Dijital televizyon - Vikipedi

Dijital televizyon (DTV), analog sinyalleri kullanan önceki analog televizyon teknolojisinin aksine, dijital kodlama kullanarak televizyon görsel-işitsel sinyallerinin iletilmesidir. Geliştirildiği sırada yenilikçi bir gelişme olarak kabul edildi. 1950'lerde siyah-beyaz ve renkli televizyondan bu yana televizyon teknolojisindeki ilk önemli evrimi temsil etti. Modern dijital televizyon, analog TV'den daha yüksek çözünürlüklü (HDTV) aktarılır.^[1] Analog TV'nin daha dar formatının aksine tipik olarak geniş ekran en boy oranı (genellikle 16: 9) kullanır. Kıt radyo spektrumu alanını daha ekonomik kullanır; tek bir analog kanal ile aynı bant genişliğinde yedi kanala kadar iletebilir ve analog televizyonun yapamadığı birçok yeni özellik sağlar. Analogdan dijitale geçiş 2000'li yıllarda başladı.^[2][3]

Dünya ülkelerinde yaygın olan dijital televizyon yayın standartları bunlardır:

• Digital Video Broadcasting (DVB-T dijital karasal televizyon, DVB-T2, DVB-S uydu, DVB-S2, DVB-S2X, DVB-C kablo, DVB-C2, DVB-H, DVB-NGH, DVB-T2-Lite, DVB-SH uydu) - dünyanın birçok ülkesinde kullanır.
• ATSC (ATSC 2.0, ATSC 3.0, ATSC-M/H) - Kuzey Amerikada kullanılır.
• ISDB (ISDB-T, ISDB-T International, 1seg, ISDB-Tmm, ISDB-Tsb (dijital radyo), ISDB-S (dijital uydu), ISDB-S3, ISDB-C (kablolu televizyon) - Güney Amerika, Japonya ve birkaç Afrika ülkesi kullanır.
• DTMB (DTMB, DTMB-A, CMMB) - Çin ve Pakistan kullanır.

• Yayın televizyon sistemleri
• Plazma ekran
• LED TV
• QLED