanderli, Mohamed Lakhdar Hamina ve Ahmed Rashidi bir film yapım hücresi kurdu. Cezayir kurtuluş savaşındaki deneyimini belgelemek. Yapımcılığını René Vautier ' nin 1958 yılında yaptığı ' Cezayir yanıyor ' filmi o dönemde çekilen ilk film olmuş, ardından 'Özgürlüğün Silahları', 'Halkın Sesi' ve 'Cezayirimiz' gibi filmler de çekilmiştir.^[3]

La Bataille d'Alger filmi:

İtalyan yönetmen Gillo Pontecorvo 'nun la bataille d'Alger filmi, Venedik Film Festivali'nde 'Altın Aslan' ödülünü aldığından bu yana etkesi ve sürekliğini sürrüden. Cezayir ve uluslarası sinema tarihinde de bir dönüm noktasını temsil ediyor. 1966 yılında 'Fleştiri' ödülünü aldı. Cannes Film Festivali'nde En İyi Senaryo ve Yönetmenlik dalında üç oscar kazanmanın yanı sıra. Bu o dönemdeki Cezayir tarihinin gerçekliğini gösteren en iyi filmdi.^[4]

Bağımsızlıktan sonra Cezayir sineması:

Cezayir sinema Kurumları, Ulusal sinema Merkezi ve haber bürosu'nun feshedilmesiyle radikal bir şekilde yeniden yapılandırıldı ve tiyatroları denetlemek ve genel olarak sektörle ilgili konularda idari roller üstlenmek üzere Film Dağıtım Merkezi ve Cezayir Sinema Merkezi adında yeni kurumlar kuruldu. Bunu, Ulusal Film Endüstrisi ve Ticaret Kurumunun Kalmasına yol açtı. Cezayir'de yapım kalıpları ve yapımdan sorumlu kuruluşlardaki değişikliğe rağmen, Cezayir filmlerinde ana konu olarak savaşa odaklanılmaya devam edilmiştir.^[5]

1990'Larda Cezayir sineması:

O yıllarda Cezayir İç savaşı damgasını vurdu ve film yapımında düşüş olarak kabul edilen ve 1980'lerdeki kara on yıl olarak bilinen dönem. 1990'larda neredeyse yok oldu. Pek çok entelektüel, sanatçı ve sinemacı ülkeyi terk etmiş, bazıları da bu savaşın kurban olmuştu. Cezayir tarihinin bu döneminde sinema üretiminin azlığının yanı sıra sinema mesleği de tehlikeli bir mesele haline geldi. Ancak Cezayir'in Karmaşıklığı kariyerinin tamamını bu karmaşık ama bir o kadar da büyüleyici ulusun anlaştır bir tasvirine adadı.^[6]

2000'li yıllarda Cezayir sineması:

Sinematik tasvirlerin çoğu zaman geçmişi tarih eserlerinden daha iyi yansıtması, belgelerden daha fazla dikkat ve ilgi çekmesi ve ülkenin istikran sayesinde, ulusal ve yabacı fon kuruluşlarıyla işbirliği içinde bazı filmler yapmaya çalışan yeni bir sinemacı kuşağı ortaya çıktı. Cezayir sinemasının bu sanatın Cezayir'de çeşitlilik konesptiyle yeniden canlandırılması için verimli bir ortam yaratmasını sağladı.^[7]

Kaynaklar Listesi: