Garseddin Halil Bey - Vikipedi

Halil Bey
Dulkadir Beyi
Hüküm süresi1353–1386
Taç giymesi1355
Önce gelenZeyneddin Karaca Bey
Sonra gelenŞaban Süli Bey
Doğumy. 1279
Ölüm1386
HanedanDulkadir
BabasıDulkadir
Diniİslam

Garseddin Halil Bey, (miladi takvime göre 1386 Nisan'ında ölmüştür), Türkmen kökenli Dulkadir beyliklerinin ikinci hükümdarı olarak, 1353'ten 1386 yılına dek saltanatını sürdürmüştür. Kendisi, babası Zeyneddin Karaca Bey döneminde askerî harekâtlara aktif olarak iştirak ederek, Dulkadirlerin nüfuz alanını genişletmiş ve Memlük egemenliği ile çatışmalara girişmiştir. Bu durum, Memlük ile Dulkadiriler arasındaki mevcut gerilimin tırmanmasına önemli ölçüde sebep olmuştur. Özellikle, Halil Bey'in Memluklerle olan kuzey sınırında düzenlediği baskınlar, Memluk Sultanı'nı Dulkadir hanedanında iç çekişmeler yaratmaya sevk etmiştir. Sultan, Halil Bey'in kardeşi ve Harput civarındaki topraklarda Memluklerin tanımasını arzulayan Sarım al-Din İbrahim'i, egemen Halil Bey'e suikast düzenlemeye yönlendirmiştir. Garseddin Halil, bir pusu sonucunda ölmüş ve ardılı olarak tahtı kardeşi Şaban Süli Bey devralmıştır.

İlk yılları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Halil, 1337 yılında Maraş ile Elbistan arasındaki toprakların naibi olarak Mısır Memluk Sultanı I. Muhammed tarafından tanınan bir Türkmen beyi olan Zeyneddin Karaca Bey'in oğluydu.[1] Karaca'nın yönetimi sırasında, Halil aktif bir şekilde askeri seferlere katıldı. 1335[2] veya 1337'de rakip Türkmen beyi Ṭaraklı'dan, babası adına Elbistan'ı ele geçirdi.[3] Dulkadirilerin düşüşüne kadar Elbistan, başkent olarak hizmet verecekti.[4] Karaca, Mısır Memlukları ile sarsıntılı diplomatik ilişkileri olan biri olarak, sonunda 1348'de bağımsızlığını ilan etti.[5] Bu nedenle, Mısır Memlukları Elbistan'ı işgal etti ve yağmaladı, bu da Karaca'nın dağlara kaçmasına neden oldu. Halil, babasına biraz zaman kazandırmak için 20 adamıyla Memluk ordusuna saldırdı ancak yakalandı.[6]

Dulkadiriler öncesi güney Anadolu ve kuzey Suriye

Memlükler ile inişli çıkışlı diplomatik ilişkilere sahip olan Karaca, nihayetinde 1348'de bağımsızlığını ilan etti.[5] Bunun sonucunda Memlükler Elbistan'ı yağmalayıp işgal etti, bu da Karaca'nın dağlara kaçmasına neden oldu. Babasına zaman kazandırmak için Halil, 20 adamıyla birlikte Memlük ordusuna saldırdı ancak yakalandı.[6] 1353'te, Karaca Eretna Beyliği hükümdarı Ghiyath al-Din Muhammed'in sarayına sığındı,[2] ancak Memlüklerin talebi üzerine 22 Eylül 1353'te zincirlenerek Halep'e gönderildi ve bunun karşılığında Muhammed'e 500.000 dinar ödendi. Karaca'nın oğullarından biri, Halep'te başarısız bir saldırıyla babasını kurtarmaya çalıştı. Bu durum, sultanı, I. Selâhaddin'i daha da öfkelendirdi ve Karaca'nın Kahire'ye nakledilmesini talep etti. Orada, Karaca sultan tarafından azarlandı, Kahire Kalesi'nde 48 gün hapis edildi ve 11 Aralık 1353'te işkenceyle öldürüldü. Cesedi Bab Zuweila'da 3 gün asılı bırakıldı.[7]

İktidara yükseliş

[değiştir | kaynağı değiştir]

Karaca'nın ölümünün ardından, Halil yeni hükümdar olarak Memlükler tarafından tanınmadı. 10 Haziran 1354'te, Ramazanoğulları Beyliği'den Ramazan Bey, Memlük sultanına bin atlık bir hediye ile Kahire'yi ziyaret etti ve Karaca'nın toprakları üzerinde yönetim hakkı verilmesini diledi. Memlükler, Ramazan'ı Türkmenlerin emiri olarak tanıdı. Çukurova'da Üçok aşiret konfederasyonunu yöneten Ramazanoğulları, komşu Bozok aşiret konfederasyonu üzerinde otoritelerini kuramadılar; bu konfederasyon Dulkadiroğulları ve Halil Bey'in etkisi altındaydı. Ramazanoğulları güçlerini pekiştiremedikleri ve Dulkadiroğulları ile Ramazanoğulları arasında bir çatışma ihtimalinin belirginleştiği bir noktada, Memlükler nihayet 1355'te Halil'i Dulkadiroğulları'nın yeni hükümdarı olarak tanıdı.[8]

Hükümdarlık dönemi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Halil'in hükümdarlığı döneminde, Dulkadiroğulları sınırlarını genişletti; Memlükler ve Kadı Burhâneddin'le sık sık etkileşimde bulundular.[9] Kadı Burhâneddin, 1381 yılında Sivas'ta Muhammad II Çelebi'nin yerine Eretna Beyliği'nin yönetimini kayyum olarak ele geçirmişti.[10] Halil'in hakimiyet alanı Maraş, Darende, Divriği, Malatya, Harput, Zamantı, Besni, Diyarbakır ve Amik Ovası'nı kapsıyordu. Babası gibi bağımsız olma ve etkisini artırma arzusu, Memlük-Dulkadiroğulları ilişkilerini daha da kötüleştirdi.[7]

1352 veya 1353 yılında, hükümdar olarak tanınmasından önce, Halil Dulkadiroğulları topraklarını Fırat koridoruna doğru genişletmeyi ve kendisinin babasının ihaneti olarak gördüğü duruma karşılık verme amacı güttü.[11] Bu, Malatya ve Zamantı kalesini ele geçirme girişimini içeriyordu. Malatya'ya yapılan saldırı başarısız oldu, çünkü yerliler 1360'ta Memlük otoritesini sağladı, ancak Halil Zamantı'yı ele geçirdi ve onu temel Dulkadiroğulları bölgesi olarak ilhak etti.[11] Başlangıçta Eretnalılar tarafından kontrol edilen Harput kalesi,[12] birkaç kez el değiştirdi, ilk olarak 1364'te Halil'e teslim oldu ancak 1366 kışında yeniden Memlüklere döndü. Halil, Harput'u Eylül 1378'de yeniden ele geçirdi. Bu zafer, Şubat 1379'da Yumurtalık yakınlarında Memlük emiri Timurtaş'a karşı Dulkadiroğulları-Ramazanoğulları ortak saldırısı ve Maraş yakınlarında büyük bir Dulkadiroğulları zaferi ile takip edildi.[11]

Halep yakınlarında sürekli Dulkadiroğulları baskınlarına yanıt olarak, Memlükler Maraş'ı ele geçirdi ve savunmasız bırakılan Elbistan'a ilerledi. Bu büyük kayıplar Halil'i yeni ittifaklar aramaya itti. Kadı Burhâneddin, hükümdarını devirip Eretna yönetimini ele geçiren Eretna veziriydi. Halil, Burhâneddin ile işbirliği yapmaya başladı ve oğlu ve vârisi Mehmed'i Burhâneddin'in kızıyla evlendirdi. Onun desteğiyle, Halil Memlük kontrolündeki Darende ve Divriği kasabalarını yağmaladı, ayrıca 1384'te Elbistan ve Maraş'ı yeniden ele geçirdi ancak Elbistan ve Maraş üzerindeki kontrol kalıcı olmadı. Yeni Memlük sultanı Berkuk, Halil'in kardeşleri arasında çatışma kışkırtarak Dulkadiroğulları emellerini engelleme çabası içinde oldu ve Halil'in suikastını temin etti.[11]

Suikast

[değiştir | kaynağı değiştir]

Memlükler, Halil'in kardeşi Sarım al-Din İbrahim'i Halil'i öldürmekle görevlendirdi. İbrahim daha önce Harput'un naibi olarak tanınma arayışıyla Kahire'ye gitmişti.[11] Halep'ten,[9] İbrahim, birliklerini Maraş ile Antep arasındaki yaylaka konuşlandırdı, burada Halil ikamet ediyordu ve ona Nisan 1386'da pusu kurdu.[11] Halil'in kesik başı Kahire'ye gönderildi, bedeni ise Zamantı Kalesi'nin altında bulunan Melik Gazi'nin türbesine gömüldü. Halil, öldüğünde altmış yaşının üzerindeydi.[7]

Aile

[değiştir | kaynağı değiştir]

Halil'in 2[13] veya 3 oğlu vardı: Mehmed, Ali ve Hamza (Hamza, Ali'nin oğlu olabilir). Ali, Elbistan'ın valisi oldu, Mehmed ise beyliğin beşinci hükümdarıydı.[14] Babalarının hükümdarlığı sırasında, Mehmed ve Ali, Barkuk'tan Halep çevresinde arazi aldı, ancak bu durumun sadece onursal bir rütbe mi yoksa bazı hizmetlerin gerekip gerekmediği bilinmemektedir.[15]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Har-El 1995, ss. 40.
  2. ^ a b Sinclair 1987, ss. 518. Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "FOOTNOTESinclair1987518" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
  3. ^ Kaya 2014, ss. 86–88.
  4. ^ Kaya 2014, ss. 88.
  5. ^ a b Merçil 1991, ss. 291. Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "FOOTNOTEMerçil1991291" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
  6. ^ a b Alıç 2020, ss. 85. Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "FOOTNOTEAlıç202085" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
  7. ^ a b c Alıç 2020.
  8. ^ Yinanç 1988, s. 19.
  9. ^ a b Alıç 2020, s. 86.
  10. ^ Özaydın 2001.
  11. ^ a b c d e f Venzke 2017.
  12. ^ Mordtmann & Ménage 2012.
  13. ^ Venzke 2000, s. 467.
  14. ^ von Zambaur 1927, s. 159.
  15. ^ Venzke 2000, s. 412.

Biblografya

[değiştir | kaynağı değiştir]
Resmî unvanlar
Önce gelen:
Zeyneddin Karaca Bey 		Dulkadiroğulları Beyi
1353-1386 		Sonra gelen:
Şaban Süli Bey
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Garseddin_Halil_Bey&oldid=33404286" sayfasından alınmıştır