Doğu Slav isimleri - Vikipedi

Doğu Slav isimleri, Rusya'da ve daha önce Rus İmparatorluğu veya Sovyetler Birliği'nin bir parçası olan bazı ülkelerde bir kişinin doğum adını ve baba adını tanımlamanın geleneksel yoludur.

Rusya, Beyaz Rusya, Ukrayna, Kazakistan, Türkmenistan, Özbekistan'da yaygın olarak ve daha az ölçüde Kırgızistan, Tacikistan, Azerbaycan, Ermenistan ve Gürcistan'da kullanılmaktadır. Adını Belarusça, Rusça, Rusince ve Ukraynaca dillerinin ait olduğu Doğu Slav dilleri grubundan almıştır. Sistem, genel olarak aşağıdaki tablodaki gibi işler:

Doğu Slav ebeveynleri, yeni doğan bir çocuk için bir doğum ismi seçer. Doğu Slav dillerindeki doğum adlarının çoğu iki kaynaktan gelir:

• Doğu Ortodoks Kilisesi geleneği
• Hristiyanlık öncesi sözcükler

Hemen hemen tüm ilk isimler tek kelimeden oluşur. Çift adlar (örneğin, Fransızcadaki Jean-Luc gibi) çok nadirdir ve yabancı kökenlidir. Bu adların çoğu kısa çizgiyle yazılır: Mariya-Tereza gibi.

Oldukça sentetik diller olan Doğu Slav dilleri, kişisel isimleri dilbilgisel olarak ele alır ve diğer isimlerde olduğu gibi aynı çekim ve türetme kurallarını kişisel isimlere uygular. Bu nedenle, asıl addan türetilen yardımcı köke karşılık gelen ekleri ekleyerek, farklı derecelerde sevgi ve aşinalığa sahip birçok form yaratılabilir. Yardımcı kök, tam adın kelime köküyle aynı olabilir (Жанна (Janna) adı, Жанн- (Jann-) köküne doğrudan eklenen Жанночка (Jannoçka) gibi eklere sahip olabilir), ancak çoğu ismin yardımcı kökü verimsiz bir şekilde türetilmiştir. (Rusçada Михаил (Mihail) adı, Михаилушка (Mihailuşka) değil, Миша (Mişa), Мишенька (Mişenka), Мишуня (Mişunya) vb. gibi ad biçimlerini üreten Миш- (Miş-) yardımcı köküne sahiptir.)

Doğu Slav dillerinde bu tür küçültmeli isimlerin kullanımı, güçlü T-V ayrımı nedeniyle belirli bağlamlarda zorunludur: T biçimi hitap genellikle hitap edilen kişinin adının kısa biçiminin kullanılmasını gerektirir. Ayrıca, Japonca gibi öne çıkan ad eklerinin kullanıldığı diğer dillerden farklı olarak türetilmiş ad biçimlerinin kullanımı çoğunlukla T biçimi hitap ile sınırlıdır: adı, eklentisiz tam biçimden daha resmi hale getirmenin bir yolu yoktur ve soyadına herhangi bir ek getirilmez.

En yaygın olarak, Rus filologları isimleri bu biçimlere ayırır:

Tarihsel olarak "yarım ad" (Rusça: полуимя; poluimya) olarak da bilinen "kısa ad" (Rusça: краткое имя; kratkoye imya), en basit ve en yaygın ad türevidir. Hiçbir son ek taşımadığı için tamlayıcı olarak yapılır ve her zaman iki cinsiyetten de isimler için çekim isim ekine sahiptir, bu nedenle belirli unisex isimlerin kısa biçimlerini ayırt edilemez hale getirir: örneğin Saşa (Саша) hem erkek ismi olan Aleksandr'ın, hem de kadın ismi olan Aleksandra'nın kısa halidir.

Bazı isimlerin kısa biçimleri yoktur; bazılarının da iki (veya daha fazla) farklı biçimi olabilir. Birden fazla biçim olduğu durumda, bir biçim genellikle diğerinden daha gayriresmidir.

Küçültmeli biçimler, "kısa ad"a çeşitli eklerin getirilmesiyle yapılır; örneğin, Mihail (Михаил) ismin tam hali, Mişa (Миша) kısa hali, Mişenka (Мишенька) sevecen hali ve Mişka (Мишка) ise günlük konuşma dilindeki halidir. İsmin bir kısa biçimi yoksa, ilgili adın tam biçiminden küçültmeli biçimler üretilir; örneğin Marina (Марина) ismin tam hali, Marinoçka (Мариночка) sevecen hali, Marinka (Маринка) ise günlük konuşma dilindeki halidir. Tam adın aksine, küçültmeli bir isim belirli bir duygusal tutum taşır ve belirli bağlamlarda kabul edilemez. Tutumun doğasına bağlı olarak, küçültmeli ad biçimleri üç geniş gruba ayrılabilir: sevecen, tanıdık ve argo.

Bu tür küçültme tipik olarak aşağıdaki örneklerde gösterildiği gibi -еньк- (-yenk-), -оньк- (-onk-), -ечк- (-yeçk-) ve -ушк (-uşk) sonekleriyle yapılır. Genellikle şefkatli, sevgi dolu bir tavrı vurgular ve kabaca Almanca -chen, -lein, Japonca -chan ve -tan soneklerine ve diğer dillerdeki isimden türetilmiş sevecen takma adlara benzer. Genellikle çocuklara veya yakın arkadaşlara hitap etmek için kullanılır.

Daha resmi bir bağlamda bu biçim, daha genç bir kadın meslektaşa hitap etmek için çoğul saygı ifadesi ile birleştirilebilir.^{[kaynak belirtilmeli]}

Konuşma dilindeki küçültmeli isimler, kısa adlardan -к- (-k-) eki ile türetilir. Oldukça tanıdık bir tavrı ifade eden kullanım, dostça bir bağlam dışında kaba ve hatta aşağılayıcı olarak kabul edilebilir.

Erkek isimleri ve birkaç on yıl öncesinden beri kadın isimleri için isimlerin argo biçimleri de bulunur. Bu biçimler -ян (-yan), -он (-on) ve -ок/ёк (-ok/yok) ekleriyle oluşturulurlar. Bu son ekler, bir zamanlar Sovyetler Birliği'nde yalnızca baba adıyla hitap biçimiyle ifade edilen "erkek kardeşliği" duygusunu verir. Suç toplulukları arasında ortaya çıkan^{[kaynak belirtilmeli]} bu tür biçimler, 1990'larda Rusya'da yaygın olarak kullanılmaya başlandı.

Ekim Devrimi zamanlarında, Rusya'yı burjuva kültüründen kurtarma seferberliğinin bir parçası olarak yeni, devrimci isimler icat etme dürtüsü ortaya çıktı.^{[kaynak belirtilmeli]} Sonuç olarak, birçok Sovyet çocuğuna alışılmadık isimler verildi,^{[kaynak belirtilmeli]} verilen bu isimler genelde yukarıdaki diğer birçok ismin yanı sıra akronimler/kısaltmalardı.

Baba adı, kişinin babasının ismine dayanır ve tüm yasal belgelerde ve kimlik belgelerinde yazılır. İlk adla birlikte kullanılırsa, baba adı her zaman onu takip eder.

Baba adı, daha yüksek sosyal duruşa sahip bir kişiye hitap edildiğinde ve/veya iş toplantıları gibi özel durumlarda zorunludur; örneğin, bir öğrenci bir öğretmene hitap ettiğinde, hem ismini, hem de baba adını kullanmak zorundadır: Марья Ивановна, могу я спросить... (Marya İvanovna, bir şey sorabilir miyim...) Bu gibi durumlarda baba adının kullanılmaması saldırgan ve kaba olarak kabul edilir.^[1] Bir kişiye yalnızca baba adıyla hitap etmek, daha yaşlı nesiller arasında yaygındır (daha sık olarak mavi yakalı erkek iş arkadaşları arasında) ve yalnızca sempatiye değil, aynı zamanda karşılıklı sorumluluğa dayalı yakın ilişkilerin bir göstergesidir.^[2]

Baba adı, babanın ismi ve eklerin birleşiminden oluşur. Erkek çocuk için -ович (-oviç), kız çocuk için -овна (-ovna) eki kullanılır. Örneğin, babanın ismi Иван (İvan) ise, oğlunun baba adı Иванович (İvanoviç) ve kızının baba adı Ивановна (İvanovna) olacaktır.

Sonek, й ("y") veya yumuşak bir ünsüzle biten bir isme eklenirse, -oviç ve -ovna soneklerindeki ilk o, е ("ye") olur ve son ekler -евич (-yeviç) ve -евна (-yevna) haline gelir. Örneğin, babanın ismi Дмитрий (Dmitri) ise, oğlunun baba adı Дмитриевич (Dmitriyeviç) ve kızının baba adı Дмитриевна (Dmitriyevna) olacaktır. Bu durumda baba adı Дмитрович (Dmitroviç) veya Дмитровна (Dmitrovna) olamaz çünkü Дмитрий (Dmitri) adı "й" ("y") ile biter.

Bir ünlü ile biten bazı isimler için, oğul için -ич (-iç) ve kız çocuk için -ична (-içna) veya -инична (-iniçna) son eki kullanılır; örneğin, babanın ismi Фока (Foka) ise oğlunun baba adı Фокич (Fokiç), kızının baba adı Фокична (Fokiçna) olur; babanın ismi Кузьма (Kuzma) ise oğlunun baba adı Кузьмич (Kuzmiç) ve kızının baba adı Кузьминична (Kuzminiçna) olur.

Osmanlı'ya benzer şekilde geçmişte Rus isimleri de bir soyadına sahip değildi. Bir kişinin adı, babasının ismini de içeriyordu: örn. Иван Петров сын (İvan Petrov sın), "Petro'nun oğlu İvan" anlamına gelir. Rusya'daki çoğu -ov soyadının kökeni budur.

Günümüzde -oviç- içeren baba adları aslen kraliyet hanedanına özgüydü (Рюриковичи, Ryurikoviçi; Rurik Hanedanı), bu da Doğu Slav baba adlarını orijinal anlamında Almancadaki von'a benzer hale getirir. 17. yüzyıldan itibaren -ович (-oviç) ekli baba adı, çar tarafından halka verilen bir ayrıcalık olmuştu. Örneğin, 1610'da Çar IV. Vasili, tüccar olan Stroganovlara baba adı kullanma ayrıcalığı verdi. Sibirya'da tuz endüstrisinin gelişmesine bir takdir olarak, Pyotr Stroganov ve tüm haleflerinin -oviç'li bir isme sahip olmasına izin verildi. Çar, 29 Mayıs tarihli çizelgede, "...adının oviç ile yazılmasını, [onun] yalnızca Moskova'da yargılanmasını, başka ücretlerle [ondan] ücret alınmamasını, kendi başına bir haç öpmemesini [yani hiçbir tören sırasında yemin etmemesini]" yazmıştı.^[3] 18. yüzyılda, baba adlarına sahip olanlar tüccarların aileleriydi. 19. yüzyılda, -oviç'li biçim sonunda bir baba adının varsayılan biçimi haline geldi.

Rusya, Ukrayna ve Belarus'taki herkesin üç parçadan (doğum adı, baba adı, soyadı) oluşan bir isme sahip olması gerekir. Bekar anneler çocuklarına herhangi bir baba adı verebilir ve bunun herhangi bir yasal sonucu yoktur. Rus vatandaşlığını kabul eden yabancılar, bir baba adına sahip olmaktan muaftır. Yetişkin bir kişi, biyolojik babasından uzaklaşmak (veya üvey babaya saygı göstermek) için gerekirse ^[4] baba adını değiştirme veya reşit olmayan bir çocuk adına aynısını yapma hakkına sahiptir.

Doğu Slav ülkelerinde soyadları genellikle dünyanın geri kalanındaki gibi kullanılır.

Rusça soyadlarında bazı yaygın son ekler genellikle patronimik soyadları için kullanılan, "ait" veya "boy/soyundan gelen" anlamına gelen -ов (-ov) ile -ев (-yev) ve genellikle toponimik soyadları için kullanılan, "ile ilişkili" anlamına gelen bir sıfat biçimi olan -ский (-ski)'dir. Örneğin Petrov "Petro boy/soyundan gelen" anlamına gelir ve bir prens soyadı olan Şuyski, Şuya'nın mülkiyetine dayanan prensliğin göstergesidir. Tarihsel olarak, toponimik soyadları bir asalet simgesi olarak verilmiş olabilir; Prens Grigori Aleksandroviç Potyomkin-Tavriçeski, Kırım'ın Rus İmparatorluğu tarafından ilhakı nedeniyle soyadının bir parçası olarak ona verilen 'Tavriçeski' zafer unvanına sahipti.

19. yüzyılda ve 20. yüzyılın başlarında -off (Smirnoff ve Davidoff markalarında görüldüğü gibi), Fransızca ve Almanca gibi yabancı dillerde Rus soyadlarında -ov'un yaygın bir transliterasyonuydu.

Ukrayna ve Belarus kökenli soyadları -ко (-ko), -ук (-uk) ve -ич (-iç) son eklerini kullanır. Örneğin, Писаренко (Pisarenko) soyadı "katip" kelimesinden türetilmiştir ve Ковальчук (Kovalchuk) ise "demirci" anlamına gelir.

Daha seyrek olarak, soyadlarının bazı versiyonlarında sonek bulunmaz, örn. kuğu anlamına gelen Lebed ve böcek anlamına gelen Juk (ancak ayrıca bkz. Lebedev ve Jukov).

Petrov-Vodkin gibi tireli soyadlar mümkündür.

Doğu Slav dilleri sentetik dillerdir ve dilbilgisel hallere ve dilbilgisel cinsiyete sahiptir. Bir cümledeki kelimeler arasındaki bağlantıları ve ilişkileri göstermek için edatları ("to", "at", "on" vb.) kullanan İngilizce gibi analitik dillerin aksine, Doğu Slav sonekleri edatlardan çok daha geniş bir şekilde kullanılır. Sözcükler, onları cümleye entegre etmek ve dilbilgisi açısından doğru bir cümle oluşturmak için bazı eklerin yardımına ihtiyaç duyar. Bu, Almancanın aksine isimleri de içerir. Soyadları, Slav hal sistemine göre çekimlenir.

Aslen kısa (-ov, -ev, -in) veya tam (-iy/-oy/-ıy) sıfatlar olan soyadlarının cinsiyete bağlı olarak farklı biçimleri vardır: erkek soyadlarında bulunan -ov, -ev, -in ve - iy/-oy/-ıy ekleri sırasıyla kadın soyadlarındaki -ova, -eva, -ina ve -aya eklerine karşılık gelir. Örneğin, Борис Ельцин'in (Boris Yeltsin) karısı Наина Ельцина (Naina Yeltsina) idi; Lev Tolstoy'un karısı Sofiya Tolstaya idi vb. Diğer tüm (yani sıfat olmayan) soyadlar, sıfat olmayan soyadının erkek biçiminin o soyaddan türetilmiş kadın sıfat soyadına karşılık geldiği (Novák → Nováková gibi) birçok Batı Slav dilinden farklı olarak, her iki cinsiyet için de aynı kalır (-енко (-yenko), - ич (-iç) vb. ile biten soyadlar dahil). -iç ile biten baba adları ve soyadları arasındaki farka dikkat edilmelidir: soyadları iki cinsiyette de aynıdır, ancak baba adı hala cinsiyete göre değişir (örneğin, İvan Petroviç Miroviç ve Anna Petrovna Miroviç)

Sıfat soyadının dilbilgisel cinsiyetinin sahibinin cinsiyetine olan bu bağlılığının, soyadını değiştirdiği düşünülmez (örneğin, Lehçedeki eşdeğer kuralı karşılaştırın). Bu tür kadın soyadlarının bazı dillerde (İngilizce gibi) transliterasyonu tartışmalıdır: teknik olarak adlar orijinal hallerinde olmalıdır, ancak bazen erkeksi biçimde görünürler.

Bir soyadı olan Иванов (İvanov) örneği üzerinden gidersek:

Dilbilgisel olarak sıfat olmayan soyadlar, (Juk, Gogol, Barçuk, Kupala vb.) karşılık gelen ortak isim olarak hal ve sayı olarak çekimlenir. Ama bir istisna vardır, bir kadının soyadının dilbilgisel olarak eril cinsiyetten bir isim olması durumunda soyadı çekimlenmez. Örneğin, İvan ve Anna Juk datif halde ("kime?") şöyle olur: Ивану Жуку (İvanu Juku) ve Анне Жук (Anne Juk).

Soyadları genellikle kişinin ebeveynlerininkiyle aynıdır. Hemen hemen her yerde olduğu gibi, evlendiklerinde kadınlar genellikle kocalarının soyadını alır; tam tersinin olması, yani kocanın karısının kızlık soyadını alması ise çok ender görülür. Nadiren, her iki eş de evlilik öncesi soyadlarını tutabilir. Çok nadir ama yine de yasal bir dördüncü yol ise çift soyadı almaktır; örneğin, İvanov ve Petrovskaya soyadlarına sahip iki kişi evlendiklerinde, sırasıyla İvanov-Petrovski ve İvanova-Petrovskaya soyadını alabilirler.

Farklı dillerdeki bazı soyadlar 19. yüzyıldan beri Ruslaştırılmıştır: Kazakistan cumhurbaşkanı Nursultan Nazarbayev'in soyadı, bir Rusça ek olan "-yev" son ekine sahiptir, bu da soyadının "Nazar-bay'dan" anlamına gelmesini sağlar ("bay", Türkçedeki "bey", Özbekçedeki "boy", "bek" ve Kırgızcadaki "bek"in Kazakça karşılığıdır.). Bunun gibi bir Ruslaştırmanın sıklığı ülkeye göre büyük ölçüde değişir.

Azerbaycan'ın Sovyetler Birliği'ne katılmasından sonra soyadlarının tescil edilmesi ve erkeklerin soyadlarına -yev veya -ov, kadınlarınkilerine ise -yeva veya -ova gibi Rusça eklerin eklenmesi zorunlu hale geldi.^[5] O sırada çoğu kişinin resmi bir soyadı olmadığı için soyadı olarak baba adının kullanılması ve bunlara söz konusu eklerin eklenmesiyle sorun çözülmüştür. (Aliyev, Hüseynov ve Memmedov gibi soyadları böyle oluşmuştur.)

1930'lardan ve 1940'lardan itibaren Özbekistan'da soyadları ve baba adları kullanılması zorunlu olmuştur.^[6] Soyadı, babanın isminden, sesli harflerden veya yumuşak ünsüzlerden sonra -ev/-yev ve diğer tüm durumlarda -ov ekleri eklenerek türetilebilirdi. Örnek olarak Raşidov ve Abdullayev verilebilir. Bu zamanlarda doğan insanların çoğu, baba adıyla aynı soyadına sahipti.

Yasaya göre, Rus vatandaşlığını benimseyen yabancı kişilerin baba adına sahip olma zorunluluğu yoktur.^[7] Bazıları Slav kökenli olmayan baba adlarını da benimser. Örneğin, Rus siyasetçi İrina Hakamada'nın baba adı Муцуовна'dır (Mutsuovna), çünkü bir Japon olan babasının adı Mutsuo'dur. Ruslaştırılmış isimlerde bir kişinin asıl uyruğu genelde hala tanınabilir. Örnek olarak Kazakçadaki ұлы (ulı) (Nursultan Abişulı Nazarbayev'de olduğu gibi) ve қызы (kızı) (Dariga Nursultankızı Nazarbayeva'da olduğu gibi), Türkmencedeki ulu (Kurbankulu Berdimuhammedov'da olduğu gibi) ve Azericedeki оглы/оғлу (oglı/oğlu) (Haydar Alirıza oğlu Aliyev'de olduğu gibi) verilebilir. Bu tür Türk kökenli baba adlarına Sovyetler Birliği'nde resmi olarak izin verilmişti.

Sovyetler Birliği'ne göç ettikten sonra Bruno Pontecorvo, babasının isminin Massimo (Rusça Maksim'in karşılığı) olması nedeniyle, Rus bilim camiasında Бруно Максимович Понтекорво (Bruno Maksimoviç Pontekorvo) olarak biliniyordu. Oğulları Джиль Брунович Понтекорво (Gigl Brunoviç Pontecorvo), Антонио Брунович Понтекорво (Antonio Brunoviç Pontecorvo) ve Тито Брунович Понтекорво (Tito) isimleriyle biliniyordu.

• Gayri resmi iletişim için yalnızca ilk isim (mesela sadece İvan) kullanılır. Daha gayri resmi olmak istenirse, küçültmeler (Vanya gibi, ancak bir addan birkaç tane oluşturulabilir) sıklıkla kullanılır.
• Kırsal alanlarda yaşlılar tarafından kendi aralarında yalnızca baba adı (Petroviç, İvanovna gibi) kullanılır, ancak gençler bazen bu biçimi ironik olarak da kullanırlar. Ayrıca, daha genç insanlar bu biçimi hem saygı hem de gayri resmilik için çok daha yaşlı insanlara hitap ederken kullanabilirler. Örneğin, yaşlı meslektaşıyla çok iyi bir ilişkisi olan çok daha genç bir adam, baba adı ve "tı" (sen) biçimini kullanabilir, ancak yalnızca ilk adı kullanmak bu durumda genellikle uygunsuzdur. Bir gayri resmi durummuş gibi bir küçültme kullanmak bu gibi ortamlarda neredeyse her zaman çok kaba olacaktır.
• Resmi iletişimde sadece soyadı (sadece Petrov gibi) çok daha ender kullanılır. Bu tür hitap genellikle okul öğretmenleri tarafından öğrencilerine hitap etmek için kullanılır. Gayri resmi olarak, Ruslar ironik olarak kişilere artık sadece soyadları ile hitap etmeye başlıyor.
• "ad + baba adı" biçimi, (örneğin İvan İvanoviç), resmi iletişimde kullanılan hitap şeklidir (örneğin, okullarda ve üniversitelerde öğrenciler öğretmenlerine yalnızca "ad + baba adı" şeklinde hitap ederler) ve bazı durumlarda konuşmacının alıcıya saygısını iletebilir. Tarihsel olarak, baba adları kraliyet hanedanına özgüydü. (Рюриковичи, Ryurikoviçi)
• Tam isim biçimi (İvan İvanoviç Petrov gibi) çoğunlukla resmi belgeler için kullanılır. Rusya, Ukrayna ve Beyaz Rusya'daki herkesin bu üç parçadan oluşan bir tam isme sahip olması gerekir. Bu biçim ayrıca bazı çok resmi durumlarda ve bir polis memuru gibi tam adını yazması muhtemel bir kişiye kendini tanıtmak için de kullanılır. Soyadı genellikle ilk sırada yer alır (Петров Иван Иванович, Petrov İvan İvanoviç gibi).

Hitap biçimi seçimi, ikinci şahıs zamiri seçimiyle yakından bağlantılıdır. Rusçada şu iki hitap biçimi bulunur:

• resmi durumlarda kullanılan вы (vı, "siz"); daha da saygılı olmak gerekirse yazışmalarda büyük harfle (Вы) yazılabilir, ancak çoğul olduğunda büyük harfle yazılamaz.
• gayri resmi durumlarda kullanılan ты (tı, "sen")

Вы ("Vı"), bir çifte veya gruba hitap ederken kullanılır ve iki biçimin de çoğuludur. Bu biçimler du ve Sie'yi benzer şekilde kullanan Almancadan I. Petro döneminde ödünç alınmış bir özelliktir.^{[kaynak belirtilmeli]}

Baba adlarının kullanımı dışında, Rusçadaki Rusça hitap biçimleri bazı diğer dillerdekine (İngilizce gibi) çok benzerdir.

Ayrıca, hitap biçiminin anlamı büyük ölçüde hangi V-T biçiminin seçildiğine bağlıdır:

Bundan hoşlanmayan bir kişiyle veya uygunsuz durumlarda "tı" biçimini kullanmak, özellikle yalnızca soyadı ile kullanıldığında hakaret olabilir.

Diğer Doğu Slav dilleri, Rusça benzerlerinden farklıysa, tam anlamlı çevirilerinde aynı sıfatları kullanır. Tüm Doğu Slav dilleri sentetik dillerdir ve dilbilgisel cinsiyetler kullanırlar. Bu nedenle bir sıfatın eki, hitap edilen kişinin cinsiyetine göre değişir.

Rusçada isimlerden önceki sıfatların kullanımı genellikle yazılı iletişim biçimleriyle sınırlıdır. Любимый/ Любимая (lyubimiy/lyubimaya, "sevgili") ve Милый/Милая (miliy/milaya, "canım") gibi sıfatlar gayri resmidir ve Уважаемый/Уважаемая (uvajayemi/uvajayemaya, kelimenin tam anlamıyla "sayın") resmidir. Дорогой/Дорогая (dorogoy/dorogaya, "sevgili") gibi bazı sıfatlar hem resmi hem de gayri resmi durumlarda kullanılabilir.

• Rusya'daki soyadlar listesi
• Onomastik
• Rusçanın romanizasyonu
• Rus isimleri
• Slav isimleri
• Slav soyadları
• Ukraynalı isimleri

(Rusça)

• "Лицо русской национальности". www.kommersant.ru. 26 Eylül 2005. 1 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2021. 
• Yorumlar
  • "Генофонд :: Занимательная журналистика". 31 Aralık 2010. 31 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2021. 
  • "Генофонд :: Занимательная журналистика". 31 Aralık 2010. 31 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2021. 
  • "Генофонд :: Занимательная журналистика". 13 Mart 2012. 13 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2021. 
• Балановская Е. В., Соловьева Д. С., Балановский О. П. и др. «Фамильные портреты» пяти русских регионов ^{[ölü/kırık bağlantı]} / Медицинская генетика. 2005.No. 1. С. 2–10.
• "Известия Науки - ФАМИЛИИ В РОЛИ ГЕНЕТИЧЕСКИХ МАРКЕРОВ". 10 Haziran 2011. 10 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2021. 
• "Производные и уменьшительно-ласкательные формы имён". proizvodnye.ru. 4 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2021. 
• Таблицы и рисунки к статье «Фамильные портреты» пяти русских регионов^{[ölü/kırık bağlantı]}

(İngilizce)

• "Paul Goldschmidt's Dictionary of Russian Names - Grammar". heraldry.sca.org. 29 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2021.