French
DeutschI. Marcellus - Vikipedi
| Aziz Papa I. Marcellus | |
|---|---|
| Roma Piskoposu | |
 Kutsal eşyaların tutulduğu kilise odasının tavan freski, Gloria di San Marcello, Giovanni Battista Ciocchi, San Marcello al Corso, Roma, İtalya | |
| Kilise | Katolik Kilisesi |
| Papalık başlangıcı | 27 Mayıs 308 |
| Papalık bitişi | 16 Ocak 309 |
| Önce gelen | Marcellinus |
| Sonra gelen | Eusebius |
| Doğum | 6 Ocak 255 Roma, İtalya, Roma İmparatorluğu |
| Ölüm | 16 Ocak 309 Roma, İtalya, Roma İmparatorluğu |
| Oruç günü | 16 Ocak |
| Adı Marcellus olan diğer papalar | |
Papa I. Marcellus (6 Ocak 255 - 16 Ocak 309) Mayıs veya Haziran 308'den ölümüne kadar Roma piskoposudur . Uzun bir aradan sonra Marcellinus'un yerine geçmiştir. Maxentius döneminde, yakın zamanda zulüm gören Hıristiyanlara uyguladığı sert çilelerin yol açtığı kargaşa nedeniyle 309 yılında Roma'dan sürgün edilmiştir. Aynı yıl ölmüş ve yerine Eusebius geçmiştir.[1] Onun kalıntıları Roma'daki San Marcello al Corso sunağının altındadır. 1969'dan beri, geleneksel olarak Katolik Kilisesi tarafından 16 Ocak'ta kutlanan yortu günü, yerel takvimlere bırakılmış ve artık Genel Roma Takvimi'ne yazılmamaktadır.
Seçimi
[değiştir | kaynağı değiştir]Marcellinus'un 304'teki ölümünden sonra bir süre daha Diocletianus'un zulmü tüm şiddetiyle devam etmiştir. Diocletianus'un 305 yılında tahttan çekilmesinden ve ertesi yılın ekim ayında Roma'da Maxentius'un Sezar tahtına çıkmasından sonra, başkentteki Hıristiyanlar yeniden nispeten barış içinde yaşamaya başladılar. Ancak Roma'nın yeni piskoposunun seçilmesi yaklaşık iki yıl sürmüştür. Daha sonra 308'de, Catalogus Liberianus'a göre, Marcellus ilk kez görevine başladı:[2] "Maxentius'un 4. konsüllüğünden itibaren, Maximianus'un meslektaşı olduğu dönemden, konsüllük sonrasına kadar piskoposluk yapmıştır."[3] Marcellus, Roma'da kiliseyi büyük bir kargaşanın içinde buldu. Kilise mensuplarının toplantı yerleri ve bazı mezarlıkları müsadere edilmiş, kilisenin olağan yaşamı ve faaliyetleri sekteye uğramıştı. Buna, uzun süren aktif zulüm döneminde dinden dönen ve daha sonra bir mürtedin önderliğinde, tövbe etmeden cemaate yeniden kabul edilmeleri gerektiğini şiddetle talep eden çok sayıda zayıf üyenin neden olduğu kilise içindeki anlaşmazlıklar da eklendi.[2]
Papalığı
[değiştir | kaynağı değiştir]Liber Pontificalis'e göre Marcellus, kilisenin toprak yönetimini yirmi beş bölgeye (tituli) ayırmşı ve her bölgeye, katekümenlerin vaftiz için hazırlanmasını sağlayan ve kamusal tövbelerin yerine getirilmesini yöneten bir rahip atamıştır. Rahip aynı zamanda ölülerin gömülmesinden ve şehitlerin anılması için yapılan törenlerden de sorumlu tutuluyordu. Papa ayrıca Via Salaria'da (Aziz Priscilla Katakompunun karşısında) yeni bir mezar yeri olan Cœmeterium Novellœ'yi yaptırmıştır.[2] Liber Pontificalis şöyle demektedir: "Via Salaria'da bir mezarlık kurdu ve Roma şehrinde, putperestler arasında dönen birçok kişi için vaftiz ve kefaret ve şehitler için cenaze töreni sağlamak üzere 25 "unvan" kilisesini yargı yetkisi olarak atadı." [4] 7. yüzyılın başında, Roma'da muhtemelen yirmi beş "unvan" kilisesi vardı; hatta belki de Liber Pontificalis'in derleyicisinin bu sayıyı Marcellus zamanına atfettiğini kabul etsek bile, Roma'daki kilise yönetiminin büyük zulümden sonra bu papa tarafından yeniden düzenlendiğine dair beyanını destekleyen açık bir tarihi gelenek hala mevcuttur.[2]
Ancak papanın çalışmaları, lapsi'nin kiliseye yeniden kabulü konusunun yol açtığı tartışmalar nedeniyle kısa sürede sekteye uğramıştır. Papa I. Damasus'un selefinin anısına yazdığı ve mezarının üzerine koyduğu şiirsel övgüde (De Rossi, "Inscr. christ. urbis Romæ", II, 62, 103, 138; ayrıca bkz. aynı eser, "Roma sotterranea", II, 204–5), Marcellus'un tüm günahkârlar tarafından kötü bir düşman olarak görüldüğü, çünkü günahkârların suçları için öngörülen kefareti ödemeleri konusunda ısrar ettiği anlatılır. Bunun sonucunda şiddetli çatışmalar çıkmış; zulmün başlamasından önce dinden dönen Maxentius, papayı yakalayıp sürgüne göndertmiştir. Yukarıda alıntılanan Catalogus Liberianus'tan alınan pasajlara göre bu olay 308'in sonu veya 309'un başında gerçekleşti; bu pasajlarda papalık süresinin bir yıl, altı (veya yedi) ay ve yirmi günden fazla olmadığı belirtiliyor. Marcellus, Roma'yı terk ettikten kısa bir süre sonra ölmüş ve bir aziz olarak kabul edilmiştir.[2]
Aziz olması
[değiştir | kaynağı değiştir]354 Kronografisi'nin Depositio episcoporum'una ve diğer tüm Roma otoritelerine göre Yortu günü 16 Ocak'tır.[1] Ancak bunun onun ölüm tarihi mi, yoksa sürgün edildiği bilinmeyen yerden geri getirilen kalıntılarının gömülme tarihi mi olduğu bilinmemektedir. Kendisi, St. Priscilla katakompuna gömüldü ve mezarı, Roma şehitlerinin mezarlarına giden güzergahlarda St. Silvester bazilikasında bulunduğu şeklinde belirtiliyor (De Rossi, Roma sotterranea, I, 176).[2]
Cyriacus'un şehit oluşunun efsanevi anlatımında yer alan (bkz. Acta Sanct., Jan., II, 10–14) ve ardından Liber Pontificalis'in izlediği 5. yüzyıldan kalma bir "Passio Marcelli", Marcellus'un sonuna dair farklı bir anlatım sunar. Bu versiyona göre, kilisenin yeniden düzenlenmesinden öfkelenen Maxentius, papadan piskoposluk onurunu bir kenara bırakıp tanrılara bir adak sunmasını istemiştir. Reddetmesi üzerine kamu yolu (catabulum) üzerindeki bir istasyonda köle olarak çalışmaya mahkûm edilmiştir. Dokuz ayın sonunda din adamları tarafından serbest bırakılmış; ancak Lucina adında bir matrona, Via Lata'daki evini "titulus Marcelli" olarak kutsadıktan sonra, istasyona getirilen atlara bakma işine tekrar mahkum edilmiş ve bu basit işte ölmüştür.[2]
Bütün bunlar muhtemelen efsanedir; yalnızca Marcellus'un kilise faaliyetlerini yeniden canlandırdığına ilişkin atıfın tarihsel bir temeli vardır. Şam ayetlerinde anlatılan hadisin inanılmaya daha layık olduğu anlaşılıyor. Yukarıdaki efsanede adı geçen Roma kilisesinin bugün de adını taşıdığı Aziz Marcellus yortusu hâlâ 16 Ocak'ta kutlanmaktadır.
Theodor Mommsen, Marcellus'un gerçekte bir piskopos olmadığını, papalık makamının boş kaldığı dönemin sonlarında kilise yönetiminin kendisine devredildiği basit bir Roma rahibi olduğunu ileri sürmüştür. Bu görüşe göre, Marcellus'un gerçek ölüm tarihi 16 Ocak'tı ve makama bir sonraki oturan kişi Eusebius'tu (Neues Archiv, 1896, XXI, 350–3). Katolik Ansiklopedisi bu hipotezi desteksiz olduğu için ret etmektedir.[2]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b Önceki cümlelerden bir veya daha fazlası artık kamu malı olan bir yayından alınan metni içeriyor: Collier, Theodore Freylinghuysen (1911). "Marcellus s.v. Marcellus I.". Chisholm, Hugh (Ed.). Encyclopædia Britannica. 17 (11. bas.). Cambridge University Press. s. 685.
- ^ a b c d e f g h
Önceki cümlelerden biri veya birkaçı şu anda kamu malı olan yayından metin içerir: Herbermann, Charles, (Ed.) (1913). "Pope St. Marcellus I". Katolik Ansiklopedi (İngilizce). New York: Robert Appleton Company. - ^ Loomis, Louise Ropes, (Ed.) (2006). The Book of the Popes (Liber Pontificalis). Merchantville, New Jersey, USA: Arx Publishing, LLC. s. 37. ISBN 9781889758862. Erişim tarihi: 10 Mart 2015.
He was bishop in the time of Maxentius, from the 4th consulship of Maxentius when Maximus was his colleague, until after the consulship.
- ^ Loomis, Louise Ropes, (Ed.) (2006). The Book of the Popes (Liber Pontificalis). Merchantville, New Jersey, USA: Arx Publishing, LLC. s. 37. ISBN 9781889758862. Erişim tarihi: 10 Mart 2015.
He established a cemetery on the Via Salaria, and he appointed 25 "title" churches as jurisdictions within the city of Rome to provide baptism and penance for the many who were converted among the pagans and burial for the martyrs.
Konuyla ilgili yayınlar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Liber Pontificalis, ed. Louis Duchesne, I, 164–6; cf. Introduction, xcix–c; Acta SS., January, II, 369
- Joseph Langen, Geschichte der Römischen Kirche I, 379 sqq.
- Paul Allard, Histoire des persécutions, V, 122–4
- Louis Duchesne, Histoire ancienne de l'Église, II, 95–7.
| Katolik Kilisesi unvanları | ||
|---|---|---|
| Önce gelen: Marcellinus |  Papa 308 - 309 | Sonra gelen: Eusebius |
