Hayvanlar Karnavalı - Vikipedi

Hayvanlar Karnavalı (Le Carnaval des animaux), Fransız besteci Camille Saint-Saëns'ın on dört bölümden oluşan mizahi bir müzik eseridir.

Hayvanların bir geçit töreni gibi tasarlanan eser, on bir enstrümanlı bir oda topluluğu tarafından seslendirilmek üzere bestelenmiştir; ancak büyük orkestra tarafından da sıklıkla icra edilir. Yaklaşık 25 dakika uzunluğundadır.

Ormanlar kralı aslanın geçiş marşıyla başlayıp tavuklar ve horozlar, yabani eşekleri, fil, kaplumbağalar, fosiller, uzun kulaklı kişiler (eşekler), kanguru, guguk kuşu, akvaryum ve kuğu başlıklı bölümlerle devam eden eserin en bilinen bölümü, "Kuğu" başlıklı 13. bölümdür.

Kuğu bölümü dışındaki bölümler, basitçe hayvanların seslerini taklit eder; ünlü müzik eserlerinden alıntılar ve parodiler içerir. Eserin bölümleri film, çizgi film, reklam filmi ve tiyatro yapımlarında sıklıkla kullanılır.

Saint-Saëns, eseri 1886'da Avusturya'da küçük bir köyde tatilde bulunduğu sırada on bir enstrümanlı bir topluluk için (flüt/pikolo, klarnet, iki piyano, glasharmonika, ksilofon, iki keman, viyola, viyolonsel ve kontrbas) besteledi.^[1] Eğlence amacıyla yazdığı eserde, enstrümanlara hayvanların sesini taklit ettirdi. Örneğin eserde ksilofon fosil kemiklerinin takırtısını andıran sesler çıkarır, kontrbas fil sesini taklit eder ve keman tavuk gibi gıdaklar.^[2][3] Eserin "Piyanistler" bölümü; piyanistlerin sıkça çalıştığı gam egzersizleri ve Hanon, Carl Czerny gibi piyanistlerin parmak egzersizlerine atıfta bulunur. Bu bölüm piyanistlere hayvan muamelesi yaparak tiye alır.

Besteci, eserde hayvan seslerini taklit etmenin dışında başka ünlü müzik eserlerinden parodiler ve alıntılar yaptı. Örneğin Kaplumbağalar bölümünde Offenbach'ın Orfe Cehennemde operetinden "Can-Can", Filler bölümünde Berlioz'un Faust'un Laneti eserindeki "Perilerin Dansı" ile Mendelsohn’un Bir Yaz Gecesi Rüyası, hatta Fosiller bölümünde kendisinin bestelediği "Ölüm Dansı" gibi müzikal eserlerden alıntılar vardır.^[1] Hatta eserin "Fosiller" bölümü gerçek hayvan fosilleriyle ilgili olmanın dışında, Mozart'ın Ah vous dirai-je, Maman üzerine on iki varyasyon'u gibi bazı klasiklere atıfta bulunur. Mizahi kısım ise bu eserlerin hepsinin Saint-Saëns'ın dönemine göre eski, yani fosil olmasıdır.

Eser ilk defa çellocu Charles Lebouc'un 9 Mart 1886'da Fat Salı Karnavalı nedeniyle düzenlediği bir konserde seslendirdi. İlk seslendirmeyi yapan toplulukta flütçü Paul Taffanel, klarnetçi Charles Turban ile kontrbasçı Emile de Bailly yer aldı. Eser, daha sonraki günlerde bazı özel toplantılarda seslendirildi. Pauline Viardot'nun evindeki seslendirildiği sırada eseri ünlü besteci Franz Liszt de dinledi.

Saint-Saëns, bu mizahi eserin ciddi bir besteci olarak duruşuna zarar vereceğini düşünerek, kendi yaşamı boyunca eserin halka açık olarak seslendirilmesini yasakladı; sadece Kuğu bölümünün seslendirilmesine izin verdi.^[4] Kuğu bölümünü çello ve piyanoya uyarlayarak 1887'de yayımladı.

Eserin tamamı, bestecinin Aralık 1921'de ölümünden sonra ilk defa halka açık olarak 25 Şubat 1922'de şef Gabriel Pierné yönetimindeki Fransız Collone Orkestrası tarafından seslendirildi. Çok beğenilen eser, bestecinin en popüler eserleri arasında yer aldı. Fransız yayıncı Durand tarafından 1922 yılının Nisan ayında yayımlandı. Eser, oda topluluğu için olan orijinal versiyonunun yanısıra, yaylılardan oluşan tam bir orkestra eşliğinde de sıklıkla icra edilmektedir.^[1] Günümüzdeki icralarında glockenspiel yerine genellikle glasharmonika kullanılır.

• 1.Giriş ve Aslanın Geçişi
• 2.Tavuklar ve Horozlar
• 3.Yaban Eşekleri
• 4. Kaplumbağalar
• 5.Fil
• 6.Kangurular
• 7.Akvaryum
• 8.Uzun Kulaklı Karakterler
• Guguk Kuşu
• 10.Kuş Kafesi
• 11.Pianistler
• 12.Fosiller
• 13.Kuğu
• 14.Final

• Kuğunun Ölümü