Gotik heykel - Vikipedi

Gotik heykel, Orta Çağ boyunca, 12. yüzyılın ortalarından 16. yüzyıla kadar Avrupa'da gelişmiş, Romanesk heykelden evrilerek Rönesans heykeli ve Maniyerizm'e dönüşmüş bir heykel stilidir.^[1][2]

Rönesans'ta klâsik değerlerin yeniden takdir edilmeye başlanmasıyla birlikte, önceki yüzyıllardan kalma heykeller şekilsiz ve kaba olarak görülmüş ve barbar olarak kabul edilen ve Roma İmparatorluğu'nun yok olmasından sorumlu olduğu varsayılan Gotların kültüründen geldiğine inanıldığı için Gotik adı verilmiştir.^[1][2]

Gotik sanatının mimarları, ağırlığın itme kuvvetini ve yönünü tespit ederek, baskıyı kemerlere ve fil ayaklarına aktardılar. Böylece yapının tamamı dengeye faydalı olan elemanlara bağlandı. Gotik yapılar bu yönüyle teknik açıdan tarihinin ileri yapıları arasında yer almıştır.

Gotik tarzı, yalnız mimarlıkta tesirli olmayıp; süs ve gündelik eşya resim ve yazıda heykelcilikte de etkili olmuştur.

Gotik heykeller yüzyıldan 12. yüzyılın ortasında, Fransa'da katedrallerin duvarlarının yapımında ortaya çıkmaya başladı, bu türde en önemli eser Chartres Katedrali (M.Ö. 1145)'dir. Fransa'da ortaya çıkan akım Avrupa'daki birçok ülkeye yayıldı. Almanya'da 1225 yılında Bamberg Katedrali'nin yapımından itibaren bu etki bütün Avrupa'da görülmeye başlanır. İngiltere'de bu akımın etkileri yeterince yankı uyandırmamıştır. Bazı küçük heykelcilik alanlarında örnekleri görülmüştür. Fransa'da Notre Dame Katedrali, İngiltere'de Canterbury Katedrali, Almanya'da Elizabeth Katedrali, İspanya'da Burgos Katedrali ve İtalya'da San Francesca Bazilikası gotik sanatın değerli örneklerinden bazılarıdır.

• 
  Niederhaslach Kilise'sinde gotik tarzıyla yapılmış bir heykel.
• 
  Gethsemane'den bir gotik tarzı eser.